Στην μνήμη της Μίζερυ από το παράνομο εκτροφείο στον Μαραθώνα..

Πριν 365 ημέρες η λυκοσκυλίτσα από το παράνομο εκτροφείο στον Μαραθώνα μας αποχαιρέτησε.
 

Μετά από δεκάδες γέννες, το ταλαιπωρημένο της σώμα δεν άντεξε. Η ταλαιπωρημένη της ψυχή έσπασε. Το κεφάλι της σκυμμένο, διότι για πολλά χρόνια η αλυσίδα που την κρατούσε δεν την άφηνε να το σηκώσει. Ζύγιζε 3 κιλά.

Μέσα σε 365 μέρες έχουν γεννηθεί εκατοντάδες κουτάβια από παράνομες εκτροφές, είτε σε κολάσεις σαν του Μαραθώνα, είτε σε κάποιο διαμέρισμα, είτε σε κάποια κρυμμένη αυλή (το ίδιο είναι), έχουν πουληθεί, έχουν αγοραστεί σαν να είναι αντικείμενα.

Μάνες δεμένες για μια ζωή σε μια αλυσίδα, με μοναδικό σκοπό την γέννα, οι οποίες δένονται σε μια άκρη για να πεθάνουν ότι δεν έχουν πια να προσφέρουν, για να αποκτήσεις εσύ το υποτιθέμενο καθαρόαιμό σου.

Στις επόμενες 365, 730 μέρες άλλα τόσα θα γεννηθούν, θα πουληθούν, θα αγοραστούν διότι αυτοί είμαστε. Αντί να κοιτάξουμε να στειρώσουμε τα ζώα μας, κοιτάμε να τα κάνουμε “γονείς”, να τα πουλήσουμε.

Για μας η Μίζερι ήταν και θα είναι ορόσημο.

Κάθε 12η Νοεμβρίου θα λέμε όχι, στη μνήμη της, στις αγοροπωλησίες ζώων, οι οποίες εκτός από παράνομες, είναι και ανήθικες.

Σταματήστε να ζευγαρώνετε τα ζώα σας. Στειρώστε. Μη συμβάλετε στον υπερπληθυσμό τους.

Γίνετε άνθρωποι, αγαπήστε τα…

Για τη Μίζερυ….

Όταν εξακολουθείς να στηρίζεις μαγαζιά που πουλάνε ζώα, εγώ πεθαίνω.
Όταν εσύ αγοράζεις τα κουτάβια μου, εγώ πεθαίνω.
Όταν εσύ δεν καταλαβαίνεις ότι για κάθε ζώο που βγάζεις από ένα γυάλινο κλουβί, ένα άλλο παίρνει τη θέση του, εγώ πεθαίνω.
Όταν εσύ δεν καταλαβαίνεις ότι σκύλος δεν είναι μόνο το καθαρόαιμο, το μικρόσωμο, εγώ πεθαίνω.
Αυτά δεν τα άντεξα άλλο.
Σήμερα το πρωί πέρασα τη γέφυρα του Ουράνιου Τόξου.
Εκεί θα είμαι ελεύθερη.
Δεν θα έχω μία αλυσίδα 3 κιλά γύρω από το λαιμό, δεν θα ζω σε κλουβί, δεν θα μου πάρει κανείς ποτέ ξανά τα παιδιά μου.
Εκεί θα με αγαπάνε και θα με φροντίζουν.
Εκεί θα είμαι επιτέλους, ευτυχισμένη.
Σας χαιρετώ...

zeil.gr