Σκύλος και Εμετός (Οι γαστρίτιδες )


Η γαστρίτιδα είναι φλεγμονή του στομάχου. Πίσω από αυτό τον απλό ορισμό όμως, κρύβονται πολλά αίτια καθώς και πολλές επιπλοκές, ώστε είναι σωστότερο να μιλάμε για γαστρίτιδες, οι οποίες είναι άλλωστε αρκετά συχνές.


Είναι διάχυτη η εσφαλμένη αντίληψη πως το στομάχι του σκύλου αλέθει τα πάντα. Πολλοί ιδιοκτήτες πιστεύουν ότι αφού ο σκύλος μπορεί και χωνεύει κόκαλα και ξηρές τροφές, τότε το στομάχι του είναι … «άτρωτο». Και όμως. Μπορεί το στομάχι ενός σκύλου να είναι πιο «ισχυρό» σε σχέση με το ανθρώπινο, έχει όμως κι αυτό τα … όριά του.


Η φύση έχει προικίσει το στομάχι του σκύλου με κάποιους μηχανισμούς άμυνας, οι οποίοι είναι βέβαια αρκετά αποτελεσματικοί, αλλά όχι και «άτρωτοι».


Η πεπτική δραστηριότητα στο στομάχι του σκύλου συντελείται από το υδροχλωρικό οξύ. Το οξύ αυτό έχει τη δυνατότητα να καταστρέφει τα συστατικά των τροφών έτσι ώστε αυτά να προωθούνται στο έντερο για την τελική τους διάσπαση. Η παραγωγή του υδροχλωρικού οξέος γίνεται από ειδικούς αδένες, στο τοίχωμα του στομάχου. Αυτό το οξύ λοιπόν είναι σε θέση να καταστρέψει αρκετά μικρόβια κι αρκετούς ιούς, καθώς και κάποια παράσιτα, ή τα αβγά τους. 


Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι οργανισμοί οι οποίοι είναι ανθεκτικοί. Για να προστατευτεί το ίδιο το στομάχι από την διαβρωτική δράση του ίδιου του οξέος, κάποιοι ειδικοί αδένες παράγουν μία βλέννα, η οποία καλύπτει εσωτερικά το τοίχωμά του. Η βλέννα αυτή φυσικά συγκρατεί και παγιδεύει μικρόβια, παράσιτα, ιούς και κάποιες χημικές ουσίες, προστατεύοντας ακόμα περισσότερο το τοίχωμα του στομάχου. Ένας τρίτος σημαντικός παράγοντας του στομάχου είναι ο εμετός. Πρόκειται για ένα πολύπλοκο αντανακλαστικό, το οποίο καταλήγει στην ισχυρή διάσπαση του στομάχου και την βίαιη εξώθηση του περιεχομένου του. Με τον τρόπο αυτό αποβάλλονται αρκετοί βλαπτικοί παράγοντες, όπως π.χ. η χαλασμένη τροφή.

Στις περιπτώσεις γαστρίτιδας οι προστατευτικοί αυτοί μηχανισμοί καταρρέουν. Ανοίγονται «κενά» στο στρώμα της βλέννας και το οξύ διαβρώνει τα αντίστοιχα σημεία του τοιχώματος. Οι εμετοί γίνονται πιο συχνοί στην προσπάθεια του ίδιου του οργανισμού να απαλλαγεί από το οξύ. Η όρεξη του ζώου ελαττώνεται ή και σταματά τελείως, ενώ σε ακραίες περιπτώσεις δεν πίνει ούτε νερό. Και η ελάχιστη ποσότητα τροφής ή νερού πέφτει σαν «μολύβι» στον ερεθισμένο στόμαχο, με αποτέλεσμα τον εμετό. Ο κίνδυνος αφυδάτωσης είναι άμεσος. Υπάρχει αδυναμία, εξάντληση, κατάπτωση. Αν η κατάσταση συνεχιστεί, τότε τους εμετούς ακολουθούν οι διάρροιες. 


Καθώς το οξύ διαβρώνει τα τοιχώματα του στομάχου, σε κάποια σημεία η διάβρωση σχηματίζει βαθουλώματα σαν κρατήρες, τα έλκη. Αυτά τα έλκη μπορεί να αιμορραγήσουν και σημαντική ποσότητα αίματος να αποβληθεί με τον εμετό (αιματέμεση), ή με μορφή μαύρου χρώματος διάρροιας (μέλαινα). Οι καταστάσεις αυτές ονομάζονται και γαστρορραγία. Αν το έλκος είναι μεγάλο και βαθύ, τότε μπορεί να συμβεί ρήξη του στομάχου με συνέπεια τη δίοδο του περιεχομένου στην κοιλιακή κοιλότητα, πρόκληση περιτονίτιδας και τελικά τον θάνατο του ζώου. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων γαστρίτιδας τα πράγματα δεν φτάνουν εκεί φυσικά. Από τα πρώτα συμπτώματα του εμετού, της ανορεξίας, της σιαλόρροιας και της κακής διάθεσης, οι ιδιοκτήτες απευθύνονται σε κτηνίατρο.


