Παλιά Κοκκινιά: Ζει 5 χρόνια καθηλωμένος με μια αλυσίδα στην αυλή - Θα τον σώσουμε;

 Γράφει η Μαρίνα Τελή


Δέχτηκα ένα ανώνυμο τηλεφώνημα από κάποια κυρία και μου κατήγγειλε  ότι στη γειτονιά της, στην Παλιά Κοκκινιά, ζει μόνιμα δεμένο στην αυλή μιας παλιάς μονοκατοικίας ένας γκριφονάκος, με πληγή στο πίσω πόδι. 


Οι ιδιοκτήτες, μου εξήγησε, είναι ηλικιωμένοι και έχουν ένα άρρωστο παιδί, παλιότερα έβγαζαν βόλτα το ζωάκι το βράδυ, ενώ τώρα το βγάζουν σπάνια έξω. Μου είπε ότι υπάρχουν φορές που ξεχνάνε να το ταΐσουν και του βάζουν φαγητό οι γείτονες, επίσης δεν καθαρίζουν τακτικά το χώρο με αποτέλεσμα στο μισό μέτρο που είναι δεμένο, να τρώει, να πίνει και να κοιμάται γύρω από τα περιττώματα του.  Μου ανέφερε για τον χαρακτήρα του ότι είναι πάρα πολύ καλό και ήσυχο ζώο και παρόλο την κακομοιριά του, είναι χαρούμενο και κοινωνικό. 

Την ρώτησα αν γνώριζε ότι η μόνιμη αλυσόδεση απαγορεύεται από το νόμο και ότι θεωρείται κακοποίηση και μου απάντησε ότι το γνώριζε. Με λίγα λόγια αν το πόδι του δεν είχε φτάσει στη κατάσταση που είναι τώρα, η ανώνυμη κυρία δεν θα το είχε καταγγείλει, αφού ο λόγος που με πήρε είναι επειδή λυπήθηκε για το πόδι του. 

Τη πρώτη φορά που επισκέφτηκα το χώρο, οι ιδιοκτήτες έλειπαν και μου ανέφεραν οι γείτονες ότι οι ιδιοκτήτες του ζώου πουλάνε κουλούρια στο Πειραιά. Καθώς έβγαζα φωτογραφίες το ζώο, είχαν βγει αρκετοί στα μπαλκόνια και με ρωτούσαν τι ήθελα. Τους είπα ότι, όλοι τους είναι συνένοχοι για αυτή τη κατάσταση αφού γνώριζαν, έβλεπαν & αποσιωπούσαν. Ένας πρόλαβε να μου πει ότι, αν το έλεγαν θα ήταν ρουφιανιά. Του απάντησα δηλαδή αν στη θέση του ζώου ήταν ένα παιδάκι, πάλι δεν θα αντιδρούσατε επειδή θα ήταν ρουφιανιά;; 

Όσα είδα, ήταν όπως μου είχε περιγράψει η ανώνυμη κυρία, ένα δεμένο αλλά καλοσυνάτο σκυλάκι που παρόλο την μιζέρια που το είχαν καταδικάσει για να ζει, ήταν τελείως καλοκάγαθο και γλυκύτατο πλάσμα. Έπειτα παρατήρησα το χώρο του σπιτιού και μου φάνηκε λες και αυτό το σπίτι ήταν ακατοίκητο από ανθρώπους. Εκτός τη σαβούρα και τα παλιοπράματα που είχε ο περιβάλλοντας χώρος, η τζαμαρία της κεντρικής πόρτας της εισόδου του σπιτιού, ήταν σε πολλά σημεία σπασμένη, με κομμένα τζάμια να κρέμονται στον αέρα.

 Έφυγα από εκεί και μετά από λίγες ώρες ξαναπήγα και αυτή τη φορά συνάντησα τους ιδιοκτήτες του ζώου που πράγματι ήταν πολύ μεγάλοι στην ηλικία και εμφανώς ταλαιπωρημένοι .

