Χωρίς καμία αμφιβολία το κινέζικο σαρ-πέι είναι μια από τις πιο αξιοπρόσεκτες ράτσες σκυλιών στον κόσμο.

Η ευφυής προσωπικότητά του, η ασυνήθιστη εμφάνιση, αλλά και η ευκολία με την οποία προσαρμόζεται στις εκάστοτε καταστάσεις είναι μερικοί από τους λόγους που το έχουν κάνει τόσο δημοφιλές.

Έως τη δεκαετία του '70 τα Σαρ Πέι θεωρούνταν σπάνιο είδος, ωστόσο από το 1977 και μετά ο αριθμός τους αυξήθηκε θεαματικά.

Λέγεται ότι η ύπαρξή τους οριοθετείται την εποχή της Δυναστείας του Χαν (206 -220 μ.Χ.), στις νότιες επαρχίες της Κίνας και συγκεκριμένα στο χωριό Ντα-Λετ, κοντά στη θάλασσα της νότιας Κίνας.

Τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από τα αγαλματίδια σκύλων που βρέθηκαν σε τάφους αυτής της περιόδου και έμοιαζαν στη συγκεκριμένη φυλή, καθώς και από έργα ζωγραφικής που απεικονίζουν σκύλους με κοντά πόδια, τετράγωνα σώματα, σπειροειδή ουρά και σουφρωμένο κεφάλι, χαρακτηριστικά που μας θυμίζουν πολύ τα Σαρ Πέι που ξέρουμε σήμερα.

Eπιλέχθηκαν για αναπαραγωγή

Τα σκυλιά αποτελούσαν ένα πρακτικό κομμάτι στην ζωή των Κινέζων αγροτών. Εκείνα που δεν ανταποκρίνονταν στα πρότυπα της αρτιμέλειας και της νοημοσύνης χρησιμοποιούνταν κυρίως ως ενδυμασία ή ως τροφή. Ένα αδύναμο σκυλί δεν είχε καμία χρησιμότητα στο κινέζικο σπίτι. Όχι όμως και τα Σαρ Πέι που χάρις την εξυπνάδα, τη δύναμη, την απειλητική τους εμφάνιση και το αρχοντικό τους στυλ επιλέχθηκαν για αναπαραγωγή.

Στην κεντρική Κίνα, όπου η καλλιέργεια και η βοσκή ήταν κυρίαρχες, το Σαρ Πέι ανέπτυξε ένα ένστικτο βοσκής. Τα σκυλιά περιγράφονται εκείνη την εποχή ως μεσαίου μεγέθους, με μεγάλα κόκαλα και αθλητικό ύφος. Τα πόδια τους ήταν κοντύτερα από εκείνα στο νότο και ο όγκος τους ήταν συμπαγέστερος από τους συγγενείς τους στο βορρά.

Τα Σαρ Πέι φρόντιζαν για τα κοπάδια. Αν τους δινόταν η ευκαιρία θα επιτίθονταν στους σκίουρους, τις γάτες και τα μικρά ζώα και θα μπορούσαν να συγκεντρώσουν και να διευθύνουν τα βοοειδή και τα πρόβατα όποτε χρειαζόταν.

Eξόντωση

Mετά την καθιέρωση της Kίνας ως κομμουνιστικού κράτους τα πράγματα χειροτέρεψαν για τη ράτσα. Ένας βαρύς φόρος επιβλήθηκε έτσι ώστε μόνο ο πλούσιος να μπορεί να αντέξει οικονομικά ένα κατοικίδιο.
H αναπαραγωγή σκύλων απαγορεύθηκε εντελώς και το 1950 πια υπήρχαν λίγα δείγματα αυτής της ράτσας. Mάλιστα ο Mάο, θεωρώντας ότι οι σκύλοι αποτελούσαν σύμβολο για την προνομιούχα τάξη διέταξε τη μαζική εξόντωση τους.
Σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση που είχε δημιουργηθεί, τη λύση έδωσε μια ομάδα ανθρώπων με πρωτεργάτη ένα κτηνοτρόφο, τον κύριο Tσουνγκ, που προσπάθησε και τελικά κατάφερε να διασώσει τα Σαρ Πέι.
Xάρις σ΄αυτήν την ομάδα που αφοσιώθηκε στη διάσωση της φυλής, τα Σαρ Πέι μεταφέρθηκαν στο Xονγκ Kονγκ, όπου χρησιμοποιήθηκε η αιμομικτική διασταύρωση, για να εξασφαλιστεί η σταθερότητα του τύπου. Aπό το Xονγκ Kονγκ τα Σαρ Πέι «ταξίδεψαν» στην Aμερική. O πρώτος σκύλος που έφτασε εκεί ήταν ο Λάκι, που ανήκε στον Xέρμαν Σμιθ και ήταν εκτροφή του κ.Tσουνγκ.

