Ιστορίες με...ράτσα !

Iστορίες για αγρίους, σκύλους ενίοτε, αλλά και κόμικ και ήρωες ταινιών. Aπό αυτές που μας αφήνουν άφωνους ή που τις διηγούμαστε και εντυπωσιάζουμε τους άλλους. Kαι αφού τα μάθετε καλά κόψτε τις σελίδες και μετατρέψετε το άρθρο σε επιτραπέζιο παιχνίδι ερωτήσεων!

 

Κατά καιρούς, ορισμένες ράτσες, και άλλοτε συγκεκριμένοι σκύλοι (μεμονωμένα παραδείγματα), χρησιμοποιήθηκαν και διακρίθηκαν σε κάτι πολύ ιδιαίτερο και ξεχωριστό, με αποτέλεσμα το όνομα ή η φυλή τους να παραμείνει στην ιστορία. Aφιέρωμα λοιπόν σε όλα εκείνα τα σκυλιά, που κατόρθωσαν να καθιερωθούν μέσα στο χρόνο. Πρόκειται για ένα τρίπτυχο, όπου: α) ανατρέχουμε σε ιστορίες με σκυλιά, που καθόρισαν την ιδιαιτερότητα ολόκληρης της φυλής τους, β) ασχολούμαστε με διάσημους χαρακτήρες σκύλων, που επέβαλλαν τη μορφή τους στο χώρο του κινηματογράφου, των κόμικ και των ΜΜΕ, γ) αλλά και με διάφορα σημαντικά και περίεργα ρεκόρ από διάφορες φυλές. 

 

Chihuahua: Τα μικροσκοπικά Τσιουάουα (Chihuahua), χρησιμοποιήθηκαν σε θρησκευτικές τελετές από τον αρχαίο πολιτισμό των Αζτέκων στο Μεξικό: τα έκαιγαν μαζί με τα νεκρά αφεντικά τους, καθώς πίστευαν ότι με αυτό τον τρόπο οι αμαρτίες του νεκρού, έφευγαν από αυτόν και μεταφέρονταν στο σκύλο.
 

Pharaoh Hound: Το Κυνηγόσκυλο του Φαραώ (Pharaoh Hound) έχει εκπληκτική ομοιότητα με τον εικονιζόμενο με κεφάλι σκύλου Θεό Άνουβις των αρχαίων Αιγυπτίων, ενώ ο Κέρβερος, ο φύλακας του Άδη της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, απεικονίζεται σε αγγειογραφίες του 530-525 π.Χ. με τρία κεφάλια (λύκου-σκύλου-λιονταριού), σε σώμα σκύλου τύπου Μαστίφ.
 

Tibetan Terrier: Τα Θιβετιανά Τερριέ (Tibetan Terrier) εκτράφηκαν για το άφθονο τρίχωμά τους επί πολλούς αιώνες από τους μοναχούς των Ιμαλαϊων. Με αυτό έφτιαχναν κιλίμια, παλτά, κουβέρτες και διακοσμητικά για τους ναούς τους. Για τον ίδιο σκοπό, στη Μ. Βρετανία και τη Σκωτία αναπαράγονται τα Μπέντλινγκτον Τερριέ (Bedlington Terrier), που θυμίζουν μακρύτριχα αγριοκάτσικα.
 

Saluki: Τα Σαλούκι (Saluki) της Αραβικής χερσονήσου, είναι πιθανότατα το πιο παλιό είδος κυνηγετικών σκύλων όρασης. Από αρχαιοτάτων χρόνων, υπήρξε άψογος συνοδός των Βεδουίνων της ερήμου, επειδή προσαρμόζεται εύκολα στην ξερή καυτή άμμο. Οι Μωαμεθανοί θεωρούν γενικά τα σκυλιά ως «ακάθαρτα» και μιερά αλλά κάνουν εξαίρεση για το πολύτιμο Σαλούκι.
 