Θεραπευτικά, οι γαστρίτιδες μπορούν να αντιμετωπιστούν με φάρμακα, τα οποία μειώνουν την οξύτητα του στομάχου. Ταυτόχρονα όμως θα πρέπει να αντιμετωπιστούν και τα αίτια που την προκάλεσαν, καθώς και οι τυχόν γενικές επιπλοκές, αν έχουν παρατηρηθεί, π.χ. σε αιμορραγία ή αφυδάτωση χορήγηση ορών, κ.λ.π. Ένα καλό θεραπευτικό μέτρο είναι η πλήρης νηστεία του σκύλου για τουλάχιστον 24 ώρες. Αυτό βοηθάει το στομάχι να … ηρεμήσει και στις ελαφριές περιπτώσεις συνήθως λύνεται το πρόβλημα. Η διατροφή κατά την διάρκεια της θεραπείας είναι καθοριστικής σημασίας. Αφού σταματήσουμε φαρμακευτικά τους εμετούς, χορηγούμε μερικές ποσότητες πολύ εύπεπτης τροφής σε αρκετά γεύματα την ημέρα (5-6). 


Ένα καλό παράδειγμα είναι το στεγνό ρύζι με ψαχνό κοτόπουλου. Φυσικά, υπάρχουν και ειδικά προϊόντα στο εμπόριο, είτε σε μορφή ξηράς τροφής, είτε σε μορφή κονσέρβας, τα οποία είναι ειδικά φτιαγμένα για τέτοιες περιπτώσεις κι έχουν εξαιρετικά αποτελέσματα.
 

Η διάγνωση της γαστρίτιδας δεν είναι τόσο απλή όσο φαίνεται, διότι πολλές φορές είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστεί το ακριβές αίτιο. Πραγματικά, τα αίτια της γαστρίτιδας είναι πολλά και η εξακρίβωσή τους δεν είναι πάντα εφικτή, ή απαιτεί ειδικές εξετάσεις.

Α) Λοιμώδη αίτια: Μικρόβια, π.χ. η σαλμονέλα, ιοί, π.χ. τύφου, μόρβας, πρωτόζωα, π.χ. η λεϊσμανίωση και παράσιτα όπως οι ασκαρίδες, μπορούν να προκαλέσουν γαστρίτιδα, η οποία όμως συνήθως συνυπάρχει με άλλα συμπτώματα, τα οποία οι παράγοντες αυτοί προκαλούν. Αυτό βέβαια διευκολύνει ίσως την διάγνωση, αλλά δυσχεραίνει την θεραπεία.


Β) Ξένα σώματα: Οι περιπτώσεις αυτές είναι συχνές, ιδιαίτερα στα κουτάβια, τα οποία από ατύχημα καταπίνουν παίζοντας διάφορα αντικείμενα όπως π.χ. μπαλάκια, βίδες, παιδικά παιχνίδια, κ.λ.π. Αν το ξένο σώμα είναι αιχμηρό ή με αδρές, ανώμαλες επιφάνειες, τότε η γαστρίτιδα που θα προκληθεί θα είναι σοβαρή, γιατί ο τραυματισμός του γαστρικού τοιχώματος θα είναι μεγαλύτερος. Συχνά δεν υπάρχουν πληροφορίες από το ιστορικό, επειδή ο ιδιοκτήτης είτε δεν ήταν παρών, είτε επειδή αδυνατεί να το φανταστεί. Σε μικρόσωμα ζώα η ψηλάφηση του στομάχου αποκαλύπτει το αντικείμενο, ενώ στα μεγαλύτερα ζώα είναι απαραίτητη η ακτινογραφία. Η συνήθης θεραπεία είναι η χειρουργική αφαίρεση του ξένου σώματος. Αν οι διαστάσεις του αντικειμένου είναι μικρές και το σχήμα του μακρόστενο ή καμπυλωτό, τότε είναι δυνατόν να αποβληθεί με τα κόπρανα, με την βοήθεια λαδιού από το στόμα (ελαιόλαδο ή πόσιμο παραφινέλαιο). Πολλές φορές σκύλοι που ζουν περιορισμένοι σε προχειροφτιαγμένα κλουβιά από ξύλο, λόγω ανίας μασούν ή αν προτιμάτε ροκανίζουν τις τάβλες, ή τα κόντρα πλακέ, ή τις μελαμίνες, με αποτέλεσμα να καταπίνουν κάποια τεμάχια, τα οποία προκαλούν βέβαια γαστρίτιδα.


