Έμεινε 12 χρόνια έξω από το νοσοκομείο που πέθανε ο φίλος του..

Πιστός για πάντα!

Αυτή είναι μια αληθινή ιστορία που ξεκινά στα τέλη της δεκαετίας του ‘80.

Ο Canelo ήταν ο σκύλος ενός ανθρώπου που έζησε στην πόλη Cantiz (Κάντιθ).
Ένα κατοικίδιο ζώο που ακολουθούσε τον κηδεμόνα του σε όλα τα μέρη και σε κάθε στιγμή. Αυτός ο ανώνυμος άνθρωπος ζούσε μόνος, έτσι το καλό σκυλί ήταν ο πιο πιστός φίλος του και ο μόνος του σύντροφος.

Κάθε πρωί, μπορούσατε να τους δείτε μαζί, να βαδίζουν με τα πόδια μέσα από τους ήσυχους δρόμους της πόλης, όταν ο γέρος πήγαινε τον φίλο του για μια βόλτα.
Μία φορά την εβδομάδα, ένας από αυτούς τους περιπάτους, θα τους πήγαινε στο Νοσοκομείο Puerta del Mar , όπου ο άνθρωπος αυτός θα υποβάλλονταν σε θεραπεία αιμοκάθαρσης που οφειλόταν σε επιπλοκές στα νεφρά.

Λόγω των κανόνων του νοσοκομείου που δεν επέτρεπε ζώα μέσα, άφηνε πάντα τον Canelo να τον περιμένει στην πόρτα. Ο άνθρωπος, αφού τελείωνε την θεραπεία του, συναντούσε τον Canelo στην πόρτα όταν έβγαινε, και μαζί θα κατευθυνόταν για το σπίτι. Αυτή ήταν μια ρουτίνα που συνεχιζόταν για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Μια μέρα ο άνθρωπος υπέστη επιπλοκές στη μέση της θεραπείας του, οι γιατροί δεν μπόρεσαν να τον βοηθήσουν και πέθανε στο νοσοκομείο. Εν τω μεταξύ, ο Canelo όπως πάντα, περίμενε μόνος του, έξω από την πόρτα του κέντρου υγείας. Αλλά αυτή τη φορά, ο κηδεμόνας του δεν ήρθε ποτέ.

Ο σκύλος καθόταν εκεί, περιμένοντας. Ούτε η πείνα, ούτε η δίψα θα τον έπειθε να φύγει από την πόρτα. Μέρα με τη μέρα, με κρύο, με βροχή, με τον αέρα ή με την ζέστη, συνέχισε να βρίσκεται στην πόρτα του νοσοκομείου, περιμένοντας τον φίλο του για να βγει, και έτσι θα μπορούσαν να πάνε σπίτι.

Οι κάτοικοί αντιλήφθηκαν την κατάσταση και αισθάνθηκαν την ανάγκη να φροντίσουν το ζώο. Με την σειρά, του μετέφεραν νερό και τροφή, και κατάφεραν να πάρουν ειδική άδεια για τον Canelo, όταν ο Δήμος θέλησε να τον θανατώσει σαν αδέσποτο.

Δώδεκα χρόνια ήταν ο χρόνος που το ευγενές ζώο περίμενε έξω από το νοσοκομείο για το φίλο του να έρθει πίσω. Ποτέ δεν αναζήτησε μια νέα οικογένεια. Ήξερε μόνο ότι ο φίλος του είχε περάσει από την πόρτα, και ότι θα έπρεπε να περιμένει για αυτόν, ώστε να μπορέσουν να επιστρέψουν στο σπίτι μαζί.

Η Agaden (Ένωση για την υπεράσπιση και τη μελέτη της φύσης) τον υιοθέτησε, τον εμβολίασε και κανόνισε τα έγγραφα, για να σταματήσει να είναι ένα αδέσποτο σκυλί χωρίς χαρτιά. Και παρόλο που διάφορες ανάδοχες οικογένειες προσφέρθηκαν να τον υιοθετήσουν, πάντα ο Canelo κατόρθωνε να διαφεύγει, και χρόνο με τον χρόνο, επέστρεφε και πάλι στο νοσοκομείο για να περιμένει.

Οι άνθρωποι τον έτρεφαν και νοιάζονταν για αυτόν σαν να ήταν μέλος της οικογένειας τους.
Ο Canelo δεν ήταν ένα αδέσποτο σκυλί, ανήκε σε όλους, ήταν ο σκύλος του Cantiz (Κάντιθ).

Η αναμονή του Canelo διήρκεσε μέχρι τις 9 Δεκεμβρίου 2002, όταν, ενώ έτρεχε, τον σκότωσε ένα αυτοκίνητο έξω από το νοσοκομείο. Ένα τραγικό τέλος σε ένα υπέροχο παράδειγμα αφοσίωσης και αγάπης άνευ όρων.

Η ιστορία του Canelo έγινε γνωστή σε όλη την πόλη του Cantiz (Κάντιθ), η οποία, σε αναγνώριση της αγάπης, της αφοσίωσης και την πίστης του Canelo, ονόμασε ένα δρομάκι με το όνομα του και έβαλε μια πλάκα προς τιμήν του.

Αυτό το βίντεο είναι αφιέρωμα στον Canelo

Αδέσποτες Κουβέντες