Τον
Μάιο του 2000 ανήμερα των γενεθλίων μου, με πήρε τηλέφωνο η αδερφή μου
διότι βρήκε στον κάδο των σκουπιδιών ένα πολύ μικρό κουτάβι. Το έβγαλε
και το πήρε πάνω σπίτι.
Παρά το γεγονός ότι ταΐζαμε διάφορα σκυλάκια στη γειτονιά μας δεν είχαμε σκεφτεί πως θα ήταν να είχαμε ένα δικό μας. Περνούσαν οι μέρες και ο Σαμ, μεγάλωνε. Το πολύ μικρό κουτάβι έγινε 35 κιλά μακρύτριχο ημίαιμο, σαν λυκόσκυλο με κόλευ. Πέρασαν σχεδόν 12 υπέροχα χρόνια και ο Σαμ μας άφησε. Η καρδιά του...
Τον Απρίλιο του 2004 ήρθε στα χέρια μας ο Φοίβος. Ένα αγορασμένο για καθαρόαιμο Yorkshire Terrier που κάποιος τον βαρέθηκε. Ήταν 4 μηνών. Ο Φοίβος έγινε ο καλύτερος φίλος του Σαμ. Ήταν αχώριστοι.
Αρχές Δεκεμβρίου του 2010 ψάχνοντας στο facebook είδα μία ανάρτηση που ζητούσε μία φιλοζωική πράγματα/δωρεές που θα μπορούσαν να πουλήσουν σε μπαζάρ τα έσοδα των οποίων θα πήγαιναν για τα αδέσποτα.
Μέχρι τότε με θεωρούσα φιλόζωη, διότι είχα 2 σκύλους, τάιζα κάποια στη γειτονιά μου και φρόντιζα να έχουν καθαρό νερό.
Έκλεισα ραντεβού με 2 κοπέλες και ήρθαν να παραλάβουν ένα σωρό πράγματα, άχρηστα για μένα τα οποία συγκέντρωσα σε περίπου 1 ώρα.
Τις ρώτησα για το τι και τι κάνει αυτή η φιλοζωική, καθώς δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν τέτοιες οργανώσεις.
Από αυτά που μου είπαν, ενθουσιάστηκα και καθώς είχα πάντα ελεύθερα τα απογεύματά μου, αποφάσισα να ασχοληθώ...
Στην αρχή έκανα κάποιες μεταφορές ζώων, μετά πήγαινα και καθάριζα ένα μέρος στο οποίο έχουν σκυλιά, πήγα και βοήθησα στο μπαζάρ για το οποίο έδωσα τα πράγματα.
Μετά από χρόνο ανέλαβα την “Ιερά Εξέταση” όσων ενδιαφέρονται να υιοθετήσουν ένα σκύλο από την φιλοζωική.
Πόσο χρόνο έχετε, εργάζεστε, έχετε σκεφτεί ότι είναι μακροχρόνια δέσμευση, τα έξοδα κτλ.
Όλες τις ερωτήσεις για τις οποίες πολλοί αναρωτιούνται γιατί τις κάνουμε.
Επίσης ανέλαβα να πηγαίνω η ίδια τα “παιδιά” (θα συνεχίσω να τα λέω έτσι και ας με κοιτάνε καλά-καλά) στα καινούρια τους σπίτια.
Επίσης άρχισα να μαζεύω όποτε μπορώ ή να ζητάω από άλλους ένοικους στην πολυκατοικία μου 5 ή 10 ευρώ για να στειρώσουμε μια θηλυκή γατούλα.
Επίσης άρχισα να αφήνω χαρτάκια και σημειώματα με τον νόμο σε διάφορους που έχουν ένα σκύλο μόνιμα στο μπαλκόνι.
Επίσης άρχισα να σταματάω στο δρόμο, να βγάζω μία σακούλα από το πορτμπαγκάζ για να μαζέψω μια σκοτωμένη γατούλα.
Επίσης πλέον έχω πάντα ένα μπουκάλι νερό στο αμάξι, καθώς και λίγη γατοτροφή και σκυλοτροφή.
Επίσης έχω ενημερώσει φίλους και γνωστούς μου, για το πόσο σημαντικό είναι η στείρωση σε μία χώρα που πεθαίνει από αδέσποτα και πεθαίνουν τα αδέσποτα.
Επίσης έμαθα να παίρνω μια σακουλίτσα μαζί μου στη βόλτα για να μαζέψω τις κουραδίτσες του Φοίβου.
