Αγαπημένοι μας άνθρωποι, αφήστε μας να ζήσουμε...

Αγαπημενοι μας ανθρωποι,

καποιοι απο εσας λενε πως ειμαστε οι καλυτεροι φιλοι σας, καποιοι αλλοι απλα αδιαφορουν για την υπαρξη μας. Σε ολους ομως κουναμε την ουρα μας οταν σας συναντησουμε στο δρομο κι αν τυχει να μας χαρισει κανεις ενα χαδι,ξαπλωνουμε στα ποδια σας ανασκελα,υποταγμενοι στη στιγμιαια σας καλοσυνη, γιατι ετσι ξερουμε εμεις τα σκυλια να εκφραζουμε την αγαπη μας.

Οι περισσοτεροι ζουμε στο δρομο, μας λετε αδεσποτα,γιατι λιγοι εχουν την τυχη να εχουν σπιτι για ολη τους τη ζωη, και εινα πραγματικα τυχη γιατι ειναι μικρη η ζωη μας.. Δε γεννηθηκαμε ομως ολα στο δρομο, πολλους απο εμας μας εγκαταλειψατε,ειτε γιατι βαρεθηκατε τα χαδια μας,ειτε γιατι συνηθισατε να επικοινωνειτε με λεξεις και δεν καταλαβαινεται πια τι σημαινει το κουνημα της ουρας, το κατεβασμα των αυτιων και το θλιμμενο βλεμμα..

Συγχωρεστε μας που ορισμενες φορες σας ικετευουμε για λιγο φαγητο ή που λερωνουμε το δρομο σας με σκουπιδια κατα την αναζητηση τροφης,απλα πειναμε οπως κι εσεις, μονο που εμεις δεν εχουμε προσβαση στο φαγητο... Δε σας ζηταμε ομως να μας ταϊσετε,ολο και καποιος θα βρεθει να μας λυπηθει,σας ζηταμε ομως να μας αφησετε ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ, σε αυτον τον κοσμο τον δικο σας.

Πεθαινουμε στα μονοπατια που περπατησαμε, μονοι, με την αγωνια του θανατου και τον πονο, ελπιζοντας πως καποιος απο εσας θα θυμηθει πως ειναι ανθρωπος και θα μας δωσει ενα υστατο χαδι, πριν την τελευταια μας πνοη, για να πεθανουμε με τη σκεψη πως αξιζε που σας αγαπησαμε...

Δε ζηταμε λοιπον τιποτα απο εσας, μοναχα λιγο χωρο στον κοσμο σας,για να σας κουναμε την ουρα μας.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΑΣ ΑΠΛΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ...

puppy-doggy.blogspot.com