 Τους είπα ότι επειδή σέβομαι την ηλικία τους δεν θα καλέσω την αστυνομία, αλλά το ζώο θα λυθεί και θα το πάνε σε κτηνίατρο για να θεραπεύσει το πόδι του πριν να είναι αργά και το χάσει. Η ηλικιωμένη κυρία αντέδρασε αρνητικά μόλις άκουσε ότι το ζώο θα λυθεί και είπε ότι έχει ένα άρρωστο παιδί που δεν βλέπει και δεν ακούει και ότι ο σκύλος μπορεί να πάει και να μπερδευτεί στα πόδια του άρρωστου παιδιού. Της εξήγησα ότι δεν κινδυνεύει το παιδί της από το ζώο, καθότι είναι πάρα πολύ ήσυχο ζωάκι και δεν πρόκειται να τους δημιουργήσει κανένα πρόβλημα. 

Μου είπε επίσης ότι, το ζώο μυρίζει. Μα πώς να μην μυρίζει, συνέχισα εγώ, αφού το έχετε δέσει σε μισό μέτρο αλυσίδας, αναγκασμένο να ζει δίπλα στα περιττώματα του;; Για ποιο λόγο το έχετε καταδικάσει να ζει μέσα στη δυστυχία, γιατί δεν το αφήνετε να ζει ελεύθερο, τι φοβάστε μήπως σας φάει τη βίλα;; 

Σε όλη τη συζήτηση ο ηλικιωμένος ιδιοκτήτης του ζώου φαινόταν μαγκωμένος και μου είπε σχετικά με το πόδι του ζώου ότι, πριν 3-4 μήνες το είχε πάει σε κτηνίατρο του έκανε βιοψία, δεν βρήκε κάτι και του έδωσε κάποια φάρμακα για λίγο διάστημα. Εκείνος θεωρεί ότι κάποιο αγκάθι μπήκε στο πόδι του και του το μόλυνε, εγώ πάλι του είπα ότι πιστεύω πως κάποια στιγμή μπλέχτηκε το πόδι του στην αλυσίδα και το τραυμάτισε και ποιος ξέρει άραγε για πόσο καιρό παρέμεινε μπερδεμένο. Όταν το είπα αυτό, ο ηλικιωμένος κύριος δεν έβγαλε μιλιά. Του είπα ότι πρέπει να το ξαναπάει σε κτηνίατρο και μου υποσχέθηκε πως θα το κάνει. 

Μετά, έλυσα τον Μπέμπη, (έτσι τον φωνάζουν) και είπα στα γερόντια, να μην το ξαναδέσουν μέχρι να βρεθεί οικογένεια να τον υιοθετήσει και αν το ξαναδώ δεμένο, δεν θα σεβαστώ την ηλικία τους και θα καλέσω την αστυνομία. Εξάλλου και που τον έλυσα, ζήτημα να έκανε πέντε βήματα, γύρισε και κάθισε στο ίδιο σημείο, εκεί όπου πέρασε τα 4-5 χρόνια της ζωής του, καθηλωμένος. Η ηλικιωμένη κυρία συμφώνησε μαζί μου και μου είπε, είναι καλό και ήσυχο ζωάκι, δεν κάνει ζημιές, έπεσε σε άσχημα χέρια, δεν το φροντίσαμε όπως έπρεπε.    
 

Η ανώνυμη κυρία όμως, τηλεφώνησε πριν λίγο, και μας είπε ότι ο γκριφονάκος είναι πάλι δεμένος.

Ο Μπέμπης είναι μεγαλόσωμο γκριφόν 4-5 χρονών. Σας παρακαλώ όποιος ενδιαφέρεται να σώσει αυτό το καλοκάγαθο πλάσμα ας επικοινωνήσει στα τηλέφωνα  6948/257095 6971/767421