Γράμμα στον Άγιο Γαβσίλη!

Αγαπημένε μου Άγιε,

Ξέρω πως δε σου έχω ξαναγράψει ποτέ τα 7 χρόνια που ζω σε αυτόν τον πλανήτη. Δε χρειάστηκε. Αλλά φέτος, έστω και τελευταία στιγμή, θα ήθελα να δώσεις λίγη προσοχή στο γράμμα μου και στα δίκαια αιτήματά μου!

Θέλω φέτος να γίνω και εγώ μάγκας, όπως ο πιτσιρίκος στο «Μόνος στο σπίτι».

Όχι για πολύ μόνος, γιατί με πιάνουν και οι ευαισθησίες μου. Άλλωστε, εγώ είμαι γρήγορο παλικάρι, δε χρειάζομαι πολλή ώρα για να κάνω αυτά που λαχταράει η ψυχούλα μου.

Κάνε να μείνω μόνος για λίγο κι έλα κι άνοιξέ μου αυτή τη ρημάδα τη μπαλκονόπορτα, να βγω να κανονίσω κάτι τεράστια φίδια που χουν τυλιχτεί στα κάγκελα κι αναβοσβήνουν προκλητικά και με εμπαίζουν.

Δώσε μου λίγα λεπτά μαζί τους, να τους εξηγήσω εγώ πόσα απίδια βάζει ο σάκος και σε αυτά και σε κάτι άλλα λαμπερά, που έχουν γεμίσει τους τοίχους και δε μπορώ να κλείσω μάτι, να ονειρευτώ.

Δε με αφήνουν Άγιε να τα πλησιάσω κι όλο μου λένε να φύγω από εκεί μη γίνω φλαμπέ, γιατί θα με παραγεμίσουνε με ρύζι και κουκουνάρι και θα με ταΐσουν στις γάτες!

Κι ούτε που ξέρω άλλωστε τι είναι το φλαμπέ και δε με απασχολεί.

Κάνε σε παρακαλώ, να καταφέρω να γραπώσω και το δέντρο που το προσέχουνε λες και θα το ξανα-διαλύσω.

Μα πώς τους πέρασε από το μυαλό; Εγώ, δεν είμαι τέτοιος τύπος! Λίγο πάνω του θέλω να ανέβω, όπως ανεβαίνουν οι γατούλες στα δέντρα στον πεζόδρομο.

Σε εκείνα τα δέντρα δε με αφήνουν, σε αυτό το δέντρο δε με αφήνουν, ε, τι θα γίνει πια με την περίπτωσή μου; Εμένα μάνα δε με γέννησε; Να δεις που το φυλάνε προίκα για τις γάτες. Αλλιώς, δεν εξηγείται να ‘χει το ρημάδι περισσότερους bodyguards και από μένα τη φιρμάρα.

Επίσης, σε εκλιπαρώ, στείλε αρκετά κιλά αλεύρι, ζάχαρες, ανθόνερα κλπ.

Κάτι άκουσα πως φέτος λόγω κρίσης, ίσως δε φτιάξουνε γλυκά.

Αυτό ήταν μαχαιριά στην καρδιά μου, να το ξέρεις. Τόσα χρόνια δεν κατάφερα να φάω όσα θέλω, μόνο κάτι τρίμματα γιατί λέει δεν κάνει και τώρα που έχω κάνει  εξάσκηση στο άλμα επί παγκώ κουζίνας κι είμαι στο τσακ να αρπάξω την πιατέλα με τα μελομακάρονα, τώρα δε θα τα φτιάξουν; 

Είναι σκληρό και άδικο!

Στείλε να ψήσουν μπόλικα, να ‘χω να τρώω και σου υπόσχομαι πως θα αφήσω και σ’ αυτούς από ένα, να δοκιμάσουνε την τέχνη τους.

Στείλε λοιπόν καλέ μου τα χρειαζούμενα, να χαρείς τους τάρανδούς σου.

Θα με πιάσει κρίση αν την πατήσω εξαιτίας της κρίσης.

Για καλό και για κακό, επειδή όση εξάσκηση και να έχω κάνει στα άλματα, δε ρισκάρω να γίνει καμιά στραβή και μείνω πάλι στα κρύα του λουτρού, ειδικά αν πάνε και βάλουν τη μάσα ψηλότερα από ό,τι συνήθως, αν δε σου κάνει κόπο, στείλε και 4 ζευγάρια ελατήρια ή ένα τραμπολίνο.

Αλλιώς, στείλε κατευθείαν γλυκά, όπως βολεύεσαι.

Μπόλικα να ‘ναι κι ό,τι να 'ναι, είμαι εύκολος εγώ. Αλλά γράψε πάνω, πως θα είναι μεγάλη αδιακρισία αν ανοίξουν το κουτί να δουν τι μου ‘στειλες και πως θα είναι ασυγχώρητη αμαρτία αν δε μου το δώσουν.

Γουφ! σε ευχαριστώ!

Υ.Γ

Μια που θα μπεις σε όλη αυτή τη διαδικασία, γράψε στους αντίχριστους πως το κομμάτι σου από τη βασιλόπιτα θέλεις να το φάω εγώ, γιατί κάθε χρόνο τους το λέω και δεν τσιμπάνε!

Τίνα Βάμβουρα

eyedoll.gr