Γ) Καυστικές – ερεθιστικές ουσίες: Πρόκειται για ατύχημα φυσικά, κατά το οποίο ο σκύλος γλύφει και καταπίνει υγρά όπως απορρυπαντικά, υγρά μπαταρίας, μπογιές από φρεσκοβαμμένες επιφάνειες, κ.λ.π. Ο εμετός είναι άμεσος.


Δ) Κακή διατροφή: Αφήσαμε για το τέλος το σημαντικότερο και συνηθέστερο αίτιο της γαστρίτιδας. Φαίνεται σε πολλούς ευνόητο η κακή διατροφή να προκαλεί γαστρίτιδα, όμως εκεί που ίσως αρκετοί διαφωνήσουν είναι στο περιεχόμενο της έννοιας κακή διατροφή. Και αυτό γιατί τα αποφάγια, τα οποία το 60% των ιδιοκτητών χρησιμοποιεί ως τροφή για τους σκύλους τους και οι φτηνές ξηρές τροφές, σίγουρα δεν είναι καλή τροφή. Τα αποφάγια περιέχουν ουσίες παντελώς ακατάλληλες για την διατροφή του σκύλου, όπως π.χ. σάλτσες, μπαχαρικά, κ.λ.π. Συχνά περιέχουν και μεγάλες ποσότητες φυτών (οι σαλάτες), οι οποίες παραμένουν μεγαλύτερο χρόνο στο στομάχι. Αν έχουν περάσει έστω και λίγες ώρες από την παρασκευή τους (των φαγητών) μέχρι την κατανάλωση από τον σκύλο, πιθανόν λόγω της ζέστης να έχουν ξινίσει, να έχουν λερωθεί από μύγες, κ.λ.π. Αν πάλι έχουν παραμείνει πολλές μέρες στο ψυγείο, τότε πιθανόν να έχουν μολυνθεί από τα λεγόμενα ψυχρόφιλα μικρόβια. Οι ίδιοι περιορισμοί συντήρησης ισχύουν και για το φαγητό το οποίο μαγειρεύει κάποιος ειδικά για τον σκύλο του. Στην περίπτωση αυτή, με δεδομένο ότι δεν μαγειρεύουν κάθε μέρα οι περισσότεροι ιδιοκτήτες, αλλά κάθε 3-4 μέρες, είναι πιθανό η τροφή να μολυνθεί. Τόσο στα αποφάγια, όσο και στο μαγειρεμένο για τον σκύλο φαγητό, το πλέον δημοφιλές συστατικό είναι τα κοκάλα. Τα οστά των πουλερικών και των νεαρής ηλικίας αιγοπροβάτων είναι σχετικά μαλακά και κατά τη μάσησή τους δημιουργούνται μεγάλου μήκους τεμάχια, αιχμηρά, τα οποία εύκολα μπορεί να τραυματίσουν το στομάχι. Το ίδιο συμβαίνει και στις περιπτώσεις εκείνες που τα κοκάλα είναι μεν από άλλα ζώα (π.χ. χοιρινά ή βοδινά), αλλά σε μεγάλες ποσότητες. Ο μεγάλος όγκος των θρυμματισμένων οστών, λόγω των συσπάσεων που εκτελεί ο στόμαχος για να ανακατεύει την τροφή, τραυματίζει την επιφάνεια του τοιχώματος. Στον εμετό, εκτός από τα τεμάχια οστών, βλέπουμε και αίμα, σε αντίθεση με την ξινισμένη τροφή, όπου τα οστά και το αίμα απουσιάζουν, ενώ το έμεσμα είναι ιδιαίτερα δύσοσμο.


Να ξεκαθαρίσουμε κάτι βασικό. Η γαστρίτιδα μπορεί να είναι οξεία, δηλαδή να εκδηλωθεί άμεσα μετά την λήψη της ακατάλληλης τροφής. Μπορεί όμως να περάσουν και πολλές ημέρες, κατά τις οποίες η συνεχής λήψη της επιβλαβούς τροφής να τραυματίσει σιγά-σιγά τον στόμαχο. Υπάρχουν σκύλοι, οι οποίοι κάνουν κάποιο εμετό 1 φορά την εβδομάδα ή 1 φορά στις 10 ή 15 μέρες. Αυτό είναι ένδειξη χρόνιας γαστρίτιδας, αλλά αρκετοί ιδιοκτήτες το θεωρούν… «φυσιολογικό». Ειδικά μάλιστα στην περίπτωση της κακής χρόνιας διατροφής, το στομάχι σιγά-σιγά προοδευτικά «κουράζεται» κι εξασθενούν οι άμυνές του.


