Scrooge Mc Vlack vs ζώων!

Όταν είσαι τσιφούτης είσαι σε όλα. Στα χρήματα, στο συναίσθημα, στο μυαλό.

Είναι να μη γίνει αρχή, δεν έχει επιστροφή. Μίζερος, κακομοιριασμένος και πάντα μόνος, εσύ, η μουτσούνα σου και οι δαγκάνες από τα «καβουράκια» στις τσέπες σου.

Μαζεύεις φραγκάκι το φραγκάκι και ποτέ δε σου φτάνει.

Πάντα να κλαίγεσαι και χαρά δε βλέπεις. Στερείσαι, ψάχνεις κρυψώνες να μη στα πάρουν οι τράπεζες και οι κλέφτες.

Ψάχνεις τρόπο να βρεθεί κάποιος συγγενής να σου κλείσει τα μάτια (έχουν κόψει λάσπη όλοι, τρέχοντας με τα πατηλίκια) , αλλά να μη σε κληρονομήσει κι όλα.

Μάζευες εσύ για να τα χαρεί άλλος; Όχι δα. Να μπει όρος στη διαθήκη, πως είσαι ο μοναδικός σου κληρονόμος και πως θα θαφτείς σα Φαραώ, με όλα τα τζουμπλέκια που ονομάζεις έπιπλα και αντικείμενα δικά σου, αγορασμένα από τους γύφτους - που κι αυτούς τους έκανες κι αγανάκτησαν από τα παζάρια – και φυσικά, με όλα τα σακουλάκια κομποδεματάκια σου.

Έχεις κόψει το φαγητό πολύ προ κρίσης…κυκλοφορείς με κεριά -όχι για ρομαντζάδα- και κοντεύεις να γίνεις σαν τον καλόγερο στο Κούγκι.

Σε έβρισαν οι γείτονες που δεν ήθελαν στην πολυκατοικία μαγκάλι με κάρβουνα. Βλέπεις λίγο τηλεόραση, μόνο ειδήσεις, για να κλάψεις πικρά με τα μέτρα.

Και φυσικά, τις ώρες που δεν κλωσάς το κομπόδεμα και δεν το καταχωνιάζεις ή δεν το ψάχνεις πανικόβλητος –γιατί ξεχνάς και πού τα κρύβεις- ασχολείσαι με τους άλλους.

Όλα σε πειράζουν, από νέος που ήσουν. Έτσι έμεινες και χήρος, στέλνοντας τη δόλια τη γυναίκα σου σε τόπο χλοερό, αφού της ξεζούμισες τη ζωή από μέσα της. Σε τόπο που δεν υπάρχει πείνα, κρύο, θλίψη και καρμιριά. Και πώς να περάσει η αιωνιότητα;

Ευτυχώς, βρήκες νέο χόμπι!

Παίρνεις το καροτσάκι της λαϊκής και μαζεύεις όλα τα νεράντζια από τα δέντρα της πόλης. Όσο πιο άγουρα, τόσο πιο καλά. Περνάς ώρες στο μπαλκόνι περιμένοντας τα περιστέρια να έρθουν. Ειδικά αν κάτσουν και να ζευγαρώσουν καλύτερα. Φσσσς! ευθύβολος, με ένα νεράντζι 2 περιστέρια. Μην κάνουμε και σπατάλες.

Περιμένεις και τα αδέσποτα, αν πάνε κάτω στο πεζοδρόμιο που τα ταΐζει ο χασάπης ή κάποιοι εθελοντές. Φσσσς! ξανά, τη σβουράς κι όποιον πήρε ο νεραντζο-χάρος.
Αν χτυπήσεις γάτα σκύλο, πανηγύρια. Ε, καμιά φορά χτυπάς και κάναν άνθρωπο.

Και μετά, μόλις ακούσεις τα μπινελίκια σου, κλαίγεσαι και λες πως οι άνθρωποι είναι κακοί. Πιο μεγάλη αξία δίνουν στα ζώα, παρά σε σένα το χλαπάτσα.

Σκορπάς και συμβουλές. Γιατί είσαι μεγάλος σε ηλικία. Αλλά μυαλό δεν έβαλες. Τι να πρωτοθυμηθώ από ατάκες.

«Νομίζεις πως σου κάνει καλό ο σκύλος;».

«Θα φας καμιά τρίχα και θα πάθεις δηλητηρίαση».

«Ένα παιδάκι γιατί δεν κάνεις, που τρως τα λεφτά με τα αδέσποτα;».

Ε, λοιπόν μούμια, μου κάνει καλό ο σκύλος. Και θα κάνω απόσβεση. Θα χρησιμοποιήσω τα «προϊόντα» του να σου τα τρίψω στη μούρη την επόμενη φορά που θα μου ρίξεις νεράντζι όταν ταΐζω τα αδέσποτα και μετά κάνεις και την πάπια. Θα γίνεις πάπια χεσμένη και μέσα και έξω.

Αν ήταν να πάθω δηλητηρίαση, θα την είχα πάθει όσες φορές ακούμπησα στο ασανσέρ ή στην εξώπορτα, εκεί που είχες ακουμπήσει εσύ. Όσο για τρίχες, προτιμώ του σκύλου μου, παρά τις «τρίχες» που λες.

Εσύ ρε φίλε, παιδάκι γιατί δεν έκανες; Γιατί τσιγκουνεύτηκες μέχρι και το σπέρμα!

Τίνα Βάμβουρα

eyedoll.gr