Κόρινθος: Η Ρίσα πέρασε στην άλλη όχθη γιατί κάποιοι αδιαφορούν - εγκληματούν

Σήμερα βρέθηκε δολοφονημένη (χρησιμοποιώ συνειδητά το δολοφονημένη) η Ρίσα. Η Λέτα (μαμά της) βρίσκεται σε άθλια ψυχολογική κατάσταση στο σπίτι της Cat Ron, μέλους της ομάδας Αδέσποτα σιδηροδρομικού σταθμού Κορίνθου.

Η Ρίσα, τέτοιο καιρό περίπου, πριν ένα χρόνο είχε "συλληφθεί" με αναισθητικό βελάκι (ήταν κανονικό αγρίμι), προκειμένου να στειρωθεί, να ελεγχθεί, να εμβολιαστεί και κυρίως να εξοικειωθεί με τους ανθρώπους, εμάς δηλαδή. Αυτά έγιναν και επανατοποθετήθηκε. Μας είχε μάθει πλέον, ήταν φιλική αλλά πολύ επιφυλακτική, δεν ενοχλούσε ποτέ και κανένα.....Tης άρεσε να κάθεται μόνη της ή με τη μαμά της, τη Λέτα....

Η Ρίσα πριν δύο μέρες "πέρασε" στην άλλη όχθη. Ακολούθησε την Τίνα, τη Σάρα, την Ασπρούλα, τον Ηρακλή, τον Φίγκο, τον Ρόσκο, τη Μάτα και τον Άργο. Η Ρίσα σε ένα μήνα περίπου θα έκλεινε τα 2 χρόνια ζωής.

Πλέον έχει μείνει μόνη η Μπεν, η Μπεν που κυρίως βρίσκεται μέσα στο σταθμό και που πρέπει άμεσα να απομακρυνθεί και να βρεθεί με καλούς ανθρώπους.

Μας εμπιστεύθηκαν, μας περίμεναν, θα μας περιμένουν...................

Με δεδομένες τις δυνάμεις μας καταφέραμε να κάνουμε ότι καλύτερο, στειρώσαμε όλα τα ζωντανά, αντιμετωπίσαμε το αφροδίσιο μεταδοτικό νόσημα, την ερλιχίωση, την μηνιαία αντί καλααζάρ φροντίδα, τα σκυλιά ήταν όλα μία χαρά στην υγεία τους,

Από τότε που άρχισαν οι πρώτες απόπειρες, οι πυροβολισμοί, τα δηλητήρια, προσπαθήσαμε....., θεσμικά, ακολουθώντας ότι προβλέπει ο νόμος, καθώς και όλες τις προσπάθειες προβολής και δημοσιοποίησης. Δεν άλλαξε απολύτως τίποτα, παρά τις επώνυμες και τεκμηριωμένες καταγγελίες η εισαγγελία αγνόησε το θέμα ή τουλάχιστον από τον Ιούνιο δεν έχει ενδιαφερθεί. Η αστυνομία δεν έχει τέτοια θέματα ως προτεραιότητα, αδιαφορεί. Ο Νόμος δεν υπάρχει. Ο Δήμος Κορινθίων έχει τεράστια ευθύνη, όχι μόνο για αυτά που κάνει αλλά πολύ περισσότερο για αυτά που δεν κάνει, επί της ουσίας σε σχέση με τα αδέσποτα εγκληματεί.

Με αυτά τα δεδομένα δεν ξέρω τι νόημα έχει πλέον η σελίδα, τώρα προκαλεί, πόνο, οργή, απογοήτευση, αργότερα μαλακώνει αλλά ποτέ δεν ξεχνάς .

Ποτέ δεν θα πάψεις να έχεις το ερώτημα...αν δεν είχαμε αναμιχθεί, αν δεν είχαν εμπιστευθεί τους ανθρώπους ??????

Προσωπικά αισθάνομαι ηττημένος, αισθάνομαι ότι δεν έχω "όπλα" να πολεμήσω την ανθρώπινη κακία απέναντι στα ζώα.

Είναι μια ήττα χωρίς το παραμικρό ίχνος απόλαυσης...