Ε) Φάρμακα: Ειδική περίπτωση γαστρίτιδας είναι η φαρμακευτικής αιτιολογίας γαστρίτιδα. Πολλά φάρμακα όπως π.χ. κάποια αντιβιοτικά ή τα αντιφλεγμονώδη προκαλούν βλάβες στο στομάχι. Οι περιπτώσεις αυτές είναι γνωστές και όταν υπάρχει λόγος να χορηγηθούν τα φάρμακα αυτά, ο ιδιοκτήτης λαμβάνει και ειδικές οδηγίες από τον κτηνίατρο.


Εν κατακλείδι, η πρόληψη της γαστρίτιδας συνίσταται στην χορήγηση ποιοτικής διατροφής, με έμφαση στην καλής ποιότητας ξηρά τροφή, η οποία δεν αλλοιώνεται, δεν ερεθίζει τον βλεννογόνο και διατρέφει σωστά το ζώο.
Προσοχή στο περιβάλλον των κουταβιών για αντικείμενα τα οποία μπορεί να καταποθούν.
Αποφεύγετε επίσης να δίνετε φάρμακα χωρίς οδηγία κτηνιάτρου (π.χ. ασπιρίνη) και κάντε τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο ένα καλό τσεκ-απ στο σκύλο σας.
 
alfa-omega.gr

8 σχόλια:

  1. συγχαρητηρια..εξαιρετικα ενδιαφερον αρθρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Kαλησπέρα σήμερα έχασα το σκυλάκι μου ένα μικρόσωμο (4κιλων) yorkshire terrier, έπειτα από επαναλαμβανόμενη αιματέμεση και αίμα στα κόπρανα.Να τονίσω ότι δεν είχαμε αλλάξει τίποτα στις διατροφικές του συνήθειες και παρουσίασε αυτά τα συμπτώματα αμέσως μετά το εμβόλιο καλαζάρ -το οποίο το είχε κάνει και τα προγούμενα χρόνια).Τον πήγαμε απευθείας στον κτηνίατρο ο οποίος του χορήγησε ενδοφλεβικό ορό και τον κράτησε για κάποιες ώρες λέγοντας μας πως θα ήταν μια χαρά.Την ίδια μέρα δεν έτρωγε δεν έπινε νερό,δεν έκανε ούτε την ανάγκη του, είχε αέρια που μύριζαν πολύ και έφτυνε βλέννα άσπρη.έτσι τον ξαναπήγαμε στον κτηνίατρο όπου έλαβε την ίδια αγωγή και ξαναφύγαμε.Φεύγοντας από εκεί πέθανε. Μπορείτε να μου πείτε σε τί μπορεί να οφείλεται αυτός ο αιφνιδιαστικός θανατος? Θεωρώ απίθανο να έφαγε-μύρισε κάτι στο δρόμο που θα τον πείραζε καθώς ήμασταν ιδιαίετερα προσεκτικοί στις εξόδους του.
    Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φόλα το δώσανε το έρμο ή
      το πάτησε καπιος
      με το πόδι στο στομάχι πολύ

      Διαγραφή
    2. Ο κτηνίατρος είναι μάπα αυτό φταιει

      Διαγραφή
  3. καλησπερα!!!εχω ενα σκυλο ενος χρονου μικροσωμο κανις τερριε και σημερα ολη μερα κανει εμετο αλλα βγαζει μονο σαλιο...σε τι μπορει να οφειλεται??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ. ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΣΑΣ. ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑΤΕ ΣΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΑΣ ΚΑΝΟΥΝ??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. εδωσα drotat plus στο σκυλο και κανει διαρροια και μια φορα εμετο!!!!!!!!!!!!!!!! ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΡΑΚΑΛΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλησπερα!! Εχω μια σκυλιτσα mini pinsher (περιπου 3.5kg) Τρώει συγκεκριμένη ξηρά τροφή. Δυστυχώς προχθές ξέχασα τα σκουπίδια στο μπαλκόνι και εφαγε για πρώτη φορά κόκκαλα.
    Oταν γύρισα από δουλειά ειχε κάνει εμετό απ' ό,τι κατάλαβα πολλές φορές.Της έκανα δίαιτα, την έτριψα και στο στομαχάκι της μήπως την ενοχλεί κάτι άλλο Ούτως ώστε να το αποβάλει.
    Την επόμενη μέρα σταμάτησε ο εμετός, Πριν λίγο εφαγε λιγο παξιμαδι & έκανε πάλι οχι πολυ.
    Είναι κάτι που πρέπει να ανησυχώ?? Πρέπει να επισκεφθώ τον κτηνίατρο μας??
    Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλούμε χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες. Σχόλια άσχετα με το δημοσιευμένο θέμα θα διαγράφονται.

Copyright © 2013 DogWorld