Κύριε, το σκυλάκι σας έχεσε!

«Όποιος νύχτα περπατεί -ενίοτε και μέρα- λάσπες και σκατά πατεί».

Πολύ ρομαντική εισαγωγή θα μου πείτε, αλλά πρόκειται για ένα σοβαρό ζήτημα. Γιατί; Γιατί προφανώς δε φυτρώνουν στα πεζοδρόμια από μόνα τους.

Πίσω από κάθε κουράδα σκύλου, βρίσκεται μια μεγαλύτερη: ο κηδεμόνας του, που δεν τη μάζεψε.

Ίσως αναρωτιέστε γιατί αυτή η απαξίωση για τους συγκεκριμένους κηδεμόνες.

Κάποιοι άλλοι ίσως να νομίζατε πως απολαμβάνουν την ανοχή όλων των ζωόφιλων, μόνο και μόνο επειδή έχουν σκύλο.

Λάθος. Όσοι μαζεύουμε μαζί με του σκύλου μας και των υπόλοιπων παρτάκηδων τα σκατά ή όσοι ακούμε μπινελίκια από τη γειτονιά για τα ζώα των άλλων ή τα αδέσποτα που προστατεύουμε, δεν είμαστε καθόλου ευχαριστημένοι για την κατάσταση που επικρατεί.

Μας ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι όταν βλέπουμε τους μη-μου-απτικούς, να αφήνουν πίσω τις βρωμιές με περισσή άνεση κι εμείς να τρέχουμε να καθαρίσουμε, αδιαφορώντας για το αν θα φανούμε γραφικοί ή όχι.

Πώς γίνεται και μόνο μερικοί να θεωρούμε πως πεζόδρομοι, πεζοδρόμια, παρτέρια και πάρκα πρέπει να είναι καθαρά και οι υπόλοιποι να σφυρίζουν αδιάφορα;

Αυτοί δεν περνάνε από εκεί; Έχουν βρει το μαγικό κόλπο και ίπτανται ώστε η όρασή τους δεν τα εντοπίζει;

Γιατί θα πρέπει οι λιγοστοί υπάλληλοι καθαριότητας -λόγω κρίσης- να είναι υποχρεωμένοι, μια στο τόσο που εμφανίζονται, να μαζεύουν και τα «προϊόντα» των σκύλων μας;

Και μέχρι να έρθουν να τα μαζέψουν κι αν, να γίνονται τοτέμ;

Μόνο η μεσούλα των άλλων είναι ευαίσθητη; Η δική μας γιατί δεν παθαίνει τίποτα;

Πόσος κόπος είναι πια να κυκλοφορούμε με μια σακούλα ή εφημερίδα και να απομακρύνουμε τις ακαθαρσίες; Όλοι στο Μπάκινχαμ έχουμε γεννηθεί και θα θιχτεί η υπόληψή μας;

Βλέπω μερικούς και από το μπαλκόνι να κοιτάνε συνωμοτικά τριγύρω, μην τους δει κανείς – άρα έχουν συνείδηση πως αυτό που κάνουν δεν είναι σωστό – και φεύγουν χωρίς να μαζέψουν.

Την επόμενη μέρα με τον γείτονα που δικαίως διαμαρτύρεται, θα πουν πως φταίνε τα αδέσποτα.

Φυσικά, δεν εκτιμούν την παρέμβαση για την αποκατάσταση της αλήθειας…«Δίπλα στην κουράδα της λουλούς σου που δε μάζεψες το πρωί, πήγε κι άφησε μια κι ένα αδέσποτο, για να γίνουν σετ!».

Με κάτι τέτοια απηύδησαν στο New Taipei στην Ταιβάν και οι αρχές ξεκίνησαν από πέρσι μια πρωτότυπη εκστρατεία.

Για κάθε σακούλα με τα περιττώματα των σκύλων τους που οι κάτοικοι παρέδιδαν στους υπαλλήλους καθαριότητας, παραλάμβαναν έναν κλήρο για να συμμετέχουν σε κλήρωση για μια ράβδο χρυσού.  

Επειδή πάντως στην Ελλάδα, αυτό ούτε στον ύπνο μας, καθώς φράγκα δεν υπάρχουν, για να απαλλαγούμε απ΄το βάσανο, μας βλέπω «σκατο-φύλακες» προκειμένου να υποχρεωθούν οι ανεύθυνοι να κάνουν το καθήκον τους.

Όποιος αγαπάει τα σκυλιά άλλωστε, οφείλει να μην ενοχλεί τους γύρω, ώστε να μην αγανακτούν κι όσοι δεν τα συμπαθούν και φτάνουν στα άκρα.

Τώρα που καλοκαίριασε κι όλοι σχεδόν θα τη βγάλουμε στα μπαλκόνια γιατί οι διακοπές φαντάζουν με όνειρο θερινής νυχτός, τι άλλο θα μυρίζουμε εκτός από τα νυχτολούλουδα; Όχι, φανταστείτε το.

Λέω λοιπόν, να βάλω μπρος μια τακτική που έχει εφαρμόσει με μεγάλη επιτυχία η μητέρα μιας φίλης μου, που παρά τα χρόνια της είναι «κομάντο» σε ό,τι αφορά στα ζώα.

 Ονομάζεται «κουραδοσυναγερμός».

Θα φωνάζω κι εγώ από το μπαλκόνι στους σφυρίζοντες αδιάφορα, όπως τους φωνάζει και αυτή, όσο χρειαστεί μέχρι να τα μαζέψουν.

«Κύριε, το σκυλάκι σας έχεσε!».

ΥΓ.

Μαντάμ και μουσιού, εσείς καλέ, με την πολιτισμική αναπηρία, πάρτε μάτι εδώ τη Σαρλίζ Θερόν να μαζεύει τα κακάκια του σκύλου της από το δρόμο. Μπας και ζηλέψετε και τη μιμηθείτε, (ποτέ δεν ξέρουμε ποιος είναι ο κάλος του άλλου)...

eyedoll.gr