Αστέρης Λότσιος: Το 17χρονο αστέρι της Λάρισας που έσωσε μια ζωή

Πόσοι από τους ενεργούς φιλόζωους δεν έχουν δεχτεί εκκλήσεις για ζώα τραυματισμένα και μισοπεθαμένα, να τρέξουν από την άλλη άκρη της χώρας για να τα μαζέψουνε, γιατί αυτοί που τα βρήκαν δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να τα φωτογραφίσουν και να πάρουν τηλέφωνο ή να τα ανεβάσουν ως ανάρτηση στο facebook;

«Ναι, ναι..,εδώ μπροστά μου πεθαίνει! Να έρθετε να το πάρετε, τώρα!…Ψυχή δεν έχετε καθόλου; Δε λυπάστε το καημένο το ζωάκι;…Όχι, εγώ δεν μπορώ να το πάω στον κτηνίατρο…θα λερώσω το αυτοκίνητό μου.. Αφού σας λέω, είναι πνιγμένο στο αίμα κι ούτε αγκαλιά το παίρνω, θα με κάνει χάλια…Μήπως ξέρετε άλλον να έρθει να το πάρει;».

Μέχρι να βρουν κάποιον να αγγαρέψουν, το ζωντανό συνήθως έχει εκπνεύσει κι έχει γλιτώσει από τον μάταιο τούτο κόσμο και τους φιλόζωους του κινητού και του πληκτρολογίου.

Ακόμα κι όταν οι εθελοντές τους παρακαλέσουν να βρουν έναν τρόπο να τα στείλουν στον κτηνίατρο κι από εκεί και μετά θα αναλάβουν αυτοί το οικονομικό και όλα τα υπόλοιπα, πέρα από τη δημοσιοποίηση του συμβάντος, κρίσεις, επικρίσεις, κατακρίσεις και υποδείξεις, αυτοί οι συγκεκριμένοι «φιλόζωοι» δεν εννοούν να κάνουν κάτι άλλο.

Λίγες μέρες πριν, ο μαθητής της Γ’ Λυκείου, Αστέρης Λότσιος από τη Λάρισα, ξεφτίλισε όλους αυτούς, σε ένα απόγευμα

Τους έβαλε τα γυαλιά με την ωριμότητα, την υπευθυνότητα και την ψυχή του.

Βρήκε χτυπημένο σκυλάκι και δε δίστασε. Δεν προσπέρασε. Παράτησε τα διαβάσματά του, παρόλο που δίνει Πανελλήνιες φέτος, έτρεξε αμέσως να το βοηθήσει, το πήγε σε κτηνίατρο κι έκανε ό,τι μπορούσε, πριν ζητήσει βοήθεια για το πώς θα χειριστεί μετά το περιστατικό.

Η έκκλησή του, βρήκε αμέσως ανταπόκριση από τις κυρίες Βάσω και Ντόλλυ Χατζημανώλη, που προσφέρθηκαν να πάρουν τον μικρό σκυλάκο στο Καταφύγιο Ζώων στη Θεσσαλονίκη, να φροντίσουν να εγχειριστεί και να αναλάβουν όλα όσα χρειάζεται, ώστε ο νεαρός Αστέρης να γυρίσει απερίσπαστος στα μαθήματά του.

Ο Αστέρης προκειμένου να αξιοποιήσει την προσφορά του Καταφυγίου, δεν έχασε χρόνο ψάχνοντας κάποιον να τον στείλει στη Θεσσαλονίκη με τον σκύλο που έσωσε. 

Έτσι, στις 11 Απριλίου ο νεαρός Αστέρης συνόδευσε πρωί-πρωί με το τρένο στη Θεσσαλονίκη τον Αστέρη-γαβ όπως τον είπαν και στις 10.15 τον παρέδωσε στις κυρίες Χατζημανώλη.

Στις 11.30 χειρουργήθηκε από τον καθηγητή κ. Δεσύρη και στις 13.00 το ζωάκι ήταν όρθιο κι ήθελε χάδια!

Είναι ένας κοντοπόδαρος κούκλος, 7 περίπου μηνών, μικρόσωμος και με αριθμό CHIP 934000011055158.

Ο Αστέρης Λότσιος, μας έδωσε τη χαρά να πει δύο λόγια στο eyedoll.

Τι σχέση έχεις με τα ζώα Αστέρη; Είχες δικό σου ή έχεις ξαναβοηθήσει αδέσποτο; 

Από μικρός ανέπτυξα πολύ καλή σχέση με τα ζώα, επειδή είχαμε άλλα 4 σκυλιά, τα οποία πέθαναν σε ηλικία 13 και 14 ετών από γηρατειά. Ναι, έχω ξαναβοηθήσει ακόμα ένα αδέσποτο, του βρήκα μάλιστα και οικογένεια.

Η δική σου οικογένειά σου πώς είναι με τα ζώα;
Τα αγαπάει πολύ. Έχουμε έναν σκυλάκο τώρα,  τον Bruno που τον λατρεύουμε!

