Καθημερινές πράξεις (απ)ανθρωπιάς..

Ζέστηηη. Αφόρητη, αποπνικτική και βασανιστική! Πόσες φορές σκέφτομαι να μην χρειαζόταν να βγω από το σπίτι, ή όταν είμαι έξω ανυπομονώ να γυρίσω στη γλυκιά κρυάδα του ανεμιστήρα μου (γιατί κρίση έχουμε, άσε το air condition στην άκρη). 

Μπαίνοντας, λοιπόν, σπίτι, περιμένω τη γνωστή χαρούμενη υποδοχή από το «παιδί». Αμ, δε! Ο μόνος ήχος που ακούγεται είναι ο χτύπος της ουράς στο πάτωμα, τον οποίο ακολουθώ για να ανακαλύψω το «παιδί» φαρδύ πλατύ στο πλακάκι (κάνει ζέστη λέμε, πάει ο καναπές!).

Τότε είναι που αναρωτιέμαι τι στο καλό κάνουν τα αδεσποτάκια έξω. Τα τυχερά έχουν καβατζώσει από μια καλή σκιά κοντά σε κάποιο σιντριβάνι. Luz θέση, όχι αστεία! Τα υπόλοιπα? Κάποιοι τα σκέφτονται και βάζουν έξω από την πόρτα τους κεσεδάκια με νερό. 

Αλλά πάντα, μα πάντα, υπάρχει αυτή η κρυφή πληγή, ο κακός γείτονας, που γεννήθηκε με νεύρα, που δεν τον έπαιζαν τα παιδάκια στο σχολείο γιατί είχε ματομπούκαλα και μαλλί αφάνα, που βαρέθηκε την κρεβατομουρμούρα της γυναίκας του, που τον αγγαρεύει το αφεντικό του κι άλλα τόσα απωθημένα που δεν είναι της ειδικότητάς μου να τα αναλύσω, και τι κάνει?? Πετάει το νερό των αδέσποτων! Το νερό! Το κεσεδάκι με το νερό δεν είναι απλά ένα αντικείμενο που το πετάει στα σκουπίδια. 

Εκείνη τη στιγμή πετάει τη στοργική σκέψη του ευσυνείδητου γείτονα , πετάει τη την αγωνία του να βοηθήσει τις αδέσποτες ψυχούλες, τον κόπο του, την ανθρωπιά του. Μη μπερδευόμαστε, την ανθρωπιά τη δική του πετάει, όχι του καλού ανθρώπου. Αυτός, θα ξαναβάλει νεράκι σε πείσμα όλων, θα κατέβει πρωί πρωί να μην τον βλέπουν για να ταΐσει με τις κονσέρβες που αγόρασε από το υστέρημά του. Και, φυσικά, από το υστέρημά του θα βγάλει να δώσει στη γιαγιούλα που κοιμάται στο παγκάκι και στον άνεργο άστεγο νεαρό στην Ακαδημίας.

Ο άλλος, θα γκρινιάξει για την κρίση, θα κλωτσήσει κατά λάθος με το πόδι του τον άνθρωπο που κοιμάται ξαπλωμένος στη γωνία ενός κτιρίου, όχι επίτηδες, φυσικά, αλλά επειδή δε θα τον έχει δει. Δεν τον νοιάζει να τον δει.

Όλα συνδέονται μεταξύ τους. Η νοοτροπία μας είναι η ίδια σε όλα τα θέματα που συναντάμε στη ζωή μας. Εκεί είναι που πρέπει να διαλέξουμε. Θα είμαστε χρήσιμοι κρίκοι της αλυσίδας της Ζωής, ή θα προσπαθήσουμε να τη διαλύσουμε, με ό,τι αυτό συνεπάγεται?

Βάλε κι εσύ ένα μπολάκι με νερό έξω από την πόρτα σου. Κάποια πλάσματα σε χρειάζονται!

 

Κείμενο ΔΗΛΕΣΙΩΤΙΚΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑΚΙΑ 

world-look.blogspot.gr