Ο σκύλος μου φοβάται τον κτηνίατρο, τι να κάνω;

Το πιο σημαντικό στην αποτροπή του φόβου και επιθετικότητας στους σκύλους είναι η προσπάθεια “εκπαίδευσης” του κουταβιού από την πρώτη κιόλας επίσκεψη στο κτηνιατρείο. 


Προκειμένου να το επιτύχετε αυτό φροντίστε σε πρώτη φάση να υπάρχουν μικρές λιχουδιές στην αίθουσα εξέτασης. Κάθε κλινική πράξη που μπορεί να φοβίζει το κουτάβι θα πρέπει να συνοδεύεται από την επιβράβευση με μια λιχουδιά. Επίσης μια χούφτα κροκέτες πάνω στο εξεταστικό τραπέζι συνήθως αποσπά την προσοχή του κουταβιού και κάνει κλινικές πράξεις όπως ο εμβολιασμός να γίνονται με ηρεμία και με ασφάλεια. Ακολουθώντας τέτοιες τακτικές ως ρουτίνα κατά τις πρώτες επισκέψεις του κουταβιού στο κτηνιατρείο κάνουν την εμπειρία εξέτασης τόσο για το κουτάβι όσο και για τον κτηνίατρο ιδιαίτερα θετική και μειώνουν την πιθανότητα να μετατραπεί ο φόβος του κουταβιού σε επιθετικότητα στο μέλλον.

Επίσης ενθαρρύνετε τον ιδιοκτήτη του κουταβιού να περνάει συχνά από το κτηνιατρείο σας έστω και για μια ολιγόλεπτη παρουσία στους  πρώτους μήνες ζωής του κουταβιού.

Στην περίπτωση ενός νευρικού κουταβιού που αρνείται επίμονα την εξέταση από τον κτηνίατρο τότε τα πράγματα είναι πιο δύσκολα και απαιτείται υπομονή και μεθοδικότητα. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να γίνει κάποια κλινική πράξη με ένα κουτάβι που θα κλαίει ή θα προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από τον ιδιοκτήτη. Στην περίπτωση αυτή ζητούμε από τον ιδιοκτήτη να φέρνει το κουτάβι πολλές φορές στο κτηνιατρείο ενώ μαζί του να φέρει και κάποια αγαπημένα παιχνίδια ή λιχουδιές προκειμένου το κουτάβι να θεωρήσει  το χώρο του κτηνιατρείου αλλά και τον ίδιο τον κτηνίατρο οικείο προς αυτό. Είναι μιας μέθοδος δύσκολη που όμως φέρει πολύ καλά αποτελέσματα αν συνεργαστεί ιδιοκτήτης και κτηνίατρος.

Τέλος, το πιο δύσκολο είναι η αντιμετώπιση της επιθετικότητας  λόγω φόβου σε ένα ενήλικο σκυλί. Σε αυτά τα σκυλιά το πρόβλημα επιθετικής συμπεριφοράς στον κτηνίατρο είναι σχεδόν εδραιωμένο με αποτέλεσμα να απαιτείται όταν δεν υπάρχει άλλος τρόπος η χρήση φαρμακευτικών ηρεμιστικών σκευασμάτων προκειμένου να γίνουν κάποιες ιατρικές πράξεις (είτε χάπι από τον ιδιοκτήτη είτε ενέσιμο από τον κτηνίατρο).

Στην αρχή θα πρέπει γίνεται χρήση των σκευασμάτων στη χαμηλότερη προτεινόμενη δόση ώστε να εκτιμήσει ο κτηνίατρος την συμπεριφορά του σκύλου και να μην γίνεται άσκοπα υψηλή δόση που μπορεί να χρειαστεί σε άλλες περιπτώσεις.

Μόλις αποφασιστεί ποια είναι η σωστή δόση που δίνει την απαραίτητη ηρεμία στο ζώο, καταγράφεται ώστε να χρησιμοποιηθεί σε κάποια επόμενη επίσκεψη του σκύλου.

Η προσέγγιση του σκύλου πρέπει να γίνεται με αργές κινήσεις , αποφεύγοντας την επαφή με τα μάτια  και επιβραβεύοντας με κάποια λιχουδιά.  Σε κάθε περίπτωση, απαιτείται από τον ιδιοκτήτη να εφαρμόσει το φίμωτρο στο σκύλο  και ενώ γίνεται έλεγχος και για την σωστή τοποθέτηση αυτού.

Σε περίπτωση που η επιθετικότητα του σκύλου συνεχίζεται τότε ο κτηνίατρος κρίνει αν χρειάζεται να γίνει και ενέσιμο ηρεμιστικό.

diagnovet.gr