Οι δώδεκα μορφές επιθετικότητας (Μέρος 2ο)

δ) Μητρική επιθετικότητα

           Η επιθετικότητα που εκδηλώνει η μητέρα, που μόλις έχει γεννήσει και γαλουχεί τα κουτάβια της, είναι ένα όχι σπάνιο φαινόμενο στους θηλυκούς σκύλους. Την ίδια συμπεριφορά μπορεί να την παρατηρήσουμε σε θηλυκά σκυλιά που εκδηλώνουν συμπτώματα ψευδοκύησης. Τα ζώα νιώθοντας ανασφάλεια για το περιβάλλον τους γρυλίζουν και επιτίθενται σε κάθε άγνωστο άτομο που προσεγγίζει τα νεογέννητα ή την «φωλιά» που έχουν δημιουργήσει.

Σε περίπτωση που το περιβάλλον είναι ιδιαίτερα αφιλόξενο για την μητέρα τότε ο φόβος της επιδεινώνει την επιθετικότητά της που πλέον κατευθύνεται ακόμα και προς τα ίδια της τα κουτάβια τα οποία και καννιβαλίζει. Το ίδιο συμβαίνει μερικές φορές, χωρίς πραγματικά να το επιθυμεί, όταν προσπαθεί να κόψει τον ομφάλιο λώρο τους.

Σε άλλες μητέρες παρουσιάζεται η τάση να μεταφέρουν συνεχώς τα κουτάβια τους όπου και αν πάνε. Το καλύτερο μέτρο πρόληψης αυτών των ανώμαλων συμπεριφορών είναι η τοποθέτηση της επίτοκου θηλυκιάς σε μέρος ήσυχο, μακριά από αγνώστους και προκλήσεις.

Συμπληρωματικά θα μπορούσε να χορηγηθεί καρβεγολίνη ώστε να ανασταλεί η δράση της προλακτίνης που πιθανώς να εμπλέκεται στην εμφάνιση αυτής της συμπεριφοράς. Σε ακραίες καταστάσεις προτείνεται, από πολλούς συγγραφείς, η απομάκρυνση αυτών των θηλυκών ζώων από την αναπαραγωγική διαδικασία καθότι η συμπεριφορά αυτή ελέγχεται γονιδιακά και κληρονομείται στους απογόνους.

ε) Επιθετικότητα από ανασφάλεια και φόβο

            Αυτή η ιδιότυπη μορφή επιθετικότητας παρατηρείται αμέσως μετά από στρεσσογόνες ή όχι καταστάσεις, όπως η τιμωρία ή η περιποίηση του τριχώματος, αντίστοιχα. Η αντίδραση των ζώων είναι έντονη και εκδηλώνεται με γαύγισμα και γρύλισμα. Η θεραπεία αποβλέπει στην αποευαισθητοποίηση του ζώου από την αιτία. Η χρήση αγχολυτικών φαρμάκων ίσως να ενισχύει το θεραπευτικό αποτέλεσμα.

στ) Επιθετικότητα εξαιτίας του ένστικτου της αρπαγής

Η μορφή αυτή επιθετικότητας είναι μία ενστικτώδης διεργασία και για αυτό το λόγο είναι πολύ δύσκολο να αναχαιτισθεί με εκπαιδευτικά μέσα. Το ζώο καταδιώκει ότι κινείται, δηλαδή ζώα, αυτοκίνητα, μηχανάκια, ποδήλατα, ανθρώπους που αθλούνται, αλλά και μωρά που κλαίνε, λόγο του θορύβου που παράγουν και της οσμής τους. Τέτοια ζώα θα πρέπει να είναι συνεχώς κάτω από παρακολούθηση και απαραιτήτως με «οδηγό».

ζ) Επιθετικότητα προς άλλα ζώα

Όταν στο χώρο του σπιτιού ζουν δύο ή περισσότεροι σκύλοι και μάλιστα του ίδιου φύλου, υπάρχει αυξημένος κίνδυνος για διένεξη ανάμεσά τους, καθώς συνεχώς θα βρίσκονται σε μία κατάσταση ανταγωνισμού και προσπάθειας να επιβληθεί το ένα πάνω στο άλλο, ώσπου τελικά να αναδειχθεί ο «αρχηγός» της ομάδας. Επίσης, ο ανταγωνισμός μπορεί να έχει ως αφορμή την διεκδίκηση θηλυκού σκύλου σε οίστρο ή την διατήρηση της αγάπης και της προσοχής του ιδιοκτήτη.

