Η Χριστουγεννιάτικη ιστορία ενός αδέσποτου

Γεια σας,με λένε Billy και είμαι ένας αδέσποτος σκύλος. Αμέσως τώρα θα σας διηγηθώ τη δική μου Χριστουγεννιάτικη ιστορία…

Εγώ και τα 5 αδερφάκια μου γεννηθήκαμε πέρσι τέλη Οκτωβρίου σ’ ένα σπίτι.Ο ιδιοκτήτης της μαμάς μας αρνιόταν να της κάνει στείρωση κι έτσι γεννηθήκαμε εμείς. Δεν είχε καθόλου άγχος, αντίθετα με τη μαμά μας που ανησυχούσε πολύ για το αν θα βρούμε καλές οικογένειες.

Μια μέρα ήρθε ένα ζευγάρι και ‘’έκλεισε’’ εμένα για την Πρωτοχρονιά. Για να με κάνουνε δώρο στα παιδιά τους. Τί τυχερός που ήμουν! Έφτασε η μέρα που θα πήγαινα επιτέλους στην καινούρια μου οικογένεια. Με βάλανε σ’ένα καλάθι με φιόγκο και με πήγαν στο σπίτι τους. Τα παιδιά κάνανε σαν τρελά μόλις με είδανε! Με ονομάσανε Billy, από τον Άι-Βασίλη. Θεούλη μου, σ’ευχαριστώ που μου χάρισες την καλύτερη οικογένεια. Παίζαμε συνέχεια…

Την επόμενη μέρα άκουσα να λένε ότι τα αδερφάκια μου δεν βρήκαν να τα δώσουν οι ιδιοκτήτες της μαμάς μου κι έτσι τα πέταξαν…Πόσο λυπημένος ήμουν…

Οι μήνες περνούσαν κι εγώ μεγάλωνα! Άρχισαν όμως να μην ασχολούνται μαζί μου πια…Οι γονείς όλο δούλευαν και τα παιδιά απόκτησαν άλλα ενδιαφέροντα.Ένιωθα τόσο μόνος…Αχ μανούλα μου πού είσαι;;; Έκανα όμως υπομονή…Ήξερα ότι όλα θ’αλλάξουν…Αφού έλεγαν πως μ’αγαπούσαν…Μία μέρα μου βάλανε το λουράκι μου. Ώρα για βόλτα! Γιούπι! Πόσο μου’χε λείψει η βόλτα…Αλλά πιο πολύ η οικογένειά μου…Ανεβήκαμε στο αμάξι και βγήκαμε έξω από την πόλη. Τέλεια! Εξοχή!

Άνοιξαν την πόρτα του αμαξιού και κατέβηκα πρώτος πρώτος. Περίμενα να κατεβούν κι αυτοί αλλά τσακ κλείσανε την πόρτα και φύγανε αμέσως…

Όσο κι αν έτρεξα, δε τους πρόλαβα…

Όσο κι αν γάβγισα, δε με άκουσαν…

Όσο κι αν έκλαψα, δε με λυπήθηκαν…

Τώρα είμαι ακόμα εδώ…Στο μέρος που με παρατήσανε…Ίσως αλλάξουν γνώμη…

Είναι Χριστούγεννα…Χιονίζει…

Πώς κρυώνω…Και πεινάω…

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ…ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΤΕ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ…

 Efi Adespotidou