DogWorld: Η ιστορία μιας πρώην ανώνυμης φυλακισμένης που ζητά μια ευκαιρία για το μέλλον

Μέρα και αυτή (6/5/2012)...Bρήκα μια πόρτα ανοιχτή και χώθηκα μέσα, σπίτι σκέφτηκα....όπως το άλλο που όσο και αν έψαξα δεν κατάφερα να τα ξαναβρώ.

Με είχαν σε σκοτάδι, στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου, σταμάτησαν, με έβγαλαν έξω, και εξαφανίστηκαν. Μέσα στη νύχτα προσπάθησα να προλάβω το αυτοκίνητο αλλά δεν τα κατάφερα, ίσως αν με έβλεπαν να τρέχω δίπλα τους να άλλαζαν γνώμη. Δεν ξέρω σε τι έφταιξα, δεν ξέρω τι έπρεπε να είχα κάνει και δεν έκανα ή τι έκανα που δεν έπρεπε.

Στην αυλή του σπιτιού ήταν ένας άνθρωπος, όμως εγώ βρήκα μια «φωλίτσα» και έπεσα να κοιμηθώ κουρασμένη, διψασμένη, πεινασμένη….Όταν άνοιξα τα μάτια μου ήμουν μόνη στην αυλή και το σπίτι κλειστό. Η πείνα και η δίψα άρχισαν να με τρελαίνουν, άρχισα να μασώ ότι έβρισκα μπροστά μου, ήμουν φυλακισμένη σε ένα άγνωστο μέρος, σε μια αυλή που δεν είχε τίποτε φαγώσιμο….αργά το απόγευμα περάσανε δύο σκυλιά που τα κράταγε ένας άνθρωπος…ζήλεψα…ο άνθρωπος μου μίλησε αλλά εγώ απομακρύνθηκα φοβισμένη.

Αργότερα ξαναπεράσανε και δεν μου έδωσαν σημασία αλλά μετά από λίγο ο άνθρωπος ξαναγύρισε…έβαλε το χέρι του πάνω από την πόρτα και άφησε ένα άδειο πλαστικό δοχείο, με κοροϊδεύει σκέφτηκα……..όμως μάλλον κάτι ήξερε…..σήκωσε ένα μεγάλο άσπρο δοχείο πάνω από τα κάγκελα και γέμισε νερό το δοχείο στο πάτωμα, δίπλα από το νερό άδειασε στο πάτωμα κάτι σκούρα στρογγυλά πράγματα., δεν το πίστευα….πλησίασα, με άφησε να μυρίσω το χέρι του….για άνθρωπος δεν μύριζε και άσχημα. Τον άφησα να με αγγίξει, άρχισε να μου χαϊδεύει τη μουσούδα, μου άρεσε…..Τον άφησα να με χαϊδεύει όταν έπινα νερό και εκεί που με χάιδευε άρχισε να βρίζει ψιθυριστά, καταλαβαίνω από βρισιές, αλλά δεν έβριζε εμένα, έβριζε κάτι πάνω μου..

Με κράταγε με το ζόρι κοντά του και με το χέρι του έψαχνε το κορμάκι μου, τα αυτάκια μου….Ξαφνικά έφυγε, μα τι έπαθε σκέφτηκα…….ξαναγύρισε με κάτι λιχουδιές που δεν μπορούσα να αντισταθώ αλλά μόλις πλησίασα μου πέρασε στο λαιμό μου ένα σκοινάκι και με έδεσε στα κάγκελα, αυτός από έξω και εγώ από μέσα. Και τότε άρχισε η ταλαιπωρία φφσστ φφσστ άρχισε να ψεκάζει παντού με ένα ζουμί που βρώμαγε και μετά σαν να μην έφτανε αυτό μου έβαλε στη πλάτη μου ένα υγρό……..μετά κατάλαβα…..αυτά τα γμνα μικρά ζωάκια που μου έπιναν το αίμα αλλά δεν μπορούσα να τα φτάσω άρχισαν να πέφτουν πεθαμένα…

