Τάκερ, ο σκύλος σωτήρας της όρκας!

 Το νέο αστέρι στον κόσμο των σκύλων που στηρίζουν την επιστήμη ονομάζεται Τάκερ. Εχει δυνατή ουρά, ένα μυστηριώδες παρελθόν ως αδέσποτος σκύλος τού Σιάτλ και είναι ο μοναδικός εν υπηρεσία, υποστηρίζουν οι θαλάσσιοι βιολόγοι, που έχει την ικανότητα να μυρίζει τα περιττώματα της όρκας στον ωκεανό. 

 

Με σκληρή δουλειά και χάρη στην εμμονή του με μια πορτοκαλί μπάλα που κρέμεται πάνω σε ένα σκοινί - και την οποία του δίνουν ως επιβράβευση έπειτα από μια επιτυχημένη αναζήτηση -, ο Τάκερ είναι άσος στο να βρίσκει αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι, και ίσως και οι περισσότεροι σκύλοι, θα απέφευγαν. 

 

Δεν είναι εύκολο - έστω και αν τα περιττώματα της όρκας έχουν περισσότερο τη μυρωδιά του ψαριού, επειδή τρέφεται κυρίως με τον λεγόμενο βασιλιά σολομό (Shinook). Η δυσκολία συνίσταται στο ότι βυθίζονται ή διαλύονται μέσα σε 30 λεπτά ή και λιγότερο. Αποτελούν όμως πολύ σημαντικό εύρημα για τους βιολόγους, καθώς χάρη σε αυτά βγάζουν πολύτιμα συμπεράσματα για την υγεία τους. Μπορούν, για παράδειγμα, να καταλάβουν ποιες αγέλες περνούν τον χειμώνα στα ανοιχτά των ακτών της Νότιας Καλιφόρνιας, επειδή στα περιττώματά τους ανιχνεύεται σε υψηλά επίπεδα η ουσία DDT, ένα φυτοφάρμακο που έχει απαγορευτεί από το 1972. Επί δεκαετίες, το συγκεκριμένο φάρμακο εντοπίζεται στα ψάρια τα οποία τρώνε οι φάλαινες προτού επιστρέψουν στον Βορρά. Σε άλλες αγέλες ανιχνεύονται διοξίνες, ουσίες χαρακτηριστικές της βιομηχανικής δραστηριότητας του Σιάτλ. 

 

Τίποτε από όλα αυτά δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς τη συμβολή του Τάκερ και της υγρής μαύρης μύτης του. «Μερικές φορές απλώς στριφογυρίζει, κάθεται κάτω και με κοιτάζει επίμονα, περιμένοντας να καταλάβω», εξηγεί η Ντέμπορα Γκάιλς, η οποία ολοκληρώνει τη διδακτορική της διατριβή πάνω στο πώς επηρεάζονται οι όρκες της περιοχής από τους χιλιάδες παρατηρητές και τα εμπορικά πλοιάρια που μεταφέρουν τουρίστες και περικυκλώνουν τα τεράστια θηλαστικά. «Είναι πολύ έξυπνος», επισημαίνει. 

 

Σε αντίθεση με τους σκύλους που εντοπίζουν ναρκωτικά, οι οποίοι οδηγούν τους εκπαιδευτές τους τραβώντας τους με το λουρί τους, στην περίπτωση του Τάκερ τα πόδια του είναι το σκάφος. Αν και ο ίδιος δεν μπορεί να κατευθυνθεί προς το δείγμα, οδηγεί τους ερευνητές τού σκάφους με διάφορα σινιάλα. Μπορεί, για παράδειγμα, να σταθεί στη μία πλευρά του σκάφους, μετά στην άλλη και ξαφνικά να καθήσει στο πράσινο χαλάκι του και να βάλει το κεφάλι ανάμεσα στα μπροστινά του πόδια. «Ακόμη και η παραμικρή κίνηση του αυτιού του έχει σημασία», τονίζει η Ελίζαμπεθ Σίλι, η εκπαιδεύτριά του τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Τα περισσότερα σημάδια όμως τα δίνει με την μπάλα του, άλλοτε πετώντας την ψηλά, άλλοτε κρατώντας την κάτω ή παίζοντας τη διελκυστίνδα με την εκπαιδεύτριά του.

Το παράδοξο είναι πως παρά το γεγονός ότι ο Τάκερ μετρά ώρες ατελείωτες πάνω στο σκάφος, δεν βρέχεται ποτέ. Σιχαίνεται το κολύμπι, εξηγεί η Σίλι, χωρίς να είναι σίγουρη για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό. Ισως πρόκειται για κάποιο τραύμα που του έχει μείνει από όταν ήταν κουτάβι, εικάζει. Είναι ένα από τα λίγα πράγματα που ο Τάκερ δεν μπορεί να εξηγήσει στους συνεργάτες του.

 

tanea.gr