Έσωσα έναν άνθρωπο σήμερα

Έσωσα έναν άνθρωπο σήμερα

Όπως προχωρούσε στον διάδρομο κοιτώντας μέσα στα κλουβιά με λαχτάρα, οι ματιές μας συναντήθηκαν. Αισθάνθηκα αμέσως ότι είχε ανάγκη και ήξερα ότι έπρεπε να την βοηθήσω.

Της κούνησα την ουρά μου, ήρεμα, για να μην την τρομάξω κι όπως σταμάτησε μπροστά στο κλουβί μου, με το σώμα μου της έκρυψα ένα μικρό ατύχημα που είχα εκεί πίσω. Δεν ήθελα να δει ότι δεν βγήκα βόλτα σήμερα. Οι φύλακες του καταφυγίου καμιά φορά, έχουν τόσο πολλή δουλειά και δεν ήθελα να σκεφθεί άσκημα γι αυτούς.

Όπως διάβαζε την καρτέλα στην πόρτα του κλουβιού μου, είχα την ελπίδα ότι δεν θα λυπόταν για το παρελθόν μου. Για μένα, μόνο το μέλλον και το να προσφέρω κάτι ξεχωριστό στην ζωή κάποιου έχουν σημασία.

Γονάτισε και μου έστειλε φιλάκια στον αέρα. Εγώ κόλλησα τον ώμο μου και το κεφάλι μου στα κάγκελα προσπαθώντας να την παρηγορήσω. Τρυφερά δάχτυλα μου χάϊδεψαν τον λαιμό, αποζητούσε την συντροφιά με λαχτάρα. Ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλό της και σήκωσα το μπροστινό μου πόδι να την διαβεβαιώσω ότι όλα θα πήγαιναν καλά.

Σύντομα άνοιξε η πόρτα του κλουβιού μου και το χαμόγελό της έγινε τόσο λαμπερό που πήδηξα στο λεπτό στην αγκαλιά της. Της υπόσχομαι ότι θα την προστατεύω. Της υπόσχομαι ότι θα είμαι πάντα στο πλευρό της. Της υπόσχομαι ότι θα κάνω ό,τι μου είναι δυνατόν για να βλέπω το λαμπερό της χαμόγελο και το φως στα μάτια της. Ήμουν τόσο τυχερός που βάδισε σήμερα στον διάδρομο. Υπάρχουν τόσοι άνθρωποι ακόμα, εκεί έξω, που δεν έχουν βαδίσει στους διαδρόμους. Τόσοι πολλοί που δεν έχουν σωθεί... Τουλάχιστον εγώ μπόρεσα να σώσω έναν.

Σήμερα έσωσα έναν άνθρωπο.

Janine Allen

Ορίστε μια ιστορία:

Ένας αγρότης πουλούσε κουταβάκια. Έφτιαξε λοιπόν μια πινακίδα κι όπως έβαζε το τελευταίο καρφί, αισθάνθηκε κάποιον να τον τραβά από το μανίκι. Γύρισε κι είδε ένα μικρό αγόρι. "Κύριε, θέλω να αγοράσω ένα κουταβάκι" είπε το αγόρι. Ο αγρότης σκέφτηκε λίγο και απάντησε. "Ξέρεις, αυτά τα κουταβάκια είναι από πολύ σπουδαίους γονείς και στοιχίζουν πολλά χρήματα." Το αγόρι χαμήλωσε το κεφάλι για ένα λεπτό. Μετά έβγαλε από τη τσέπη του μερικά κέρματα, τα έτεινε στον αγρότη και ρώτησε "έχω αυτά τα χρήματα. Φτάνουν για να δω τα κουταβάκια;" Ο αγρότης έβγαλε ένα σφύριγμα και στη στιγμή πετάχτηκε από το σκυλόσπιτο η μαμά σκύλα κι από πίσω της τρέχοντας πέντε γούνινες μπαλίτσες. Το αγόρι τα κοιτούσε με μάτια γεμάτα ευτυχία. Ξαφνικά, είδε μια ακόμα γούνινη μπαλίτσα να έρχεται προς το μέρος τους, ακολουθώντας όμως με μεγάλη δυσκολία τα άλλα κουτάβια. Σερνόταν και αγωνιζόταν να τα φτάσει. "Αυτό θέλω" είπε το αγόρι. "Μα δεν μπορείς να πάρεις αυτό" είπε ο αγρότης. "Δεν θα μπορέσει ποτέ να τρέξει και να παίξει όπως τα άλλα κουτάβια". Το αγόρι έσκυψε και σήκωσε το μπατζάκι του παντελονιού του αποκαλύπτοντας δύο ατσάλινες λάμες να συγκρατούν το πόδι του και να καταλήγουν σε ένα ειδικό παπούτσι. "Βλέπετε κύριε" είπε το αγόρι, "ούτε κι εγώ μπορώ να τρέξω πολύ καλά και θα χρειαστεί στη ζωή του κάποιον να τον καταλαβαίνει". Ο αγρότης με δάκρυα στα μάτια έσκυψε, πήρε το κουτάβι και το απόθεσε στην αγκαλιά του αγοριού. "Πόσο κάνει;" ρώτησε ο μικρός. "Τίποτα δεν κάνει" είπε ο αγρότης, "δεν αγοράζεται και δεν πουλιέται η αγάπη".

Ο κόσμος είναι γεμάτος από ανθρώπους που χρειάζονται κάποιον να τους καταλαβαίνει...

Πηγή: http://www.kazshelter.org/adoptions.html