Πάτρα: Έσωσαν σκυλίτσα που κάποιος έδεσε έναν ιμάντα στην κοιλιά της - Μαζί της σώθηκαν και τα 5 κουτάβια της!

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟ!

Ένα ακόμα αδικημένο πλάσμα μπορεί να ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία, αφού πλέον αυτή και τα κουτάβια της βρίσκονται σε καλά χεριά και αναζητούν το νέο τους σπίτι. Αλλά ας μας διηγηθούν την ιστορία της οι εθελοντές που της έσωσαν την ζωή:

«Φίλοι και εθελοντές του Αχαϊκού Συλλόγου,

Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε για την επιτυχημένη διάσωση μιας σκυλίτσας με 5 μωρά που κάποιος της είχε δέσει έναν ιμάντα στην κοιλιά με αποτέλεσμα να έχει κάνει μια φοβερή πληγή περιμετρικά του κορμού της.

Την προηγουμένη εβδομάδα κάλεσαν την αντιπρόεδρο του Αχαϊκού, Όλγα Σταυροπούλου και την ενημέρωσαν ότι κυκλοφορεί μια σκυλίτσα με δεμένο στην κοιλιά κάτι σαν ιμάντα και ότι είναι έγκυος. 

Αμέσως η Όλγα κινητοποίησε τους εθελοντές του Αχαϊκού και οργανώθηκε ομάδα "σύλληψης" της σκυλίτσας. Είχαμε να αντιμετωπίσουμε όμως το εξής δίλημμα. Η σκυλίτσα ήταν ήδη έγγυος και φαινόταν ετοιμόγεννη. Θα έπρεπε να την πιάσουμε άμεσα καθώς δεν ξέραμε εάν θα κατάφερνε να γεννήσει με τον ιμάντα. Εάν όμως στο ενδιάμεσο γεννούσε και την πιάναμε δεν θα ξέραμε που θα ήταν τα μωρά οπότε μπορεί να σώζαμε αυτήν αλλά θα τα μωρά θα πέθαιναν αβοήθητα. Έτσι προσπαθήσαμε καταρχήν να την εντοπίσουμε καθώς ποτέ εμφανιζόταν, ποτέ εξαφανιζόταν. Όταν τελικά μάθαμε το ωράριο της προσπαθήσαμε να την καλοπιάσουμε με φαγητό. Με έκπληξη είδαμε ότι έχει ξεφουσκώσει! Είχε γεννήσει αλλά που ήταν τα μωρά; Έτσι έπρεπε να ακολουθήσουμε πάλι το ωράριο της για να εντοπίσουμε τα μωρά. Καθώς η σκυλίτσα είναι πολύ φοβισμένη ήταν σημαντικό να βρούμε τα μωρά γρήγορα. Ήδη λόγω της πληγής έπιναν γάλα, πύον και αίμα.

Η σκυλίτσα θα πέθαινε από σηψαιμία. Όμως ποια απόφαση να παίρναμε; Να σώσουμε την μάνα και να αφήσουμε τα μωρά Εάν κάναμε λάθος υπολογισμούς θα χάναμε και τους δυο. Η περιοχή που ζούσε η σκυλίτσα είναι τέτοια που της επέτρεπε να κρυφτεί οπουδήποτε. Ήταν αδύνατον να την εντοπίσεις εάν δεν ήθελε η ιδία.

Για καλή μας τύχη το Σάββατο 10/3 το πρωί έφερε τα κουτάβια της στο καλύτερο σημείο! Κάτω από ένα δέντρο, ανάμεσα σε θάμνους και μπάζα. Πήραμε δίχτυ και προσπαθήσαμε να την πιάσουμε αμέσως. Είχαμε πάλι τον κίνδυνο να τρομάξει να αλλάξει φωλιά στα μωρά. Πάλι δεν τα καταφέραμε.

