Κλώνοι και αγάπες...

Ο πυρήνας ενός κυττάρου δέρματος που πάρθηκε από το αυτί ενός ενήλικα Αφγανού σκύλου (αριστερά στη φωτογραφία) τοποθετήθηκε σε ένα ωάριο του χρυσού Λαμπραντόρ (δεξιά στη φωτογραφία). Το μεταλλαγμένο ωάριο τοποθετήθηκε στο θυληκό Λαμπραντόρ και ο κλώνος που γεννήθηκε, ο Σνάππυ (κέντρο στη φωτογραφία), ήρθε στον κόσμο 60 μέρες μετά με καισαρική.

Ο Σνάππυ είναι ο πρώτος πετυχημένος κλώνος, που επιβίωσε δηλάδή χωρίς σημαντικά προβλήματα (και σκεφτείτε όλες τις προηγούμενες "αποτυχίες"...). Η "σοβαρή" αυτή δουλειά γίνεται στη Σεούλ, παρακαλώ, στο Πανεπιστήμιο, και ο Σνάππυ γεννήθηκε στις 24 Απριλίου του 2005.

Μετά τα πολλά πετυχημένα πλεόν πειράματα κλωνοποίησης SCNT, somatic cell nuclear transfer, μεταφοράς πυρήνος από σωματικό κύτταρο δηλαδή, το 2009 το ίδιο πανεπιστήμιο έκανε διαγωνισμό online για να διαλέξει την οικογένεια που θα κλωνοποιούσε το κατοικίδιό της.

Οι Όττος είχαν αποθηκευμένο το dna του σκύλου τους (!!!) και τον Οκτώβριο πλήρωσαν 155 χιλιάδες δολάρια για να κλωνοποιήσουν το σκύλο τους τον Σερ Λάνσελοτ. Τόσο πολύ τον αγαπούσαν. Ο μικρός κλώνος γεννήθηκε επιτυχώς χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα υγείας τον Νοέμβριο του 2008. Ο διευθυντής της BioArts παρέδωσε το κουτάβι στην οικογένεια στις 26 Ιανουαρίου του 2009.

Αυτά είναι τα στοιχεία. Αναρωτιέμαι όμως τι είδους αγάπη είναι αυτή που θέλει αντίγραφα κι αναπαραγωγές. Πως γίνεται με τόσα ζώα να υποφέρουν στον κόσμο να είσαι προσκολλημένος στο ένα και μοναδικό και να ξοδεύεις τόσα λεφτά για το αντίγραφο που θα ήταν αρκετά για να σώσεις εκατοντάδες ζώα. Προσκολλημένος. Αυτή είναι η απάντηση. Και αυτή δεν είναι αγάπη. 

Ένα από τα πράγματα που ξεχωρίζει την αγάπη από την εξάρτηση και την προσκόλληση είναι και η ικανότητα να "κλείνεις". Να περνάς τα φυσιολογικά στάδια του αποχωρισμού και να προχωράς, τιμώντας τις αναμνήσεις σου. Αν δεν το κάνεις σημαίνει ότι δεν αγαπάς ούτε τον εαυτό σου. Δεν του δίνεις την ευκαιρία να μάθει, να αλλάξει, να εξελιχθεί, να δημιουργήσει νέες αναμνήσεις μέσα από ένα υπάρχον παρόν από το οποίο δεν απουσιάζεις.

Αναρωτηθείτε λοιπόν πόσο αγαπάτε τον εαυτό σας και αν είστε ικανοί να αγαπήσετε το κατοικίδιό σας. Αν δεν κόστιζε η κλωνοποίηση θα το τολμούσατε; Αν η απάντηση είναι ναι μάλλον δεν το είχατε αγαπήσει ποτέ ως το μοναδικό πλάσμα που ήταν. Σκεφτείτε το.

 

adespotakaterinis.blogspot.com