Ο Ηρώδης το...Πάσχα

Σίγουρα θα αναρωτιέστε πόσο άσχετη και πόσο άθεη μπορεί να είμαι ή αν έχω χάσει τα αυγά και τα πασχάλια και μπέρδεψα τις γιορτές, βάζοντας στον τίτλο του κειμένου τον Ηρώδη σετ με το Πάσχα.

Όχι, δεν έχω σαλέψει εντελώς ακόμη και περί των χριστιανικών θεμάτων είμαι ενήμερη.

Έχω λόγο που τον θυμάμαι τέτοιες μέρες, που τα βλαστάρια των περισσότερων νομίζουν πως είναι η μετεμψύχωση του Κανάρη του μπουρλοτιέρη κι έχουν να ανατινάξουν την Τουρκική αρμάδα, όχι μια, ούτε δύο, αλλά δέκα φορές την ημέρα και μάλιστα με ομοβροντίες υπερπαραγωγή, όχι τσιγκούνικα πράγματα!

Τα νεύρα μου ποτέ δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Από το μαιευτήριο ακόμα, θυμάμαι που με ενοχλούσαν τα σκασμένα στις διπλανές κούνιες.

Οπότε τώρα, με όλα τα μπαμ! και μπουμ! κάθε τρεις και λίγο, που μου κόβουν το αίμα, τα νεύρα μου πια έχουν γίνει κανταΐφια και θα βγω καμιά μέρα στο δρόμο να θερίζω πιτσιρίκια -όλων των ηλικιών, γιατί έχουμε και ξεμωραμένους ενήλικες- σαν τον Ηρώδη.

Θα μου πεις, αυτός δε βγήκε μόνος του, έστειλε τους στρατιώτες. Ε, δεν προλαβαίνω τώρα να μισθώσω τον Ισραηλινό στρατό να έρθει να συνδράμει το θεάρεστο έργο μου.

Και μόνο όταν τους πιάσω όλους αυτούς στα χέρια μου και τους τσαλαπατήσω κάτω θα πάρω το αίμα μου και το αίμα του σκύλου μου πίσω, για το δράμα που ζούμε.

Είμαστε στη διακριτική ευχέρεια του κάθε βλαμμένου, για το αν θα καταφέρουμε να ηρεμήσουμε.

Με κάθε κρότο πεταγόμαστε πάνω βρίζοντας, εγώ στα ανθρώπινα, ο Χουάν στα σκυλίσια. 

Μαζί μας και όλοι οι γύρω αδέσποτοι ή κηδεμονευόμενοι τετράποδοι της περιοχής, επειδή τα παιδάκια…παίζουν…

Σπουδαίο παιχνίδι…τι να σου πω!

Δικαιούμαι να μιλάω, καθώς ποτέ δεν έχω πιάσει στα χέρια μου αυτά τα πράγματα κι έτσι, ως παιδί, δεν ενόχλησα κανέναν. Πάντα τα απεχθανόμουν και τα φοβόμουν, ενώ δεν έβρισκα και τη χρησιμότητά τους.

Έθιμο ακούω από μερικούς… Χμ…για κάτσε να σκεφτώ… Ποιο έθιμο λέει πως ένα μήνα πριν την Ανάσταση ρίχνουμε βεγγαλικά; Ποιο έθιμο λέει πως τη Μεγάλη Εβδομάδα που είναι υποτίθεται κι εβδομάδα πένθους για τα Πάθη του Κυρίου, εμείς μερακλώνουμε και ρίχνουμε όσα βεγγαλικά θέλουμε σε άσχετες ώρες κιόλας, για να παίξουμε;

Όλα τα σοβαρά έθιμα τείνουν να εκλείψουν -αν δεν έχουν ήδη- και μόνο αυτό το πανάθλιο παραμένει.

Είναι στο αίμα του Έλληνα το τζέρτζελο, όχι το έθιμο.

Όποιον και να ρωτήσω πώς ξεκίνησε το να πετάνε βεγγαλικά το Πάσχα, ανάθεμα κι αν πάρω απάντηση! Θα σφιχτεί από εδώ, θα ξυστεί από κει και θα μου πετάξει την μπαρουφάρα, πως έτσι κάνουν οι Χριστιανοί!