Είχαμε εξαρχής σκοπό να χρησιμοποιήσουμε την ειδική παγίδα αλλά με τι δόλωμα; Το φαγητό δεν το πλησίαζε. Η γιατρός μας Ιωάννα Γιαννακοπούλου μας έβγαλε από το αδιέξοδο. Μας είπε να βάλουμε τα μωρά στο πίσω μέρος της παγίδας. Αποκλείεται να μην υπακούσει στο μητρικό ένστικτο.

Έτσι κι έγινε. Την Κυριακή 11/3 το πρωί στήσαμε την παγίδα. Η κυρία σκυλίτσα, καθότι πλέον υποψιασμένη ήξερε μέχρι και τον ήχο των αυτοκινήτων μας. Αλλάξαμε 2 φορές αυτοκίνητο. Τελικά ασφαλίσαμε την παγίδα για να μην μας την κλέψουν, την καλύψαμε με μουσαμά και κλαδιά, βάλαμε μέσα κουβέρτα και φύγαμε. Ειδοποιήσαμε τους υπαλλήλους του βενζινάδικου να μας καλέσουν αμέσως μόλις ακούγαν τις φωνές της.

Ενδιαμέσως πηγαίναμε ανά μισή ώρα και ελέγχαμε την παγίδα. Τελικά μετά από 6 ώρες αναμονής, 12 επισκέψεις, 4 διαφορετικά αυτοκίνητα και 2 μηχανάκια, 12 καφέδες, 3 κονσέρβες ζωοτροφή και μια πίτα γύρο για την σκύλα αποφάσισε να μπει στην παγίδα και η πόρτα έκλεισε!

 

Αμέσως μεταφέρθηκε στο κτηνιατρείο. Εκεί αποκαλύφθηκε ένα φριχτό τραύμα με μια φοβερή μόλυνση και μια αφόρητη μυρωδιά σαπίλας. Η Ιωάννα την καθάρισε και την φρόντισε. Η σκυλίτσα είναι ακόμα στο κτηνιατρείο με τα μωρά της καθώς το τραύμα της θέλει ειδική περιποίηση που δεν μπορεί να γίνει από εθελοντή του Αχαϊκού.

Αυτή είναι η καλή πλευρά της ιστορίας. Η "κακή" πλευρά είναι ότι μάθαμε ότι πολλοί έβλεπαν την σκύλα με τον ιμάντα εδώ και 2 μήνες αλλά κανείς δεν μας ενημέρωσε. Ούτε εμάς, ούτε τον σύλλογο του Παν/μιου. Η σκυλίτσα αυτή σώθηκε, έχουμε σώσει κι αλλά ζώα που τους έχουν δέσει διαφορά στο στόμα, στα ποδιά κλπ. Εάν την είχαμε πιάσει προ διμήνου και θα είχαμε αποφύγει αυτή την μόλυνση, και αυτή την ταλαιπωρία και θα είχε στειρωθεί έγκαιρα.

Μπορεί ως Αχαϊκός να μην έχουμε μεγάλες δυνατότητες φιλοξενίας ή να αναλαμβάνουμε μεγάλο αριθμό ζωών κάθε φορά αλλά ζώο που πραγματικά έχει ανάγκη και δεν υπάρχει εναλλακτική δεν το αφήνουμε στον δρόμο επ' ουδενί.

Όμως χρειαζόμαστε χεριά, σπίτια φιλοξενίας και φυσικά πόρους για να συνεχίζουμε να σώζουμε περισσότερα ζώα.

Ενημερώσεις για την δράση του Αχαϊκού γίνονται σχεδόν καθημερινά από το Facebook οπότε εκεί μπορείτε να βλέπετε τι κάνουν οι εθελοντές μας. Βεβαία περιπτώσεις όπως της σκυλίτσας αξίζει να μοιραζόμαστε όλη την ιστορία καθώς μπορεί να είναι δύσκολη αλλά η ανταμοιβή μας ήταν η ώρα που την είδαμε πεισμένη στην παγίδα. Εκεί ξεκίνησε η νέα της ζωή.

*Ευχαριστούμε Ιωάννα για άλλη μια φορά που ήσουν διπλά μας όλο το Σαββατοκύριακο!»

thebest.gr