Για τον Balthazar μου

Ιανουάριος του 2011, αργά το βράδυ:

Για μέρες έψαχνα να βρω να υιοθετήσω ένα σκυλάκι για να πάρω μαζί μου στο νέο μου διαμέρισμα. Μπροστά μου είχα μια αγγελία για τον Balthazar, ένα αρσενικό Rottweiler που κάποιοι σε μεγάλη ηλικία, είχαν παρατήσει στην μέση της Γλυφάδας!  

Μου είχε στείλει η αδερφή μου στο Facebook την αγγελία υιοθεσίας του. Την διάβασα, είδα τις φωτογραφίες ... «Πολύ μεγαλόσωμο σκυλί για διαμέρισμα» σκέφτηκα. «Άσε που τα Rottweiler βγάζουν και πολύ τρίχα, θα τρελαθώ στο σκούπισμα … μπα δεν είναι για εμένα αυτό το σκυλί». 

Προχώρησα λοιπόν στις επόμενες αγγελίες που είχα βρει. Κι όμως...όσο κι αν έβλεπα άλλες αγγελίες υιοθεσίας, πάντα γύρναγα και ξανακοίταγα τα μάτια του Balthazar στις φωτογραφίες της αγγελίας του. 

Ξαφνικά ένιωσα ένα άγχος. «Πέρασε η ώρα,  δεν θα προλάβω να πάρω τηλέφωνο και θα τον πάρει κάποιος άλλος», σκέφτηκα. Η ώρα ήταν σχεδόν 23.00 ... και εκείνη την στιγμή χωρίς να σκεφτώ ούτε το μέγεθος, ούτε τις τρίχες (και τα σάλια τελικά) πήρα το τηλέφωνο της αγγελίας.  Μίλησα με μια κοπέλα από τον ΣΠΑΖ (αχ Κατερινιώ μου). Αυτό το τηλέφωνο ποτέ δεν φανταζόμουν πόσο θα μου άλλαζε την ζωή...

Οκτώβριος του 2012, αργά το βράδυ (πάλι): 

Αυτή τη φορά δεν ψάχνω αγγελίες. Μου έχουν ζητήσει να γράψω λίγες (!!!) γραμμές για το πως εκείνο το τηλεφώνημα τον Ιανουάριο του 2011, έχει επιδράσει στη ζωή μου. Δεν ξέρω τι να γράψω  οπότε θα αφήσω αυτό που έχω μέσα μου για τον Balthazar να μου υπαγορεύσει τις λέξεις!

Πάντα θεωρούσα τον εαυτό μου φιλόζωο. Αγαπούσα τα ζώα,  μεγάλωσα με αυτά. Κι όμως ποτέ δεν είχα επίγνωση ότι το να αγαπάς τα ζώα δεν σε κάνει αυτομάτως φιλόζωο. Στα 34 μου τελικά,  η ζωή μου επιφύλασσε ένα όμορφο μάθημα για το τι πάει να πει φιλόζωος. Και αυτό επέλεξε να μου το δώσει μέσα από μια υιοθεσία τον Ιανουάριο του 2011.

Μέχρι εκείνη την ημέρα όταν έβλεπα ένα ζωάκι στο δρόμο το χάιδευα. Άμα ήταν άρρωστο πονούσα μέσα μου και σκεφτόμουν «το κακόμοιρο, πως θα τα καταφέρει;». Όταν άκουγα μια είδηση για κακοποίηση ενός ζώου, θύμωνα. Ποτέ όμως δεν είχα σκεφτεί ότι μπορώ να κάνω κάτι για ολ' αυτά. Άλλωστε, «τι διαφορά θα έχει ακόμα και αν κάνω κάτι, όταν γίνεται χαμός από αδέσποτα;».

Και ήρθε εκείνη η μέρα που γνώρισα τους ανθρώπους που «έκαναν κάτι» για τον Balthazar μου! Τα παιδιά του ΣΠΑΖ. Τη Φώφη, την Κατερίνα, την Τζέλα, την Έρρικα και το Νικόλα. Και όχι μόνο γι’ αυτόν, αλλά για τόσα άλλα ακόμα ζωάκια που είχαν ανάγκη! Έδιναν το χρόνο τους, την ενέργεια τους, την αγάπη τους για τα αδέσποτα. Και έκαναν τη διαφορά ... αυτό που εγώ δεν πίστευα ότι μπορεί να συμβεί ...

Η ζωή μου μετά τον Balthazar έχει αλλάξει. Προωθώ αγγελίες για υιοθεσίες, προσπαθώ να πείσω ανθρώπους για τα καλά της υιοθεσίας αντί της αγοράς, βοηθάω στην φιλοζωική Χαλανδρίου όποτε μπορώ και πρόσφατα βοήθησα ενεργά στο να υιοθετηθούν 2 ζωάκια αλλά και να βρει το σπίτι του ένα που είχε χαθεί!

 Ίσως δεν είναι πολλά ... κι όμως αυτό τον 1,5 χρόνο έχω κάνει 10 φορές περισσότερα από όσα είχα κάνει τα προηγούμενα 34 χρόνια μου για τα ζώα. Τώρα έχω νιώσει την ικανοποίηση του να έχω βοηθήσει ένα ζωάκι. Τώρα έχω νιώσει τη χαρά που σου δίνει το να προσφέρεις σε μια ψυχή που δεν έχει την τύχη με το μέρος του. Τώρα πραγματικά ξέρω τι σημαίνει «φιλόζωος». Τώρα πραγματικά ξέρω ότι «αν κάνω κάτι», θα κάνει τη διαφορά, έστω και για «ένα αδέσποτο μέσα σε τόσα άλλα». Και διάολε, αξίζει τον κόπο γιατί έτσι νιώθω άνθρωπος!

Η ζωή μου μετά τον Balthazar άλλαξε για πάντα. Γιατί πλέον έχω μοιραστεί μαζί του την αγάπη και την συντροφικότητα. Γιατί έχω νιώσει την ευγνωμοσύνη στα μάτια του. Αυτά τα μάτια που τον έφεραν σε εμένα όταν είδα την αγγελία του και που τώρα που γράφω αυτές τις λίγες (!!!) γραμμές για την καμπάνια του ΣΠΑΖ, με κοιτάνε με ηρεμία και γαλήνη ενώ είναι ξαπλωμένος δίπλα μου. Με κοιτάνε και νιώθω ότι τελικά έκανα τη διαφορά. Και νιώθω ευτυχισμένος και υπερήφανος γι’ αυτό, κάθε μέρα που ζω μαζί του! Δεν ξέρω αν μπορώ να γράψω κάτι παραπάνω για να πείσω τον οποιονδήποτε για το πόσο όμορφα μπορεί να αλλάξει η ζωή του αν υιοθετήσει ή βοηθήσει ένα ζωάκι που έχει ανάγκη. Ξέρω όμως ότι εγώ χρωστάω αυτά τα υπέροχα συναισθήματα σε ένα «αδεσποτάκι» που χάρη στα παιδιά του ΣΠΑΖ, έχω κοντά μου! Και γι’ αυτό είμαι ευγνώμων ..............

Για τον Balthazar μου
ΣΠΑΖ ( Σύλλογος Προστασίας Αδέσποτων Ζώων)