Επίσης, επίσης, επίσης...
Θεωρώ ότι είμαι ένας απλός άνθρωπος.
Ώρες - ώρες σπάω το κεφάλι μου για να καταλάβω γιατί περισσότερος κόσμος δεν ασχολείται ενεργά.
Δεν χρειάζεται να είσαι σωματείο, αυτό που χρειάζεται είναι να είσαι άνθρωπος.
Να μην κοιτάς, αλλά να βλέπεις. Να βλέπεις τι μπορείς να κάνεις.
Ο αρχικός ενθουσιασμός φούσκωσε και έγινε πάθος. Όσο πιο πολλά κάνω, τόσο πιο πολύ παθιάζομαι.
Έχω πάει πολλά παιδιά στα καινούρια τους σπίτια και ακόμα κλαίω από χαρά όταν φεύγω.
Έχω γνωρίσει άτομα όλων των ειδών, κάποια εξαιρετικά, άλλα ανάξια λόγου.
Έχω κάνει εξαιρετικές φιλίες αναλλοίωτες στο χρόνο.
Έχω αποφασίσει πως αντί να πάω να δώσω 5 ευρώ για έναν καφέ, να πάω να περάσω 1 ώρα με έναν σκύλο διότι έτσι μπορεί να κοινωνικοποιηθεί και αύριο θα μπορέσει να πάει ευκολότερα σε σπίτι.
Έχω αποφασίσει πως αυτά δεν έχουν φωνή, οπότε πρέπει εμείς να είμαστε η φωνή τους.
Έχω αποφασίσει πως κάποια στιγμή θα αλλάξει αυτή η κατάσταση.
Παρόλα αυτά...
Έχω ακόμα τους παλιούς μου φίλους. Έχω τη δουλειά μου.
Πάω τις διακοπές μου, πάω για καφέ, πάω για ποτό.
Θα πάω να κάνω την ανταύγεια μου στο κομμωτήριο.
Θα αγοράσω καινούρια ρούχα, να βάλω τα τακούνια μου.
Κάνοντας αυτά κατάλαβα ότι μέχρι πριν 2 χρόνια ήμουν ζωόφιλη με την ευρεία έννοια της λέξης, με την έννοια την οποία προσωπικά σιχαίνομαι.
Με τα σημερινά δικά μου κριτήρια, μάλλον θα αποκαλούσα τον εαυτό μου, “έχω ζώο”.
Δεν μπορείς να αποκαλείσαι ζώοφιλος-η αν βλέπεις και δεν μιλάς. Αν απλά κρίνεις χωρίς να κάνεις τίποτα.
Τον Αύγουστο του 2011 βρήκα ένα ψιψίνι σε άθλια κατάσταση. Το πήρα σπίτι με σκοπό να το κάνω καλά και να το ξαναφήσω. Τον Αύγουστο εκείνο η αδερφή μόλις είχε μάθει ότι ήταν έγκυος.
Τα σχόλια που έφτασαν στα αυτιά μου, διότι κανείς δεν είχε το θάρρος να τα πει μπροστά μου, ατελείωτα.
Η αδερφή μου έφερε στον κόσμο 9 μήνες μετά ένα υγιέστατο αγόρι 4 κιλά.
Ο Πέτρος, 6 μηνών σήμερα, δεν έχει φτερνιστεί. Ο Πέτρος μεγαλώνει με ένα σκύλο και μία γάτα.
Η ψιψίνα, Ψιψινέλ με το όνομα πλέον, μας φιλοξενεί στο σπίτι μας.
Δεν χρειάζεται να διαθέτεις ατελείωτο χρόνο και ατελείωτο χρήμα για να θεωρηθείς φιλόζωος.
Το χρήμα σίγουρα δεν θα ήταν άσχημο, απλά υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που μπορείς να προσφέρεις είτε σε ένα φιλοζωικό σωματείο, είτε σε ένα μόνο ζώο.
Όσοι με ξέρουν, όσοι βλέπουν το τι δημοσιεύω μέσα σε αυτό εδώ το πράμα, ξέρουν/βλέπουν ότι τα προσωπικά μου δεν φαίνονται πουθενά.
Αν όμως αυτά τα προσωπικά φτάσουν έστω και σε ένα άτομο και καταλάβει ότι….. «Άλλο να έχεις ζώο και Άλλο να είσαι φιλόζωος» ,
χαλάλι.
