Merry Christmas Vietnam!

Χριστούγεννα χωρίς σκύλο, είναι κουραμπιές δίχως άχνη. Μελομακάρονο χωρίς τριμμένο καρυδάκι.Δέντρο χωρίς φάτνη. Λαμπάκια διαλυμένα. Δώρα κατεστραμμένα.

Αλλά και τα πρώτα Χριστούγεννα κάποιου με σκύλο, έτσι είναι πάλι.

Ξυπνάς το πρωί των Χριστουγέννων και για κάποιον περίεργο λόγο, ο σκύλος δεν έχει ξυπνήσει ακόμα.Τυχαίο;

Τρέχεις στο σαλόνι χαρούμενος να ανάψεις τα λαμπάκια στο δέντρο και να κάτσεις να πιεις εκεί τον καφέ σου ακούγοντας Σινάτρα.

Έκπληξη! Τελικά δεν ήρθαν τα Χριστούγεννα, αλλά η Δευτέρα Παρουσία. Μια βόμβα Ναπάλμ προσγειώθηκε στο σπίτι σου.

Κοιμόσουν εσύ και η τύχη σου δούλευε!

«Έλα εδώ παιδί μου! Έλα εδώ καμάρι μου! Έλα να χαρείς τη μουσούδα σου και πες μου: ποιος τα έκανε αυτά;».

Μετά από πολλή ώρα αναζήτησης, κάπου θα τον βρεις. Ψάξε και στους τοίχους. Μπορεί να κάνει τη χαλκομανία για να σε αποπροσανατολίσει.

Ειδικά αν δεν είχες ταπετσαρία, αποκλείεται να στην κόλλησαν νυχτιάτικα τα καλικατζαράκια για πλάκα. Ο σκύλος είναι!

Το μαρτυράει και η χρυσόσκονη που είναι καλυμμένος, από τα στολίδια που βανδάλισε.

«Κατά λάθος μανούλα! Με κοιτούσαν τα καλώδια από τα λαμπάκια και μου έλεγαν να πάω να τα εξουδετερώσω, μην πάρει καμιά φωτιά το έλατο! Χράτσα – χρούτσα, τα κανόνισα! 

Και η φάτνη; Α, ναι! Η φάτνη φταίει…βρέθηκε κατά λάθος εκεί που τα σαγόνια μου κάνανε χράτσα -χρούτσα. Πάνω στον πανικό και την αγωνία να σώσω το έλατο, ούτε που κατάλαβα πως ροκάνισα τη στέγη της και πως λείπουν κομματάκια από τα ζωάκια στο στάβλο. Αφού με ξέρεις, τα αγαπάω τα ζωάκια, ήταν ατύχημα! 

Όσο για τα δώρα από κάτω…Δε θυμάμαι. Αλλά δε νομίζω να τα πείραξα κι αυτά εγώ. Σίγουρα δεν τα πείραξαν οι μπάλες; Τις ρώτησες; Το τελευταίο που θυμάμαι, ήταν που ανέβηκα στην καρέκλα και ξεφύσηξα πάνω στον κουραμπιέ που είχε ξεμείνει στο πιατάκι. Πολύ άχνη βρε παιδί μου. Κι εκείνο το τριμμένο καρυδάκι στο μελομακάρονο που άφησες…αηδία…να μην το φας. Άσε, θυσιάστηκα εγώ για σένα. Αμαρτία να πάει χαμένο! 

Έλα βρε μανούλα, άγια μέρα, μη γίνεσαι στριμάδι. Βάλε εκείνον τον Σινάτρα που μας έχεις γανώσει τα αυτιά, να χαλαρώσεις. Άντε και για να σε καλοπιάσω, θα σε αφήσω να με χορέψεις. Τόσες μέρες Φράνκι χορεύαμε, σήμερα δε θα διαμαρτυρηθώ που στροβιλιζόμαστε, που με ζουλάς, ούτε που τραγουδάς για χιλιοστή φορά το Let it snow κι ας μην έχουμε τζάκι κι ας μη θες ούτε νιφάδα χιονιού για να μην παγώσουν τα αδέσποτα».

Μέσα σε όλο αυτόν τον χαμό, ανακαλύπτεις πως τα Χριστούγεννα όντως δε θα ήταν τίποτα, αν δεν υπήρχε ο μικρός καταστροφέας να στα ρημάξει όλα.

Να έχεις μετά από χρόνια να θυμάσαι και να γελάς!

Να κάθεστε στο ξεπουπουλιασμένο σπίτι αγκαλιά και να κάνετε χάδια και αγάπες.

Η πιο γλυκιά κι αληθινή αγκαλιά το πρωί των Χριστουγέννων, όταν όλοι οι άλλοι θα είναι μουτρωμένοι που πονοκεφάλιασαν από το χθεσινό μεθύσι, που δε χώνεψαν καλά τον άμπακο, που δε θέλουν να δούνε τα μισητά σόγια σε οικογενειακά τραπέζια, που δεν πήραν όσα δώρα θα θελαν ή αυτά που θα ήθελαν.

Ο σκύλος σου μόνο εσένα θέλει για τα Χριστούγεννα. Άντε και τα εδέσματα που του σπάνε τα ρουθούνια…

Και μη σε νοιάζει για τα αντικείμενα που χάλασαν. Τα πράγματα μένουν, οι άνθρωποι φεύγουν.

Έχω πολλά πράγματα ανθρώπων που πια δεν είναι μαζί μας. Ας ήταν εδώ και θα τα έδινα στον σκύλο να τα κανιβαλίσει όλα.

Χρόνια Πολλά και Ευτυχισμένα!

 

ΥΓ.

Και να θυμάστε…αν την παραμονή δείτε στον ύπνο σας καταδρομέα ντυμένο έλατο, να πατάει σκυλονάρκη, είναι που ξεχάσατε να αμπαρώσετε το σαλόνι.

Τίνα Βάμβουρα

eyedoll.gr