Chow-Chow: Το 1000 π.Χ. στην Κίνα το Τσόου-Τσόου (Chow Chow), χρησιμοποιήθηκε σαν σκυλί ναών και ευγενών οικειών. Εξαιτίας της ομοιότητάς του με επιβλητικό λιοντάρι, σκοπός του ήταν να φοβίζει και να απομακρύνει τα κακά πνεύματα. Για τον ίδιο σκοπό χρησιμοποιήθηκαν επίσης τα Πεκινουά (Pekingese) και τα Σιχ Τζου (Shih Tzu). Όταν ο δυτικός στρατός εισέβαλλε στο παλάτι του Πεκίνο το 1860, πέντε σκύλοι μεταφέρθηκαν στην Ευρώπη ως λάφυρα πολέμου.
 

Mastif: Οι αρχαίοι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν σκύλους στο στρατό τους, στις επιθέσεις και στη μεταφορά μηνυμάτων. Εξόπλιζαν τα - ιταλικά - Μαστίφ (Mastiff) τους, με ελαφρά πανωπλία και τα έστελναν στη μάχη εναντίον του εχθρού, φορτωμένα με πασσάλους και καζάνια γεμάτα φλεγόμενο θειάφι. Οι δε Βαβυλώνιοι εκτιμούσαν κι αυτοί ιδιαίτερα το Βρετανικό Μαστίφ και το χρησιμοποιούσαν συχνά στα βάρβαρα θεάματα τους στην αρένα, τουλάχιστον από την εποχή του Καίσαρα.
 

Chinese Crested: Ο Κινέζος Λοφιοφόρος (Chinese Crested), είναι μια άτριχη φυλή σκύλου, με μόνο μία φυσική τούφα στην κορυφή του κεφαλιού του, που μοιάζει με λευκό λοφίο. Εξαιτίας της αριστοκρατικής εμφάνισής του, χρησιμοποιήθηκε στην αρχαία Κίνα από τον 13ο αιώνα, για τη φύλαξη των αυτοκρατορικών θησαυρών.
 

Bulldog: Κατά τη διάρκεια του 14ου αιώνα, αναπαράχθηκε το Βρετανικό Μπούλντογκ (Bulldog), που χρησιμοποιήθηκε για το αρχαίο άθλημα της κυνο-ταυρομαχίας, απ’ όπου πήρε και το σημερινό όνομά του (Bull-Dog). Τα σκυλιά αυτά έπρεπε να αρπάξουν τον ταύρο από τη μύτη και δεν τον άφηναν αν δεν έπεφτε. Ή και το αντίθετο.
 

Greyhound: Στο Μεσαίωνα, τα Γκρεϋχάουντ (Greyhound), ήταν οι ευνοούμενοι σκύλοι των κυνηγών, των βασιλέων και των ευγενών. Εμφανίζονται μάλιστα και σε διάφορα οικόσημα της εποχής. Στη Μ.Βρετανία εκτρέφονταν αποκλειστικά και μόνο για τις ανώτερες κοινωνικές τάξεις, με ρητή απαγόρευση προς τους υπηρέτες τους, ακόμη και επί ποινή θανάτου, ώστε να μην μπορούν να αποκτήσουν τα δικά τους καθαρόαιμα.
 

Lowchen: Το γαλλικό Λέβχεν (Lowchen), είναι ένας μικροσκοπικός κροσσωτός σκύλος που χρησιμοποιήθηκε σαν θερμοφόρα (!) κατά την περίοδο του Μεσαίωνα.
 

Bichon: Ο σκύλος Φου ή «Σκύλος Λιοντάρι» (Bichon - φυλή Lowchen), υπήρξε επαναλαμβανόμενο θέμα στην κινεζική λαογραφία, θρησκεία και μυθολογία κατά τον 17ο αιώνα, και πιστεύεται ότι έφερνε καλή τύχη και ευημερία στον ιδιοκτήτη του. Αντίθετα, οι μαύροι σκύλοι είχαν την ίδια μεταφυσική σημασία με τις μαύρες γάτες στην Ευρώπη.
 

Malteze: Τα Μαλτέζικα (Maltese) σκυλάκια-μινιατούρες, χρησιμοποιήθηκαν σαν «σκύλοι μανικιού», καθώς Ευρωπαίοι ευγενείς τα μετέφεραν για πολλούς αιώνες μέσα στα μανίκια τους, για ζεστασιά και καλοτυχία.
 

