Μια αληθινή ιστορία που αποδεικνύει την ευγενική ψυχή των ζώων

Ένας φίλος , μου διηγήθηκε την αληθινή, συγκινητική ιστορία του γείτονά του, που είχε ένα υπέροχο σκύλο, σε ένα χωριό στην Πελοπόννησο.  

Το σκυλάκι αυτό, πριν από λίγα χρόνια το είχε βρει ένας γείτονας, να περιφέρεται διψασμένο και πεινασμένο στα χωράφια και το πήρε σπίτι. Το τάισε, το φρόντισε και το υιοθέτησε. 

 Πέρασαν χαρές και λύπες μαζί και είχε ο ένας τη συντροφιά του άλλου. 

Το αφεντικό κάποια στιγμή, απέκτησε βαριά ψυχωτικά προβλήματα και ακολούθησε φαρμακευτική αγωγή. Άλλες φορές επιτυχώς, άλλες όχι. Οι χωριανοί στις κρυφές συζητήσεις τους, έλεγαν ότι είναι επικίνδυνος, αλλά σε μια μικρή κοινωνία κανείς δεν τολμά να κάνει κάτι περισσότερο, να αναλάβει κάποια πρωτοβουλία ώστε να προστατεύει τον άρρωστο , αλλά και τους συνανθρώπους που ίσως κινδύνευαν.  Η ασθένεια του αφεντικού τον κυρίευε όλο και περισσότερο μέρα με τη μέρα. Όλοι έλεγαν ότι είναι "ο τρελλός - επικίνδυνος του χωριού" και ότι κάποια στιγμή μεγάλο κακό θα γινόταν. 

Κάποιο ξημέρωμα, ο φίλος & διηγητής αυτής της ιστορίας, ξύπνησε από τα ουρλιαχτά  και το γοερό κλάμα του σκύλου και τις "αφηνιασμένες" φωνές του γείτονα. Πετάχτηκε στην αυλή και αντίκρυσε ένα φρικτό θέαμα. Το σκυλάκι του άρρωστου γείτονά του δεμένο και πεσμένο στο χώμα να σφαδάζει από τους πόνους και το αφεντικό του να τον περιλούζει με υγρό μιλώντας ασυνάρτητα. Πήγε αμέσως στην αυλή και άρπαξε τον γείτονα που ήταν σε κατάσταση αμόκ για να σώσει το άμοιρο ζωάκι, το οποίο είχε περιλούσει με καυτό-βραστό νερό και το χτυπούσε αλύπητα. Πήρε αμέσως το ζώο, που το κορμάκι του ήταν γεμάτο εγκαύματα και το πήγε στο γιατρό. Στο βλέμμα του ζώου έβλεπε τον πόνο και τη θλίψη, αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει: ποιος ήταν μεγαλύτερος πόνος; αυτός των εγκαυμάτων του σώματος ή της ψυχής του αφού ο άνθρωπος που λάτρευε του έκανε τέτοιο κακό; 

Πέρασε καιρός και ευτυχώς το σκυλάκι, με τη φροντίδα και την αγάπη του φίλου μας ανάρρωσε. Το υιοθέτησε και προσπάθησε με κάθε δυνατό τρόπο να γιατρέψει τις πληγές της ψυχής του. Το πρώην αφεντικό  είχε μεταφερθεί σε ψυχιατρική κλινική και είχαν χαθεί τα ίχνη του.  Ο φίλος & διηγητής της ιστορίας μας, είχε βρει εν τω μεταξύ δουλειά και μετακόμισε μαζί με το σκυλάκι στο εξωτερικό και μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες επισκεπτόταν το χωριό του. 