Άρα, είναι θέμα θρησκείας λέει ο μπούφος, που είναι και αντίχριστος!

Γιατί εκείνη την ώρα οι Χριστιανοί οφείλουν να ψάλλουν το Χριστός Ανέστη με ευλάβεια κι όχι να βάζουν σημάδι τους ιερείς ή τις γιαγιάδες, τα φιλαράκια τους ή τα αδέσποτα, χασκογελώντας και πανηγυρίζοντας που έσπειραν τον πανικό.

Αλλιώς κάτσε σπίτι σου και μη μας συγκινείς με την αγάπη σου στον Κύριο...Σε πιστεύουμε ντε!

Οι Χριστιανοί δεν παρατάνε την εκκλησία να τρέχουν να παίζουν με τα βεγγαλικά μέχρι να φτάσουν σπίτι τους να ντερλικώσουν, την ώρα που μέσα στην εκκλησία ακούγεται -το λέω σε απλά Ελληνικά μπας και το νιώσουνε : «Αναστήθηκε ο  Κύριος και διασκορπίστηκαν οι εχθροί Του».

Τα ντεμέκ περί θρησκείας, αλλού!

Πες ανοιχτά «είμαι κάφρος κι έχω κάνει και τα παιδιά μου κάφρους, δε με νοιάζει αν ακρωτηριαστώ από όλες αυτές τις αηδίες εγώ, τα παιδιά μου ή κάποιοι άσχετοι άνθρωποι ή άλλα πλάσματα τριγύρω».

Επιλογή σου να ακρωτηριαστείς ή να πεθάνεις εσύ ή να μην προστατέψεις το παιδί σου. Οι υπόλοιποι τι φταίμε άνθρωπέ μου;

Και πότε θα γίνει κάτι σοβαρό να γλιτώσουμε από όλους αυτούς που τα πουλάνε παράνομα;

Πότε θα πέσει βαρύς ο νόμος στους γονείς που αφήνουν ασύδοτα τα παιδιά τους και μπορεί να τραυματίσουν ή να τραυματιστούν και ειδικά τους γονείς που τα προμηθεύουν οι ίδιοι με δαύτα;

Θα μου πεις τι ψάχνεις κυρά μου… Κοίτα τα ζώα σου και μη σε νοιάζει για τα δίποδα.

Σωστός, θα σου πω. Κάποια δίποδα δεν έχουν σωτηρία.

Οπότε, κλείνοντας, να εστιαστώ σε αυτά.

Σας τα λέω από σήμερα, γιατί το Μεγάλο Σάββατο θα μου ‘στε απασχολημένοι με το να ντυθείτε είδωλα ή να μαγειρέψετε ή να προλάβετε τα βαφτιστήρια.

Το νου σας ρεμάλια!

Πριν φύγετε για την Ανάσταση, όλοι όσοι έχετε την κακή συνήθεια να αφήνετε τα ζώα σας σε κήπους, αυλές, μπαλκόνια και ταράτσες, να τα μαζέψετε! Με τον πανικό που γίνεται εκείνη την ώρα, τα ζώα αλαλιάζουν και εξαφανίζονται.

Πηδάνε μάντρες, κάγκελα και κάποιες φορές φουντάρουν στο κενό από τις ταράτσες.

Δείξτε λίγη αγάπη και υπευθυνότητα σε αυτά τα πλάσματα και βάλτε τα μέσα στο σπίτι. Δεν προλαβαίνουν οι ακτιβιστές φιλόζωοι να επιστρέψουν από την εκκλησία και πρέπει να ξαναβγούν στο δρόμο για να ψάχνουν τα ζώα των άλλων. Επαναλαμβάνω…το νου σας ρεμάλια!

Αλλιώς, όπου δούμε αγγελία και αφισάκι για ζώο που χάθηκε την ώρα της Ανάστασης, φέτος σκέφτομαι σοβαρά να πάρω μια κούτα δυναμίτη και να έρθουμε με τους υπόλοιπους εθελοντές να σας τινάξουμε το σπίτι!

Γιατί δεν πάει άλλο πια, που μια ζωή τα ζώα και οι γνήσιοιφιλόζωοι να πληρώνουν μαλακίες αλλωνών!

Καλή εγκεφαλική Ανάσταση, ρεμάλια!

Τίνα Βάμβουρα

eyedoll.gr