Διάλογος μεταξύ του Αλήτη (αδέσποτος ημίαιμος Γ.Π.) και του Ρεξ (καθαρόαιμος Γ.Π.)

Ο Ρεξ βρίσκεται στην κλεισμένη καγκελόπορτα του κήπου του αφεντικού του όταν ξαφνικά εμφανίζεται ο Αλήτης. Πήγε να του γαυγίσει αλλά ο Αλήτης κοντοστάθηκε και τον κοίταξε επίμονα! Ο Ρεξ το μετάνιωσε.. δεν υπήρχε λόγος να βάλει τις φωνές! Ο Αλήτης φαινόταν αρκετά φιλικός!! Εξάλλου τι μπορούσε να κάνει?? Η καγκελόπορτα ήταν ερμητικά κλειστή!

Ρεξ: φίλε τι κάνεις εδώ έξω? δεν κρυώνεις?

Αλήτης: κρυώνω πως δε κρυώνω!

Ρεξ: γιατί δεν πας σπίτι σου?? είναι καιρός για βόλτες τώρα?? βρέχει!!

Αλήτης: στο σπίτι μου είμαι!

Ρεξ: μα τι μου λες! στο δρόμο είσαι ποιο σπίτι???

Αλήτης: καιρό τώρα ο δρόμος είναι το σπίτι μου.. όχι κάποιος συγκεκριμένος δρόμος.. οποιοσδήποτε δρόμος! Εδώ μένεις εσύ ε?? Ωραίος κήπος!!

Ρεξ: καλός είναι.. μα πάω και βόλτες συνέχεια!! δεν θα άντεχα να μένω κλεισμένος σε ένα κήπο για πάντα!!

Ο Αλήτης χαμογέλασε.. κάτι πήγε να πει αλλά δεν ήθελε να χαλάσει και τη διάθεση του Ρεξ!!

Ρεξ: πεινάς??

Αλήτης: πάντα πεινάω.. αλλά έχω συνηθίσει!!

Ρεξ: συνηθίζεται η πείνα μωρέ??

Αλήτης: όλα συνηθίζονται.. αν δεν έχεις άλλες επιλογές!

Ρεξ: μοιάζουμε εμείς οι 2!! αδέρφια θα μπορούσαμε να είμαστε!

Αλήτης: εσύ κι εγώ το βλέπεις ότι μοιάζουμε.. οι άλλοι όχι!! βλέπεις εγώ είμαι ημίαιμος, ενώ εσύ είσαι ράτσας!

Ρεξ: μα τι μου λες δε καταλαβαίνω! τι θα πει ημίαιμος?? τι θα πει ράτσας?? κι εγω πεινάω κι εσυ πεινάς!! κι εγώ διψάψ κι εσύ διψάς!! κι εγώ φοβάμαι κι εγώ τρομάζω όπως κι εσύ!!

Αλήτης: εγώ φοβάμαι πολύ όταν βρέχει! φοβάμαι τις βροντές! δε φαντάζεσαι πόσο τρομάζω στο δρόμο!

Ρεξ: εγώ να δεις πόσο φοβάμαι!! αφού όταν αστράφτει και βροντάει πολύ το αφεντικό μου με βάζει μέσα στο σπίτι!! αλλά κι εκεί ακούω!! κι εκεί φοβάμαι κι ας με κανακεύουν μέχρι να περάσει η μπόρα!!

Αλήτης: εγώ ψάχνω να βρω μια γωνιά να μη βρέχομαι!! αλλά αν με δει κανείς με διώχνει!! δεν υπάρχουν και πολλά μέρη να κρυφτείς!! οι άνθρωποι νομίζουν ότι είμαι άρρωστος και με φοβούνται! νομίζουν ότι θα τους δαγκώσω και με κλωτσάνε! και δεν κοιτάνε ποτέ τα μάτια μου!! αν μπαίνανε στον κόπο να τα κοιτάξουν θα έβλεπαν ότι παρόλες τις κλωτσιές που έχω φάει, παρόλο το κυνηγητό εγώ μπορώ να τους αγαπήσω!! αλλά κανείς δε με θέλει!

Ο Ρεξ έστεκε έξω στο κρύο και τον άκουγε. Τουρτούριζε αλλά δεν του έκανε και καρδιά να τον αφήσει μόνο!

Ρεξ: πόσο θα ήθελα να ερχόσουν κι εσύ μέσα!! έχουμε τόσο χώρο εδώ!! θα κάναμε και παρέα! βαριέμαι μόνος μου!

Αλήτης: μακάρι να γινόταν!! αλλά δεν έχω σηκωμένα αυτιά!!

Ρεξ: τι εννοείς?? δηλαδή?? κι εγώ που έχω τι αλλάζει???

Αλήτης: δεν ξέρω!! δε με θέλουν όμως για αυτό, και το ακούω συνέχεια!! μάλλον θα είναι πολύ κακό!!!

Ένας άντρας φάνηκε στην εξώπορτα, με το βλέμμα του έδειχνε ότι έψαχνε τον Ρεξ.

Άντρας: που είσαι και δεν ακούς που σου φωνάζω Ρεξ!! τι κάνεις εκεί στη βροχή???

Ο Αλήτης έκανε ένα βήμα πίσω, ο άντρας ερχόταν προς το μέρος του βιαστικά!

Άντρας: ουστ τσατσόσκυλο!! που στα κομμάτια βρέθηκες εδώ πέρα!! ουστ!! φύγε από δω!! Ρεξ έλα μέσα γρήγορα!! Ρεξ!!

Ο Ρεξ τρομαξε από τις φωνές του αφεντικού του και υπάκουσε! Έριξε ένα βλέμμα λυπημένο στον Αλήτη και μπήκε μέσα.

Ο Αλήτης για μια μονάχα στιγμή έμεινε να κοιτάζει τον Ρεξ και μετά το έβαλε στα πόδια ενώ η βροχή έπεφτε τώρα με πιο πολύ ορμή και αστραπές έσκιζαν τον μαυρισμένο ουρανό...

Ευχαριστούμε τον Φιλοζωικός Κόσμο Ρεθύμνου που το μοιράστηκε μαζί μας