Dalmatian: Τα σκυλιά Δαλματίας (Dalmatian) πρωτοεμφανίστηκαν στα Βρετανικά Νησιά τον 18ο αιώνα, όπου τα απολάμβαναν ιδιαίτερα σαν διακοσμητικά σκυλιά αμαξών, τρέχοντας δίπλα στους τροχούς της άμαξας. Εκτός από το διακοσμητικό ρόλο τους, προστάτευαν την άμαξα από ληστές και απέτρεπαν ζώα που μπορεί να φόβιζαν τα άλογα.
 

Borzoi: Τα Μπορζόι (Borzoi), χρησιμοποιήθηκαν στη Ρωσία για πολλά χρόνια ως κυνηγοί λύκων, αλεπούδων και λαγών. Ακινητοποιούν το θήραμα τους μέσα σε 60 δευτερόλεπτα. Η περίοδος της δόξας τους στη Ρωσία, ήταν πριν την Οκτωβριανή Επανάσταση, όταν κάθε ευγενής διατηρούσε τη δική του ομάδα, ενώ ο ίδιος ο Τσάρος διατηρούσε δεκάδες κυνοτροφεία.
 

King Charles’ Spaniels: Στη Βρετανική Αυλή δύο ήταν τα ευνοούμενα σκυλιά για πολλά χρόνια επί βασιλείας του Καρόλου ΙΙ: το απλό Σπάνιελ και το Σπάνιελ Ιππότης του Βασιλιά Καρόλου (King Charles’ Spaniels). Φημολογείται ότι ο βασιλιάς δεν πήγαινε πουθενά χωρίς να ακολουθείται από τη συλλογή των μικρών, ευτυχισμένων Σπάνιελ-παιχνιδιών του!
 

Keeshond: Το σκυλί Κέεσχοντ (Keeshond), πήρε το όνομα του από έναν Ολλανδό πατριώτη, τον Κέες, ο οποίος κατά τη διάρκεια του 17ου και 18ου αιώνα, ήταν το σύμβολο της εθνικής αντίστασης στη χώρα του. Έτσι, ο σκύλος αυτός θεωρήθηκε «σκύλος των αγροτών».
 

Doberman: Το σκυλί Ντόμπερμαν (Doberman), πήρε το όνομα του στα τέλη της δεκαετίας του 1860 από ένα Γερμανό φοροεισπράκτορα, τον Louis Dobermann, ο οποίος χρησιμοποίησε μερικά από τα αδέσποτα σκυλιά του τοπικού κυνοκομείου, για να φτιάξει ένα σκυλί όσο το δυνατό πιο άγριο και ανήσυχο, που θα τον προστάτευε τις ώρες της δουλειάς του. Τα Ντόμπερμαν, μαζί με τα μικρόσωμα ιρλανδικά Τερριέ (Irish Terrier), χρησιμοποιήθηκαν σαν φύλακες και σκύλοι περιπολίας κατά τη διάρκεια του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου.
 

German Shepherd Dog: Η χρήση των σκύλων - οδηγών για τυφλούς, χρονολογείται από την εποχή του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ένας Γερμανός γιατρός εντυπωσιάστηκε, από την τρυφερή συμπεριφορά ενός Γερμανικού Ποιμενικού (German Shepherd Dog) απέναντι σε έναν τυφλό.
 

Canaan Dog: Το σκυλί Χαναάν (Canaan Dog) στην πατρίδα του, το Ισραήλ, χρησιμοποιήθηκε κυρίως σαν αγγελιοφόρος, κι έχει διακριθεί σε πολλές περιπτώσεις στη διάρκεια των τελευταίων χρόνων αναταραχής στην περιοχή. Στο Ισραήλ, αλλά και στην περιοχή του Περσικού Κόλπου συναντάμε σκύλους με ακραία ονόματα-παρατσούκλια, όπως Καταιγίδα της Ερήμου, Άμμος της Ερήμου, Γερουσιαστής, Πολιτικής Ανοιχτής Αγοράς, και άλλα ευτράπελα. Φαίνεται πως οι σκύλοι φέρουν το βάρος της αίσθησης χιούμορ του ιδιοκτήτη τους...
 