Elizabeth Mimikelli
Παρά το γεγονός ότι ταΐζαμε διάφορα σκυλάκια στη γειτονιά μας δεν είχαμε σκεφτεί πως θα ήταν να είχαμε ένα δικό μας. Περνούσαν οι μέρες και ο Σαμ, μεγάλωνε. Το πολύ μικρό κουτάβι έγινε 35 κιλά μακρύτριχο ημίαιμο, σαν λυκόσκυλο με κόλευ. Πέρασαν σχεδόν 12 υπέροχα χρόνια και ο Σαμ μας άφησε. Η καρδιά του...
Τον Απρίλιο του 2004 ήρθε στα χέρια μας ο Φοίβος. Ένα αγορασμένο για καθαρόαιμο Yorkshire Terrier που κάποιος τον βαρέθηκε. Ήταν 4 μηνών. Ο Φοίβος έγινε ο καλύτερος φίλος του Σαμ. Ήταν αχώριστοι.
Αρχές Δεκεμβρίου του 2010 ψάχνοντας στο facebook είδα μία ανάρτηση που ζητούσε μία φιλοζωική πράγματα/δωρεές που θα μπορούσαν να πουλήσουν σε μπαζάρ τα έσοδα των οποίων θα πήγαιναν για τα αδέσποτα.
Μέχρι τότε με θεωρούσα φιλόζωη, διότι είχα 2 σκύλους, τάιζα κάποια στη γειτονιά μου και φρόντιζα να έχουν καθαρό νερό.
Έκλεισα ραντεβού με 2 κοπέλες και ήρθαν να παραλάβουν ένα σωρό πράγματα, άχρηστα για μένα τα οποία συγκέντρωσα σε περίπου 1 ώρα.
Τις ρώτησα για το τι και τι κάνει αυτή η φιλοζωική, καθώς δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν τέτοιες οργανώσεις.
Από αυτά που μου είπαν, ενθουσιάστηκα και καθώς είχα πάντα ελεύθερα τα απογεύματά μου, αποφάσισα να ασχοληθώ...
Στην αρχή έκανα κάποιες μεταφορές ζώων, μετά πήγαινα και καθάριζα ένα μέρος στο οποίο έχουν σκυλιά, πήγα και βοήθησα στο μπαζάρ για το οποίο έδωσα τα πράγματα.
Μετά από χρόνο ανέλαβα την “Ιερά Εξέταση” όσων ενδιαφέρονται να υιοθετήσουν ένα σκύλο από την φιλοζωική.
Πόσο χρόνο έχετε, εργάζεστε, έχετε σκεφτεί ότι είναι μακροχρόνια δέσμευση, τα έξοδα κτλ.
Όλες τις ερωτήσεις για τις οποίες πολλοί αναρωτιούνται γιατί τις κάνουμε.
Επίσης ανέλαβα να πηγαίνω η ίδια τα “παιδιά” (θα συνεχίσω να τα λέω έτσι και ας με κοιτάνε καλά-καλά) στα καινούρια τους σπίτια.
Επίσης άρχισα να μαζεύω όποτε μπορώ ή να ζητάω από άλλους ένοικους στην πολυκατοικία μου 5 ή 10 ευρώ για να στειρώσουμε μια θηλυκή γατούλα.
Επίσης άρχισα να αφήνω χαρτάκια και σημειώματα με τον νόμο σε διάφορους που έχουν ένα σκύλο μόνιμα στο μπαλκόνι.
Επίσης άρχισα να σταματάω στο δρόμο, να βγάζω μία σακούλα από το πορτμπαγκάζ για να μαζέψω μια σκοτωμένη γατούλα.
Επίσης πλέον έχω πάντα ένα μπουκάλι νερό στο αμάξι, καθώς και λίγη γατοτροφή και σκυλοτροφή.
Επίσης έχω ενημερώσει φίλους και γνωστούς μου, για το πόσο σημαντικό είναι η στείρωση σε μία χώρα που πεθαίνει από αδέσποτα και πεθαίνουν τα αδέσποτα.
Επίσης έμαθα να παίρνω μια σακουλίτσα μαζί μου στη βόλτα για να μαζέψω τις κουραδίτσες του Φοίβου.
Επίσης, επίσης, επίσης...
Θεωρώ ότι είμαι ένας απλός άνθρωπος.