Αυτή η ιστορία συνεχίστηκε κάθε μέρα, φαγητό πρωί βράδυ και νερό. Όμως εγώ έπαιζα με το δοχείο του νερού, όταν έπινα και πια δεν δίψαγα έπαιρνα το πλαστικό δοχείο, το δάγκωνα, το πήγαινα πάνω κάτω……τελικά μου έβαλε ένα δοχείο από μέταλλο και δεν είχε κανένα ενδιαφέρον το παιχνίδι…

Αυτό συνεχίστηκε για μια βδομάδα, ήξερα πια και τον περίμενα, έγινα φίλη και με τα δύο σκυλιά που είχε μαζί του, στην αρχή μου έκαναν ένα γουφ αλλά μετά μια χαρά…….

Την Κυριακή (13/5/2012) τα πράγματα άλλαξαν, ήρθε ένας και άνοιξε την πόρτα και μόλις είδε τι είχα κάνει στον κήπο με κυνήγησε, και να ήθελε να με χτυπήσει δεν με πρόλαβε……και εκείνη την στιγμή πέρναγε ο δικός μου….άκουσα μεγάλο καυγά. Αυτός που άνοιξε την πόρτα ούρλιαζε και ρώταγε το δικό μου με ποιο δικαίωμα μου έδινε φαγητό και νερό μέσα στο ξένο σπίτι και ότι έπρεπε να με αφήσει να πεθάνω από την πείνα και τη δίψα.

Ο δικός μου του μίλαγε ήρεμα στην αρχή, του έλεγε και κάτι αριθμούς, 4039 νομίζω, αλλά μετά ο άλλος σαν να προσπάθησε να πάει προς το μέρος του και τότε κατάλαβα ότι τα δύο σκυλιά που ήταν με το δικό μου δεν αστειεύονται….ποτέ δεν θα δοκίμαζα να τον πλησιάσω με κακές προθέσεις.

Φεύγοντας τον ακολούθησα, δεν είχα και που να πάω, και τότε ο άλλος του είπε ότι θα του κάνει μήνυση και ο δικός μου έβαλε τα γέλια και αυτό ενόχλησε πολύ τον άλλο…είχε κοκκινίσει από το κακό του….

Τα υπόλοιπα δεν τα φανταζόμουν…τον ακολούθησα στο σπίτι. Εκεί άρχισαν τα χάδια και σε λίγο με έβαλε σε ένα αυτοκίνητο….ωχ! σκέφτηκα, μια από τα ίδια……όμως με πήγε σε ένα μέρος που ήταν και άλλα σκυλάκια, ήταν και ένας με πράσινη στολή και με μια μάσκα στο πρόσωπο, κάτι μου έδωσαν και με πήρε ο ύπνος.

Ξύπνησα πολύ αργότερα πάνω σε μια κόκκινη κουβερτούλα (την άλλη μέρα την έκανα πολλά μικρά κομματάκια), καθισμένη δίπλα μου ήταν μια γυναίκα που με χάιδευε…είχα φαγητό είχα νερό και μου έβαζαν στην κοιλίτσα μια κόκκινη αλοιφή. Ήταν και άλλα σκυλάκι εκεί γύρω..

Είναι το καινούργιο μου σπίτι αυτό ?? Όλοι μου μιλάνε γλυκά και με προσέχουν
Όχι, δεν είναι το σπίτι σου γλυκεία μου Ανώνυμη Φυλακισμένη, μπορούμε όμως να σου υποσχεθούμε ότι θα κάνουμε ότι μπορούμε να σου βρούμε ένα σπίτι που να σου αξίζει. Είσαι όμορφη, χρόνο δεν έχεις κλείσει, ναι…σε στειρώσαμε, είσαι ήρεμη και τρυφερή αλλά και δυνατή…είσαι έξυπνη και κυρίως είσαι ακόμα αφοσιωμένη στα δίποδα όσο σκληρά και αν σου έχουν φερθεί.

Paraskevas Oliver