Canishe Poodle: Μέχρι τα μέσα του προηγούμενου αιώνα, τα γαλλικά Κανίς ή Πουντλ (Canishe/Poodle) χρησιμοποιήθηκαν σαν θηραματοφόρα υδρόβιων. Το κούρεμα-λιονταράκι δεν είναι απλά μανία των σύγχρονων κυνοτρόφων: όταν το σκυλί έπεφτε στο νερό βάραινε το τρίχωμά του, έτσι κούρευαν ορισμένα τμήματά του, αφήνοντας σκεπασμένο το θώρακα, τους καρπούς και τους ταρσούς, για προστασία απέναντι στα κρυολογήματα και τους ρευματισμούς. Η φουντωτή τούφα, στην άκρη της ουράς έκανε το σκυλί ευδιάκριτο από την ακτή.
 

Ciao de Agua: Σε όλα τα λιμάνια κατά μήκος της ακτής της Πορτογαλίας και της Ισπανίας, για πολλά χρόνια χρησιμοποιόταν αποκλειστικά το πορτογαλικό Σκυλί Νερού (Ciao de Agua), σαν εργατικό προσωπικό πάνω στα πλοία, για να μαζεύει σχοινιά, δίχτυα, πανιά, κ.ά. Σκυλιά-καπετάνιοι θεωρούνται επίσης τα ολλανδικά Σκίπερκε (Schipperke) και Κέεσχοντ (Keeshond), καθώς και ορισμένα από τα σκυλιά της Νέας Γης.
 

Basenji: Υπάρχουν και Γατό-σκυλα;... Το μεσοσκελετικό Αφρικανικό Μπασέντζι (Basenji) είναι ένα σκυλί που δε γαβγίζει αλλά παράγει μοναδικούς τραγουδιστούς ήχους, που μοιάζουν με γιοντλ (τυρολέζικο βαλς). Γενικά, τα Μπασέντζι δε μοιάζουν με σκυλιά: γλείφονται όπως οι γάτες, είναι άοσμα και το θηλυκό έρχεται σε οίστρο μόνο μία φορά το χρόνο. Επίσης, τα ιαπωνικά Τσιν (Chinese Chin) έχουν δανειστεί την ονομασία τους από τη λέξη «chin», που σημαίνει γάτα. Το Τσιν είναι πολύ λεπτεπίλεπτο και χαριτωμένο, γλείφει συχνά το πρόσωπο και τα πέλματα του σαν γάτα, ενώ προτιμά να κάθεται στα έπιπλα ή μέσα σε μια ζεστή αγκαλιά.
 

Laika: Ένας θυληκός σκύλος Λάικα (Laika), ήταν το πρώτο ζωντανό πλάσμα που στάλθηκε στο διάστημα. Εκτοξεύθηκε από την πρώην Σοβιετική ΄Ενωση στις 3 Νοέμβρη του 1957, μέσα στο δορυφόρο Σπούτνικ – το σκάφος δεν επρόκειτο να επιστρέψει στη γη. Τα Λάικα έχουν τη φήμη των «σκύλων του διαστήματος» και χρησιμοποιούνται χρόνια από τους Ρώσους στα διαστημικά τους πειράματα.

 

Γαβ ρεκόρ

 

Ψηλότερες φυλές είναι ο Γερμανικός Μολοσσός και ο Ιρλανδικός Λυκοθήρας, που συχνά φτάνουν και ξεπερνούν τα 90 εκατοστά. Ο ψηλότερος Γερμανικός Μολοσσός, είχε ύψος 105,4 εκατοστά πριν πεθάνει, το 1984. 

 

Οι βαρύτερες φυλές είναι το Αγγλικό Μαστίφ και ο Σκύλος του Αγ.Βερνάρδου. Και στις δύο φυλές, όταν ενηληκιωθούν, τα αρσενικά φτάνουν τα 77 – 91 κιλά. Ο βαρύτερος σκύλος όλων των εποχών ονομαζόταν Aicama Zorba, και ζύγιζε τα 144,55 κιλά! 