Ώρες - ώρες σπάω το κεφάλι μου για να καταλάβω γιατί περισσότερος κόσμος δεν ασχολείται ενεργά.
Δεν χρειάζεται να είσαι σωματείο, αυτό που χρειάζεται είναι να είσαι άνθρωπος.
Να μην κοιτάς, αλλά να βλέπεις. Να βλέπεις τι μπορείς να κάνεις.
Ο αρχικός ενθουσιασμός φούσκωσε και έγινε πάθος. Όσο πιο πολλά κάνω, τόσο πιο πολύ παθιάζομαι.
Έχω πάει πολλά παιδιά στα καινούρια τους σπίτια και ακόμα κλαίω από χαρά όταν φεύγω.
Έχω γνωρίσει άτομα όλων των ειδών, κάποια εξαιρετικά, άλλα ανάξια λόγου.
Έχω κάνει εξαιρετικές φιλίες αναλλοίωτες στο χρόνο.
Έχω αποφασίσει πως αντί να πάω να δώσω 5 ευρώ για έναν καφέ, να πάω να περάσω 1 ώρα με έναν σκύλο διότι έτσι μπορεί να κοινωνικοποιηθεί και αύριο θα μπορέσει να πάει ευκολότερα σε σπίτι.
Έχω αποφασίσει πως αυτά δεν έχουν φωνή, οπότε πρέπει εμείς να είμαστε η φωνή τους.
Έχω αποφασίσει πως κάποια στιγμή θα αλλάξει αυτή η κατάσταση.
Παρόλα αυτά...
Έχω ακόμα τους παλιούς μου φίλους. Έχω τη δουλειά μου.
Πάω τις διακοπές μου, πάω για καφέ, πάω για ποτό.
Θα πάω να κάνω την ανταύγεια μου στο κομμωτήριο.
Θα αγοράσω καινούρια ρούχα, να βάλω τα τακούνια μου.
Κάνοντας αυτά κατάλαβα ότι μέχρι πριν 2 χρόνια ήμουν ζωόφιλη με την ευρεία έννοια της λέξης, με την έννοια την οποία προσωπικά σιχαίνομαι.
Με τα σημερινά δικά μου κριτήρια, μάλλον θα αποκαλούσα τον εαυτό μου, “έχω ζώο”.
Δεν μπορείς να αποκαλείσαι ζώοφιλος-η αν βλέπεις και δεν μιλάς. Αν απλά κρίνεις χωρίς να κάνεις τίποτα.
Τον Αύγουστο του 2011 βρήκα ένα ψιψίνι σε άθλια κατάσταση. Το πήρα σπίτι με σκοπό να το κάνω καλά και να το ξαναφήσω. Τον Αύγουστο εκείνο η αδερφή μόλις είχε μάθει ότι ήταν έγκυος.
Τα σχόλια που έφτασαν στα αυτιά μου, διότι κανείς δεν είχε το θάρρος να τα πει μπροστά μου, ατελείωτα.
Η αδερφή μου έφερε στον κόσμο 9 μήνες μετά ένα υγιέστατο αγόρι 4 κιλά.
Ο Πέτρος, 6 μηνών σήμερα, δεν έχει φτερνιστεί. Ο Πέτρος μεγαλώνει με ένα σκύλο και μία γάτα.
Η ψιψίνα, Ψιψινέλ με το όνομα πλέον, μας φιλοξενεί στο σπίτι μας.
Δεν χρειάζεται να διαθέτεις ατελείωτο χρόνο και ατελείωτο χρήμα για να θεωρηθείς φιλόζωος.
Το χρήμα σίγουρα δεν θα ήταν άσχημο, απλά υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που μπορείς να προσφέρεις είτε σε ένα φιλοζωικό σωματείο, είτε σε ένα μόνο ζώο.
Όσοι με ξέρουν, όσοι βλέπουν το τι δημοσιεύω μέσα σε αυτό εδώ το πράμα, ξέρουν/βλέπουν ότι τα προσωπικά μου δεν φαίνονται πουθενά.
Αν όμως αυτά τα προσωπικά φτάσουν έστω και σε ένα άτομο και καταλάβει ότι….. «Άλλο να έχεις ζώο και Άλλο να είσαι φιλόζωος» ,
χαλάλι.
Elizabeth Mimikelli
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες. Σχόλια άσχετα με το δημοσιευμένο θέμα θα διαγράφονται.