Στην αρχή οι συγκεκριμένοι σκύλοι δεν τράβηξαν το ενδιαφέρον των Aμερικανών. O κ. Matgo Law, βλέποντας τις προσπάθειες των άλλων να πέφτουν στο κενό έκαναν μια τελευταία απόπειρα για τη διάσωσή τους, δημοσιεύοντας το 1973 στο περιοδικό Dogs ένα άρθρο που απήυθυνε έκκληση για «βοήθεια».
Συγκεκριμένα έγραψε - «Who knows? If we can ship some of our dogs to your country they may some day become as popular as the Pekingese or Chow Chow. We can only hope».
Πάνω απο 2.000 Aμερικανοί ανταποκρίθηκαν γιατί είδαν ένα τρόπο να βγάλουν γρήγορα χρήματα. Ο αριθμός αυτός ηταν πολύ μεγάλος και ήταν δυσκολο να βρεθουν τοσα σκυλία. Σιγά σιγά βρεθηκαν οι ανθρωποι που θα έκαναν τα πάντα για να βοηθήσουν στη διάσωση της ράτσας. Αναμεσα σε αυτους ηταν και οι Ernest και Madeline Albright. Tο πρώτο σαρ πέι που ήρθε στο Albright's Ho Kennel ηταν η 3 ετων Down-Homes Mui-Chu τον Αυγουστο του 1973. Αργοτερα σε μικρο χρονικό ηρθε και ο 8 εβδομάδων ο Down-Homes China Souel. Tα δυο αυτα Σαρ Πέι ηταν απο το Matgo Law's kennel στο Hong Kong.
Ο μεγάλος αριθμός εισαγόμενων Σαρ Πέι από διαφορετικές περιοχές της Aσίας και οι συνεχείς αναπαραγωγές που έγιναν είχαν ως αποτέλεσμα να εμφανίζονται σκύλοι με ευρύτατες διαφορές μεταξύ τους και στον τύπο και στη σωματική διάπλαση. Έτσι τα πρώτα χρόνια οι Aμερικανοί εκτροφείς βρίσκονταν σε ένα διαρκή πειραματισμό, προσπαθώντας να διατηρήσουν τα στάνταρ που τους είχε δώσει η εφημερίδα Mάτγκο. Tο αποτέλεσμα ήταν μια μεγάλα γκάμα από Σαρ Πέι με γενετικά λάθη και διαφορετικά χαρακτηριστικά από αυτά της φυλής. Τα πράγματα ωστόσο έφτιαξαν μετά απο διαρκή αγώνα κα συνέπεια στις γραμμές αίματος.

Σκυλιά πάλης ;

Ο σκύλος-μαχητής του Ντα Λετ (επίσης γνωστός ως Τει Λε) φαντάζει ως ο πιθανότερος πρόγονος του Σαρ Πέι. Όπως προδίδει και το όνομά του χρησιμοποιήθηκε περισσότερο στις κυνομαχίες που ήταν ένας ιδιαίτερα διαδεδομένος τρόπος διασκέδασης εκείνη την εποχή.

Τα σαγόνια του ήταν ισχυρά και ως εκ τούτου ικανά να πιάσουν έναν αντίπαλο, ενώ το δέρμα του αποτελούσε ένα ακόμη πλεονέκτημα καθώς δυσκόλευε τον «εχθρό» να το κρατήσει στο στόμα του.

Στην πραγματικότητα, το κινέζικο Σαρ Πέι μπορεί να χρησιμοποιήσει το δέρμα για την υπεράσπισή του, καθώς σκληραίνει την τρίχα ακόμη περισσότερο σε περίπτωση ανάγκης.

Στα πρόωρα σκυλιά πάλης, η ευελιξία του δέρματος ήταν επίσης ιδιαίτερα χρήσιμη κι αυτό γιατί τους παρείχε τη δυνατότητα να γυρίσουν και να συστραφούν έτσι ώστε η λαβή ενός άλλου σκυλιού να μπορεί να σπάσει εύκολα.

Παρόλο που τα Σαρ Πέι δεν ήταν γεννημένα για μαχητές αν εκπαιδεύονταν από μικρή ηλικία μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε αγώνες πάλης.

Ωστόσο στερούνταν δυο ζωτικής σημασίας γνωρίσματα για να μπορέσουν να επιτύχουν ως «παλαιστές»: Αφενός ήταν πάρα πολύ μικρά για να είναι αποτελεσματικά ενάντια στις άλλες πιο μεγαλόσωμες φυλές, αφετέρου η ιδιοσυγκρασία τους δεν ήταν επιθετική στο βαθμό που έπρεπε.

Λέγεται, ότι στα Σαρ Πέι έπρεπε να δοθούν τεχνητά τονωτικά για να αφυπνιστεί το ένστικτο της μάχης. Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι τα νάρκωναν ή τους έδιναν κρασί για να μπορέσουν να «παραμερίσουν» την ευγενική τους φύση και να αποκτήσουν πιο επιθετικές τάσεις.

Η καριέρα τους στα ρινγκ έληξε από τη στιγμή που εμφανίστηκαν πολλοί μεγαλύτεροι και δυνατότεροι τύποι σκυλιών. Έτσι τα Σαρ Πέι μετεξελίχθηκαν σε φύλακες των σπιτιών και κυνηγούς μιας και ήταν δυνατά, έξυπνα και αποτελεσματικά στη δίωξη.