Ασθένειες του προστάτη στον σκύλο

Ο προστάτης είναι ένας από τους αδένες του γεννητικού συστήματος του αρσενικού σκύλου. Είναι καλά αναπτυγμένος και περιβάλλει πλήρως το τελικό τμήμα της ουροδόχου κύστεως και την αρχή της ουρήθρας. Θεωρείται ότι οι ασθένειες του προστάτη στον σκύλο εμφανίζονται με ανάλογη συχνότητα με αυτές του ανθρώπου. Η βασική λειτουργία του προστάτη είναι η παραγωγή μεγάλης ποσότητας υγρού, του οποίου ένα μέρος προηγείται της εξόδου του σπέρματος ώστε να «καθαρίσει» η ουρήθρα, ενώ το άλλο μέρος δίνει όγκο στο σπέρμα, προστατεύει τα σπερματοζωάρια και τα θρέφει.

1. Προστατίτιδα
Πρόκειται για φλεγμονή του προστάτη, μικροβιακής αιτιολογίας, Τα μικρόβια μολύνουν τον προστάτη, είτε απευθείας από την ουροδόχο κύστη (κυστίτιδα), είτε από την ουρήθρα (ουρολοιμώξεις). Επίσης μικρόβια μπορούν να φτάσουν στον προστάτη και με την κυκλοφορία του αίματος από άλλα σημεία του οργανισμού π.χ. από ένα χαλασμένο δόντι!!! Η ασθένεια είναι πιο συχνή στον ηλικιωμένο σκύλο και εμφανίζεται με την οξεία και την χρόνια μορφή.
Συμπτώματα:
Η χρόνια μορφή, συνήθως είναι επακόλουθο της οξείας. Τα συμπτώματα είναι ήπια και περιλαμβάνουν περιστασιακή διαταραχή της ούρησης, περιοδικό πυρετό και περισταστιακή δυσφορία. Αντίθετα, τα συμπτώματα της οξείας μορφής είναι πολύ έντονα. Υπάρχει υψηλός πυρετός,ανορεξία, απάθεια, έμετος, κύρτωση της ράχης από τον πόνο, διαταραχές της ούρησης και αφόδευσης. Στα ούρα ανευρίσκονται πύον και αίμα.

2. Υπερτροφία του προστάτη
Η ασθένεια αυτή, που χαρακτηρίζεται σαν γεροντική νόσος, ονομάζεται και καλοήθης υπερπλασία του προστάτη. Η αιτιολογία της δεν είναι πλήρως ξεκαθαρισμένη, πιστεύουμε όμως ότι οφείλεται σε ορμονικές διαταραχές των ορμονών των όρχεων.
Συμπτώματα:
Ο προστάτης διογκώνεται πολύ αργά και προοδευτικά μέσα σε αρκετούς μήνες. Τα συμπτώματα εμφανίζονται όταν η διάγνωσή του επηρεάζει το τελευταίο τμήμα του εντέρου, οπότε παρατηρούνται δυσκοιλιότητα και παραμονή στην στάση αφόδευσης με συσπάσεις του πρωκτικού δακτυλίου (τεινεσμός). Σπανιότερα παρατηρούνται συμπτώματα από το ουροποιητικό όπως π.χ. διαταραχές της ούρησης, στάση του ούρου. Το αίμα στα ούρα είναι μάλλον συχνό σύμπτωμα. Ο αδένας, αν και διογκωμένος, δεν προκαλεί πόνο.

3. Κύστεις του προστάτη.
Σύμφωνα με την πλέον επικρατούσα επιστημονική άποψη, οι κύστεις του προστάτη οφείλονται σε κατακράτηση των εκκριμάτων του. Το μεγάλο μέγεθος των κύστεων αυτών, που μερικές φορές καταλαμβάνουν ολόκληρο το οπίσθιο τμήμα της κοιλιακής κοιλότητας είναι χαρακτηριστικό.
Συμπτώματα:
Όσο αναπτύσσονται οι κύστεις αυτές περνούν απαρατήρητες. Με το μεγάλο τους μέγεθος όμως κάποια στιγμή πιέζουν την ουροδόχο κύστη ή το έντερο με αποτέλεσμα την συχνοουρία ή την δυσκοιλιότητα αντίστοιχα. Αν οι κύστεις αυτές μολυνθούν, τότε παρατηρούνται αίμα και πύον στα ούρα. Αν πάλι οι μολυσμένες κύστεις σπάσουν, τότε προκαλείται περιτονίτιδα και θάνατος του ζώου.

