Ναι, έχω ταχθεί με το μέρος της αθωότητας από πολύ νωρίς

 Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων (4/10) και εις μνήμην εκατομμυρίων ζώων-θυμάτων της ανθρώπινης θηριωδίας, αυτή τη χρονιά επιλέξαμε το Μνημόσυνο για τις αδικοχαμένες ετησίως ψυχές όλων των ειδών της έμβιας ζωής, να είναι γραμμένο από μια ζωόφιλη, ενεργό και ανήσυχη πολίτη της Κρήτης και του κόσμου, ταγμένη με το μέρος της αθωότητας, όπως και η ίδια επέλεξε για τίτλο.
 
Επιπλέον, η επιστολή της Μ.Β., επελέγη ως «απάντηση» για δεκάδες πολύ σκληρές περιπτώσεις κακοποίησης ζώων, που βλέπουν το φώς της δημοσιότητας στην πανέμορφη Κρήτη. Ενός τόπου που ο πολιτισμός και η από τα βάθη του χρόνου ιστορία του, μας εκπλήσσει θλιβερά για όποιες βαναυσότητες εις βάρος αθώων πλασμάτων. Την ευχαριστούμε για το κείμενο και τον αγώνα της να ανατρέψει το άδικο και να συμβάλλει στην ανατροπή απεχθών φαινομένων.

Ναι. Εχω ταχθεί με το μέρος της αθωότητας από πολύ νωρίς.
(Οδυσσέας Ελύτης)

 
Της Μαρίας Βουρλάκη
 
Από μερικούς μπορεί να θεωρηθεί προκλητικό να ασχολείται κάποιος με τα «ασήμαντα» ζώα και τα βάσανά τους στη ζοφερή εποχή που ζούμε, με ανθρώπους να αυτοκτονούν, τη κοινωνία να διαλύεται, τα ανθρώπινα δικαιώματα να καταπατούνται , τη φύση να βιάζεται, να ξεπουλιέται το σύμπαν και να καταντούμε θύματα αδηφάγων βρυκολάκων. Όμως είναι θέμα ηθικής τάξης. Αυτοί που στήνουν καρτέρι θανάτου στα αθώα ή τα βασανίζουν με διαφόρους τρόπους, σε ηθικό επίπεδο, δεν διαφέρουν καθόλου από τα τέρατα που μας καταδυναστεύουν.
 
Η υπεράσπιση και φροντίδα ανθρώπων και ζώων που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα είναι επείγουσα ανάγκη.
 
Είναι σημάδι πολιτισμού και το αντίθετο, βαρβαρότητα και δεν είναι μόνο για την εντύπωση των ξένων και το τι θα πουν, που φρίττουν, βεβαίως κάποιοι, αλλά για εμάς τους ίδιους, για τη δική μας εξέλιξη και εξανθρωπισμό.
 
Χλευάζονται συχνά κάποιοι που φροντίζουν τα ανυπεράσπιστα ζώα, αντί να σκεφτούν ένα γέρο ή ένα παιδί, το ένα ουδόλως αποκλείει το άλλο και αυτοί που κατακρίνουν μάλλον αδιαφορούν γενικώς.
 
Δυστυχώς η αλαζονική ανθρωποκεντρική συμπεριφορά μας, που είναι αντίθετη με την ηθική του περιβάλλοντος, άρα και τη λογική του σύμπαντος, μας κάνει να θεωρούμε τους εαυτούς μας ανώτερους και κυρίαρχους. Αλλά καταντούμε δυνάστες και καταστροφείς.
 
Και δεν είναι μόνο τα ζώα που υποφέρουν εξ αιτίας μας.
 
Δεν αναλογιζόμαστε ούτε στιγμή ότι η σκληρότητά μας και η τάση για καλοπέραση, καθώς και η μανία μας για όλο και περισσότερο κρέας, καταστρέφει τον πλανήτη αλλά και την υγεία μας, σκορπά δε τον θάνατο σε χιλιάδες ζώα που ζουν την πιο εφιαλτική ζωή μέχρι το αποτρόπαιο τέλος τους.
 
«Δεν τρώω κρέας. Αρνούμαι να τρώω αγωνίες» είπε η Μ. Γιουρσενάρ.
 
'Αλλα ζώα πάλι, βιώνουν την απόλυτη φρίκη σαν πειραματόζωα.
 
Καταπίνουν χλωρίνες, υγρά φρένων, τεμαχίζονται ζωντανά κλπ, κλπ. Παρόλο που πολλοί επιστήμονες προτείνουν άλλες μεθόδους και μάλιστα με καλύτερα αποτελέσματα.
 
Αν και κάποιοι δυσπιστούν, η παράδοσή μας, τιμά τα ζώα. Συντροφεύουν, συμπαρίστανται, βοηθούν… όλο και κάποιο ζώο θυμόμαστε με τρυφερότητα στα χρόνια που πέρασαν.
 
Αυτούς λοιπόν τους άγριους καιρούς που και τα ζώα υποφέρουν περισσότερο (τα αδέσποτα έχουν αυξηθεί), οφείλομε να εκφράσουμε την ανθρωπιά μας προς κάθε κατεύθυνση, να διευρύνουμε τον κύκλο συμπόνιας μας σε όλη τη φύση ανεξαιρέτως.
 
Να συν-πάσχομε για το κάθε τι και κυρίως για ό,τι υποφέρει και απειλείται.


Υ.Σ. Παρεμπιπτόντως, η πρώτη φιλοζωική οργάνωση στην Ελλάδα ιδρύθηκε στα Χανιά το 1884, στη Χαλέπα, από μια καλή γερμανίδα. Μια ξεχωριστή γυναίκα, την Ελπίδα Μελαίνα. Δημιούργησε στα Χανιά το πρώτο νοσοκομείο ζώων για γαιδουράκια, πρόβατα, κατσίκια κλπ και τάιζε αδέσποτα. Εχει γράψει πολλά κείμενα και την αγάπη προς αυτά, σε διαφορετικές γλώσσες, που βρίσκονται στη Γεννάδιο Βιβλιοθήκη. Με τις σπουδαίες γνωριμίες της βοήθησε πολύ και τη Κρήτη. Τα ερείπια της έπαυλής της βρίσκονται ακόμη στα Χανιά.

filozoiki.gr