Το φαινόμενο παρουσιάζεται κυρίως μεταξύ νεαρών σκύλων, ηλικίας ενάμιση έως δύο ετών και ηλικιωμένων ή αδύναμων σκύλων. Αφορμή της επίθεσης αποτελούν ενέργειες, όπως το επίμονο κοίταγμα στα μάτια, οι επιβάσεις θηλυκών, η πάλη, ή τέλος η παρενόχληση του ενός ζώου από το άλλο κατά την λήψη του γεύματός του ή του παιχνιδιού του.

Η παρέμβαση του ιδιοκτήτη είναι σε αυτές τις περιπτώσεις επιβεβλημένη, καθώς οι κυνομαχίες μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα πολύ σοβαρούς τραυματισμούς ή και ακόμη το θάνατο. Η θεραπεία βασίζεται στην απομάκρυνση των αντικειμένων όπου αποτελούν την αιτία διαμάχης και διεκδίκησης καθώς και στην αλλαγή του τρόπου ζωής των ζώων.

Συγκεκριμένα, τα σκυλιά θα πρέπει αρχικά να απομακρυνθούν μεταξύ τους και να είναι συνεχώς δεμένα με λουρί. Στη συνέχεια θα πρέπει να αναληφθεί προσπάθεια εξοικείωσής τους. Αμέσως μετά από ένα ευχάριστο για τα ζώα περίπατο θα πρέπει να διαχωρίζονται σε αυτό που είναι περισσότερο κυριαρχικό, το οποίο και θα δένεται σε μία άκρη, ενώ το άλλο σε κοινή θέα θα περπατά ελεύθερο δίπλα στον άνθρωπο και θα δέχεται την συνηθισμένη του περιποίηση, χαΐδεμα, χτένισμα.

Στη περίπτωση όπου τα ζώα του σπιτιού δεν είναι του ίδιου είδους αλλά πρόκειται για γάτες, σκίουρους, χάμστερς, κουνέλια κτλ. τότε μπορεί να εκδηλωθεί, από το σκύλο μας, επιθετική συμπεριφορά λόγο του ενστίκτου του αρπακτικού το οποίο είναι ισχυρότατο και είναι δύσκολο να μεταβληθεί. Η θεραπεία και εδώ βασίζεται στη πρόληψη και απευαισθητοποίηση. Το ζώο στόχος τοποθετείται σε κλουβί ή σε κουτί μεταφοράς σε ένα ευδιάκριτο σημείο του σπιτιού, για μικρές χρονικές περιόδους καθημερινά, έως ότου να αγνοούν τα ζώα το ένα το άλλο. Στη συνέχεια με το σκυλί δεμένο το κουτί μεταφοράς ανοίγει. Εάν υπάρχει επιθετική κίνηση η διαδικασία εξοικείωσης επαναλαμβάνεται για άλλη μια εβδομάδα ή και περισσότερο εάν χρειαστεί.

Σε περίπτωση που άγνωστα σκυλιά έρθουν σε επαφή μπορεί να εκδηλώσουν επιθετικές συμπεριφορές λόγο φόβου ή δυσφορίας αλλά όχι κυριαρχίας. Σε ορισμένες περιπτώσεις στη θέα του ξένου σκύλου που προσεγγίζει, το στρες του ιδιοκτήτη που εκδηλώνεται με φωνές αποτροπής, μπορεί να ενεργοποιήσει αντίδραση στον δεσποζόμενο σκύλο.

Στην περίπτωση αυτή επιβάλλεται η χρήση φίμωτρου και «οδηγού», βόλτες σε μακρινή απόσταση από περιοχές όπου συχνάζουν άγνωστοι σκύλοι, ώστε αυτοί να είναι ορατοί μόνο από μακριά. Με αυτό τον τρόπο οι αντιδράσεις γίνονται βαθμιαία όλο και πιο ήπιες και τελικά το ζώο απευαισθητοποιείται από αυτό το ερέθισμα.

Γράφει o κτηνίατρος Δρ. Τσελεπίδης Σταύρος

  

συνεχίζεται...