Ένα καλοκαιρινό πρωί, μετά από δύο χρόνια αφού είχε συμβεί το ατυχές περιστατικό, και αφού ο φίλος μας περνούσε τις καλοκαιρινές διακοπές του στο χωριό  όπως κάθε χρόνο, βγήκε στον κήπο για να πάρει το σκυλάκι και να πάνε για το καθιερωμένο τους μπάνιο στη θάλασσα. Φώναξε: "Ανέστη, Ανέστη" ( το όνομα του σκύλου), αλλά ο Ανέστης άφαντος. Μετά από λίγα λεπτά, τον είδε να περιμένει έξω από την πόρτα του κήπου, κουνώντας ζωηρά την ουρίτσα του. " Που ήσουν βρε αλητάκο; Τι καμώματα είναι αυτά; Γι΄αυτό θέλεις να κοιμάσαι τα βράδυα στον κήπο; Για να το σκας;" Τον χάιδεψε και ξεκίνησαν για το μπάνιο τους. "Κάποια σκυλίτσα θα φλερτάρει εδώ κοντά, γι΄αυτό αλητεύει" σκέφτηκε ο φίλος μας. 

Τα επόμενα πρωινά που ακολούθησαν, τον έβρισκε σε καθημερινή βάση να τον περιμένει έξω από την πόρτα του κήπου, χωρίς όμως να τον φωνάζει. Ήξερε το "αλητάκι" την ώρα που ξυπνούσε και τον περίμενε για να πάνε για το μπάνιο τους. Ο φίλος μας, θορυβημένος από τα "ξεπορτίσματα" του Ανέστη, αποφάσισε να τον παρακολουθήσει.  Έτσι, το ίδιος κιόλας βράδυ, καληνύχτησε τον Ανέστη στον κήπο, μπήκε στο σπίτι, έκλεισε τα φώτα και προσποιήθηκε ότι κοιμάται, ενώ κρυφοκοίταζε από το παράθυρο. Μετά από λίγη ώρα είδε κάτι που τον συγκλόνησε. Ο Ανέστης, πηδούσε τη μάντρα του κήπου και περνούσε δίπλα. Πήγαινε στο σπίτι του πρώην αφεντικού του, αυτού που τον είχε κακοποιήσει τόσο βάναυσα και κόντεψε να τον σκοτώσει και ΚΟΙΜΟΤΑΝ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΟΥ. Το πρωί όμως, πριν ακόμα ξυπνήσει ο σωτήρας του  γύριζε σ΄αυτόν. Σ΄αυτόν που του έσωσε τη ζωή και τον ανέστησε ( εξ ου και το Ανέστης). Σ΄αυτόν που αγαπούσε και ευγνωμονούσε για όσα έκανε για τη λύτρωση του σώματος και της ψυχής του. 

Δεν ξέχασε όμως ποτέ το πρώην αφεντικό του, παρόλο που τον πόνεσε τόσο πολύ, που του έσκισε την ψυχή στα δύο, που γέμισε με τραύματα την καρδούλα και το κορμάκι του. Η αγάπη του ήταν μεγαλύτερη από τον πόνο που βίωσε και η δύναμη της ψυχής του τόσο ανώτερη ώστε του έδωσε  το σθένος να τον συγχωρήσει και να ξεχάσει όλα τα άσχημα, κρατώντας μόνο τις όμορφες στιγμές εκείνων των χρόνων που ζούσαν ευτυχισμένοι. 

Από τότε και κάθε καλοκαίρι που ο Ανέστης έρχεται στην Ελλάδα, αφιερώνει τις μέρες του στο σωτήρα του που λατρεύει και τις νύχτες του στον πρώτο άνθρωπο που αγάπησε.....εκεί...ΜΕ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΚΑΡΤΕΡΙΑ, ΕΥΧΟΜΕΝΟΣ ΟΤΙ ΙΣΩΣ ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ΤΟΝ ΞΑΝΑΔΕΙ, ΟΤΙ ΙΣΩΣ ΣΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΡΥΣΕΙ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΕ !!!!!!!!

Αδέσποτες Σχέσεις Στοργής