 

Ο μικρότερος ενήλικος σκύλος υπήρξε ένα Γιορκσάιρ Τερριέ που πέθανε το 1945 σε ηλικία 2 ετών, με ύψος μόλις 6,3 εκατοστά. 

 

O γηραιότερος σκύλος Bluey στη Βικτώρια της Αυστραλίας έφτασε στην ηλικία των 29 χρόνων.

Ένα Σκάι Τερριέ που έζησε στα μέσα του 19ου αιώνα και άκουγε στο όνομα Μπόμπυ Γκρεϋφίαρς, έμεινε στην ιστορία, γιατί αρνήθηκε να εγκαταλείψει τον τάφο του αφεντικού του μέχρι το θάνατό του, δέκα χρόνια αργότερα... 

 

Το 1963, ο Konran Lorenz στο έργο του με τίτλο Man Meets Dog, γράφει πως: «Ο δεσμός με έναν αληθινό σκύλο διαρκεί όσο και οι δεσμοί με τη γη.» 

 

Διάσημα Γαβ

 

Πολλοί σκύλοι χρησιμοποιήθηκαν στην υπηρεσία της ανθρώπινης διασκέδασης σε διάφορα αθλήματα και στο τσίρκο, ενώ για πολλές δεκαετίες αναδεικνύουν τις θεατρικές ικανότητές τους, στη μικρή και τη μεγάλη οθόνη. Κατά καιρούς, οι πιο αξιομνημόνευτοι χαρακτήρες, έτσι όπως τους θυμάμαι, υπήρξαν:

• Η Λάσσι της ομώνυμης σειράς ταινιών, ρόλος για τον οποίο πέρασαν από ακρόαση, τουλάχιστον 300 μακρύτριχα Κόλλεϊ (Collie).
   
• Ο Χουτς, το παιχνιδιάρικο Μπούλντογκ (Bulldog) της ταινίας «Τέρνερ και Χουτς», στο πλευρό του Τομ Χανκς.
   
• Ο Σνούπυ κι ο Γκούφι, οι διάσημοι χαρακτήρες κινουμένων σχεδίων (Cartoons) του Τσαρλς Σουλτς και του Γουόλτ Ντίσνεϋ αντίστοιχα.
   
• Ο πιστός Ιντεφίξ, η μινιατούρα του τεράστιου Οβελίξ στα κώμιξ «Αστερίξ», που δεν αποχωρίζεται ποτέ ο ένας τον άλλο.
   
• Ο Ραν-Ταν-Πλαν, ο γκαφατζής και φοβιτσιάρης σκύλος του Λούκυ Λουκ, στην άγρια Δύση.
   
• Ο Απόλο στην ταινία «Magnum PI», ένα από τα διάσημα Ντόμπερμαν (Doberman) του Χίγκινς.
• Τα 101 πανέμορφα σκυλιά Δαλματίας (Dalmatians), στην ομώνυμη ταινία με τη Γκλεν Γκλόουζ, το 1997.
   
• Ο Μπετόβεν, ένας χαριτωμένος μπουνταλάς σκύλος του Αγ.Βερνάρδου (St.Bernard’s Dog).
   
• Ο Μπέντζι, ένα έξυπνο ημίαιμο Τερριέ (Terrier) που έχει πρωταγωνιστήσει σε πολλές ταινίες αλλά και σε ομώνυμή του καθημερινή σειρά, για την Αμερικανική τηλεόραση.
   
• Ο εύστροφος Μπρακ, το Κόλεϊ με Γένι (Bearded Collie) της διάσημης οικογένειας των Μπάντι, στο Αμερικανικό σήριαλ «Παντρεμένοι με παιδιά».
   
• Ο Μπούμερ, το χρυσό Λαμπραντόρ (Labrador Retriever) του Ντύλαν στην «Ημέρα Ανεξαρτησίας».
   
• Ο Σκαντ, το σκληροτράχηλο Ντάκσxουντ (Dachshund) στο «Τόυ Στόρυ».

interpet.gr