«Κλώτσα το το κοπρόσκυλο αγόρι μου», είπε ο πατέρας στο παιδί
Άκουγα εδώ και καιρό για όλα τα ζωάκια που χάνονται άδικα χωρίς λόγο απλά γιατί κάποιος ενοχλήθηκε από την παρουσία τους,στο μυαλό μου οι «άνθρωποι» αυτοί ήταν απλά μια εικόνα τους φανταζόμουν μεγάλης ηλικίας που έζησαν κ μεγάλωσαν με την λογική ότι ο σκύλος είναι ένα πλάσμα που απλά στέκεται δεμένο στην άκρη της αυλής κ είναι κατώτερο από τους ανθρώπους.
Πίστευα ότι οι αντιλήψεις αυτές είχαν αρχίσει να φθήνουν κ η νέα γενιά αντιμετώπιζε διαφορετικά το ζήτημα αυτό. Και φυσικά για όσους θα βιαστούν να με βάλουν στην θέση μου δεν εννοώ όλοι να αγαπάνε ή να έχουν στα σπίτια τους ζώα εννόω απλά να μην τα κακοποιούν απλά να τους δίνουν την ευκαιρία να ζούνε σαν γηίνοι όπως τους αξίζει.
Πρίν λίγες μέρες επιβεβαίωσα πόσο λάθος ήταν όλα όσα πίστευα.
Είχα βγει με την μικρή μου για την βραδινή μας βόλτα,αφού τρέξαμε, παίξαμε, μυρίσαμε, κουράσαμε τις πατούσες μας στο πάρκο αποφασίσαμε να επιστρέψουμε. Δίπλα μας σε λίγα μέτρα πέρασε ένας πατέρας με τον γιό του, η μικρή μου καθώς έχει ιδιαίτερη αδυναμία στα παιδάκια άρχισε να κουνάει χαρωπά την ουρά της, πλησιάζοντας όμως τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά.
Ο πατέρας είπε «Κλώτσα το το κοπρόσκυλο αγόρι μου» σε δευτερόλεπτα είχα ήδη αρπάξει από το κολάρο την μικρή για να αποφύγω την κίνηση του παιδιού. Εκνευρισμένη κι έτοιμη να αρχίσω τους χαρακτηρισμούς αδιαφόρησα για τον πατέρα και απευθήνθηκα στο παιδάκι.
«Γιατί πειράζεις το σκυλάκι? Και αυτό πονάει όπως και εσύ. Ξέρεις πόσο πολύ μοιάζουν οι ανάγκες σου με τις δικές του? Και αυτό έχει αισθήματα απλά δεν μπορεί να μιλήσει για να μας τα πει τα δείχνει με άλλον τρόπο».
Η απαντησή του «Τα σκυλία είναι βρωμιά μόνο δεν χρησιμεύουν πουθενά ο μπαμπάς λέει ότι μπορούμε να τα κλωτσάμε γιατί είναι χαζά κι ότι κ αν τα κάνουμε κάθονται».
Έφυγα και από μέσα μου ψιθύριζα σε λυπάμαι αγόρι μου σε λυπάμαι γιατί σε μάθανε να σκέφτεσαι έτσι γιατί από αυτην την τόσο τρυφερή ηλικία σου κλέψανε την ευκαιρία να γνωρίσεις και να αγαπήσεις ένα ζώο γιατί και εσύ θα μάθεις τα ίδια στα δικά σου παιδιά μα πάνω από όλα λυπάμαι όλες εκείνες τις ψυχές που κάθε μέρα πληγώνονται υποφέρουν κακοποιούνται από ανθρώπους σαν εσένα!!
Κρίμα, γιατί αυτό το παιδί μεγαλώνοντας δεν θα σέβεται ουτε τους ανθρώπους που συναναστρέφεται! Κρίμα γιατί και ο πατέρας αυτός ήταν κάποτε στη θέση του!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι, δεν είναι δυνατόν! Αν ήμουν βουλευτής μα τον Δία θα σκιζόμουν να προωθήσω νομοθεσία να αφαιρείται η κηδεμονία των παιδιών από τέτοιου είδους γονείς και οι γονείς να κάνουν υποχρεωτική καθημερινή εκπαίδευση σε φιλοζωϊκές οργανώσεις που ασχολούνται με αδέσποτα συν δυο-τρεις φορές την εβδομάδα υποχρεωτικές συνεδρίες ψυχοθεραπείας. Όχι, λόγω που αυτό το κατακάθι μεγάλωσε έτσι δεν έχει κανένα δικαίωμα να κάνει σαν τα μούτρα του και τον γιο του. Ο γιος του δεν του ανήκει. Αν καταφέρει να βγει από το τούνελ στο οποίο έχει παγιδευθεί ας ξαναπάρει τον γιο του πίσω. Αν παραμείνει έτσι ποτέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ Πλατωνική η επιθυμία σου. Κι εγώ το ίδιο θα έκανα, μεταξύ πολλών πολλών άλλων, επίσης καθαρά Πλατωνικών.
ΔιαγραφήΔεν είναι μόνο η φιλοζωική διαπαιδαγώγηση, είναι η διαπαιδαγώγηση αυτή, καθαυτή, της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης σε σχέση με το προσωπικό και το κοινό. Έτσι άλλωστε αλλάζουν, οι κοινωνίες, δίνοντας αρχές και ήθος στα παιδιά τους.
ΘΑ ΕΦΤΑΙΓΕ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΛΕΓΕ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ:ΚΛΩΤΣΑ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΤΟΝ ΑΝΑΓΩΓΟ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΣΗΝΕΛΘΗ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΑΚΟΜΑ ΜΙΚΡΟ ΚΑΙ ΑΛΛΑΞΗ ΡΩΤΑ ΣΤΗΝ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΙΣΗ ΣΟΥ.ΓΙΑΤΙ ΤΗΝ ΚΛΩΤΣΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟ ΣΕΝΑ ΘΑ ΤΗΝ ΦΑΗ ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΤΑΝ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΗΜΠΟΡΟΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΕΧΕΙΣ ΠΛΕΟΝ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΕΝΑ ΑΣΠΛΑΧΝΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφή....κλώτσα τον κοπράνθρωπο αγόρι μου!
ΑπάντησηΔιαγραφή