4. Νεοπλασίες του προστάτη (καρκίνος)
Είναι πολύ σπάνιες στον σκύλο με αντίθεση με τον άνθρωπο. Επίσης σε αντίθεση με τον άνθρωπο, η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη στον σκύλο, δεν προδιαθέτει σε καρκινώματα. Συνήθως αναπτύσσονται σε σκύλους ηλικίας μεγαλύτερης των 10 ετών. Η πιο συχνή νεοπλασία του προστάτη είναι αδενοκαρκίνωμα.
Συμπτώματα:
Στα αρχικά στάδιά της η νεοπλασία αυτή δεν δίνει μεταστάσεις και η εικόνα της μοιάζει με την καλοήθη υπερτροφία και την προστατίτιδα. Σ’ αυτή την φάση μόνο η βιοψία θα μπορούσε να την εντοπίσει.
Τα κλινικά συμπτώματα του αδενοκαρκινώματος γίνονται αντιληπτά μόνο στο τελικό στάδιο. Παρατηρούνται δυσκοιλιότητα, διαταραχές ούρησης, αδυναμία του οπίσθιου τμήματος του σκύλου, έντονη καχεξία, σταθερός πυρετός και πόνος. Η εικόνα επιβαρύνεται δραματικά σε περίπτωση μεταστάσεων τοπικά (ουροδόχος κύστη, έντερο) ή γενικά (πνεύμονες, εγκέφαλος, νεφροί, οστά και αλλού).

Διάγνωση των ασθενειών του προστάτη στον σκύλο
Το ιστορικό του ζώου και η κλινική του εικόνα είναι πολύτιμα διαγνωστικά εργαλεία, όπως και σε κάθε ασθένεια. Στην περίπτωση όμως των ασθενειών του προστάτη, δεν είναι αρκετά για την τελική διάγνωση. Απαραίτητα διαγνωστικά μέσα είναι η ακτινογράφιση, το υπερηχογράφημα, οι εξετάσεις αίματος και ούρων και η βιοψία. Με όλα αυτά, σε συνδυασμό με την ψηλάφιση από το απευθυσμένο, θα μπορέσει ο κτηνίατρος να καταλήξει σε θετική διάγνωση.
Σε περίπτωση που το πρόβλημα του προστάτη οφείλεται σε μικροοργανισμούς (μικρόβια), τότε καλό είναι να γίνονται καλλιέργειες, ώστε να ταυτοποιηθεί το υπεύθυνο μικρόβιο και να επιλεχθεί το κατάλληλο αντιοβιοτικό.

Θεραπεία των ασθενειών του προστάτη
Η φαρμακευτική αγωγή (αντιοβιοτικά, αντιφλεγμονώδη, κ.λ.π.) έχει καλά αποτελέσματα στις απλές παθήσεις και μάλιστα αν εφαρμοστεί σωστά και έγκαιρα. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις η αποτελεσματικότητά της είναι μικρή και συνδυάζεται με την χειρουργική αντιμετώπιση.
1. Η ορχεκτομή (ευνουχισμός) είναι εξαιρετικά αποτελεσματική, διότι με την αφαίρεση των όρχεων, λείπουν και οι ορμόνες εκείνες που ερεθίζουν τον προστάτη. Το τελικό αποτέλεσμα είναι η ατροφία του προστάτη.
2. Η καυτηρίαση του προστάτη, εκτελείται χειρουργικά με θερμό ηλεκτρόδιο, σε περιπτώσεις καλοήθους υπερπλασίας και μόνο αν η αρχεκτομή και τα φάρμακα δεν θα δώσουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.
3. Ολική προστατεκτομή. Πρόκειται για την αφαίρεση ολόκληρου του προστάτη. Είναι δύσκολη επέμβαση, με μεγάλες πιθανότητες μετεγχειρητικών επιπλοκών. Είναι όμως η καλύτερη λύση, όταν οι άλλες μέθοδοι έχουν αποτύχει και συνιστάται σε περιπτώσεις όπως: χρόνιες υποτροπιάζουσες προστατίτιδες, υποτροπιάζουσες κύστεις, καρκινώματα που δεν πρόλαβαν να δώσουν μεταστάσεις και καλοήθης υπερπλασία.

Πρόληψη
Αν και η πρόληψη των παθήσεων του προστάτη στον σκύλο είναι πρακτικά αδύνατη, η σωστή διατροφή και η τακτική παρακολούθηση του ζώου από κτηνίατρο, μπορούν να προλάβουν, να επιβραδύνουν ή να εντοπίσουν εγκαίρως ένα πρόβλημα πριν αυτό χρονίσει ή γίνει καταστρεπτικό για τον οργανισμό.


Από τον κτηνίατρο: Γιώργος Ι. Ρόζος

Πηγή: alfa-omega.gr