Το σκυλάκι που έσωσες, ξέρεις πώς χτυπήθηκε;
Από τροχαίο. Από έναν οδηγό, που το παράτησε και ύστερα δαγκώθηκε το καημένο από τα μεγάλα αδέσποτα της Λάρισας.

Ώσπου να προλάβω να τρέξω από το μάθημα, τον είχαν κιόλας καταφάει!

Κατέβηκα στο διάλειμμα που κάναμε στο φροντιστήριο τρέχοντας, γιατί τον άκουσα να ουρλιάζει. Τον βρήκα κουλουριασμένο στη μέση του δρόμου, μούσκεμα κι απ’ τη βροχή που έπεφτε. Ένας άνθρωπος δεν τον σήκωσε, να τον βάλει στην άκρη.

Τον πήρα αγκαλιά προσέχοντας να μην ακουμπήσω τα πίσω πόδια του γιατί πονούσε και τον μετέφερα στο κτηνιατρείο. Περπατούσα για 20 λεπτά μες τη βροχή μέχρι να φτάσω. Κάναμε βιοχημικές, αιματολογικές εξετάσεις, ακτινογραφίες, του βγάλαμε και τα τσιμπούρια που είχε. Ο πυρετός του 39,9!

Πώς αντέδρασαν οι δικοί σου τι είπαν όταν το πήγες σπίτι;

Στην αρχή ταράχτηκαν και φώναζαν, αλλά εγώ δεν τους άκουγα. Μετά όμως κατάλαβαν και με βοήθησαν όσο μπορούσαν.

Πώς περάσατε μαζί μέχρι να τον πας Θεσσαλονίκη; Πώς ταξιδέψατε με το τρένο;

Πολύ καλά. Σε καλαθάκι τον είχα και το χέρι μου μαξιλαράκι για να μπορεί να κοιμηθεί καλύτερα. Μου έγλειφε το χέρι ή το πρόσωπο κι εγώ τον χάιδευα συνέχεια για να μη σκέφτεται ότι πονάει. Ήδη μου λείπει πάρα πολύ και κάθε φορά που τον σκέφτομαι, με πιάνει το άγχος για το μέλλον του.

Αστέρη, ποια είναι τα ενδιαφέροντά σου;
Η αλήθεια είναι ότι αυτό τον καιρό δεν έχω ενδιαφέροντα, επειδή δε μου μένει ελεύθερος χρόνος. Μόνο διαβάζω. Παρόλα αυτά, γυμνάζομαι όσο μπορώ. Πήγαινα στίβο εννιά χρόνια. Μ' αρέσουν όμως πολύ οι βόλτες με τον Bruno και ακόμα, να βγάζω φωτογραφίες.

Τι θέλεις να σπουδάσεις;
Το μόνο επάγγελμα που μπορώ να φανταστώ να κάνω, είναι αυτό του κτηνιάτρου. Από τότε που πήρα τον Bruno και τον είχα όλο δικό μου -δηλαδή τα έκανα όλα εγώ, όχι η οικογένεια μου- κατάλαβα πως θέλω να δουλέψω για τα ζώα. Νομίζω είναι τα μόνα πλάσματα που δεν θα σε προδώσουν ποτέ, σε αντίθεση με τους ανθρώπους.

Τα όνειρά σου για το μέλλον;
Εύχομαι η Ελλάδα να ορθοποδήσει και να ανακάμψει. Να υπάρχει ειρήνη και αγάπη παντού. Τώρα, όσον αφορά εμένα, θα ήθελα φυσικά να περάσω στην Κτηνιατρική Θεσ/νικης. Αυτά και τίποτε άλλο.

Τι εύχεσαι για τον μικρό Αστέρη-γουφ;
Εύχομαι να αναρρώσει πλήρως. Να βρει ένα καλό σπίτι, να νιώσει την αγάπη που του στέρησαν από τότε που γεννήθηκε και να μην ξαναβρεθεί στη θέση που τον βρήκα. Πραγματικά το αξίζει, όπως αξίζει και κάθε άλλο αδέσποτο ζωάκι του κόσμου.

Το eyedoll.gr ευχαριστεί πολύ τις κυρίες Βάσω και Ντόλλυ Χατζημανώλη, που σπεύδουν να βοηθήσουν τους πάντες, χωρίς να ζητούν ποτέ ανταλλάγματα, παρά τον μεγάλο αριθμό ζώων που έχουν ήδη στο Καταφύγιο. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση, απέδειξαν για άλλη μια φορά την ψυχή και τον πολιτισμό τους.

Ευχαριστούμε επίσης τον Αστέρη Λότσιο, που είναι αυτός που είναι. Που έκανε ό,τι έκανε. Τον συγχαίρουμε καθώς και την οικογένειά του και του ευχόμαστε ολόθερμα καλή επιτυχία στις εξετάσεις. Τα ζώα στη Λάρισα θα είναι τυχερά αν αποκτήσουν έναν ακόμα κτηνίατρο με τέτοια λεβεντιά και αγάπη.

Τίνα Βάμβουρα

eyedoll.gr