Είμαι φιλόζωος στα μικρόσωμα ρατσάτα λευκά σκυλάκια

Πριν λίγες ώρες διάβασα ένα ποστ στο facebook ότι βρέθηκε μαλτεζάκι 6-7 χρονών και η κυρία που το βρήκε, το χαρίζει διότι δεν μπορεί να το κρατήσει και να συμβιώσει με το άλλο σκυλάκι που έχει η ίδια. Θέλετε να σας πω πόσες υποψήφιες οικογένειες είχαν βρεθεί μέσα σε 2 ώρες; Τουλάχιστον 7 και λεπτό προς λεπτό, οι υποψηφιότητες αυξάνονταν!

Σε σχόλιό μου λοιπόν στο συγκεκριμένο ποστ, αν άραγε στη θέση αυτού του σκυλιού βρισκόταν ένα μαύρο, μη ρατσάτο και μεσαίου ή μεγάλου μεγέθους σκυλί, θα βρισκόταν υιοθεσία τόσο γρήγορα (λες και δεν ήξερα την απάντηση...), οι απαντήσεις ήταν η εξής μία: όλοι είμαστε πολύ φιλόζωοι, αλλά ζούμε σε μικρά διαμερίσματα και δεν χωράνε άλλα σκυλάκια παρά μόνο μικρόσωμα... Στα στενά διαμερίσματά σας χωρούν μικρόσωμα, στα στενά μυαλά σας χωράει κάτι άλλο εκτός από το ψώνιο;;;
 
Ένα μεσαίο σκυλί σε διαμέρισμα δεν σημαίνει ότι θα κουτουλάει στους τοίχους! Αυτό που χρειάζεται, πέραν από την αγάπη σου, είναι οι βόλτες του. Αλλά βλέπεις, το μικρόσωμο μπορούμε και να μην το βγάζουμε βόλτα, σύμφωνα προφανώς με τα δικά σας δεδομένα. Θα το μάθουμε να κάνει την ανάγκη του στην πάνα του και μετά θα το στολίζουμε στον καναπέ, απέναντι από την πόρτα, να το βλέπουν και οι φίλοι μας!

Το σκυλάκι που χαριζόταν ήταν ήδη 6-7 ετών, αλλά κανέναν δεν τον ενδιέφερε η ηλικία εφόσον ήταν μαλτέζ! Πώς γίνεται να ζητάνε όλοι κουτάβια από τους φιλόζωους εθελοντές ή τα φιλοζωικά σωματεία αν πρόκειται για κοπράκια-φατσάκια, αλλά να μη τους ενδιαφέρει η ηλικία όταν πρόκειται για ρατσάτο, ειλικρινά δεν μπορώ να το κατανοήσω... Η δικαιολογία είναι πάντα η ίδια: Θέλω κουτάβι για να το μάθω όπως θέλω εγώ (τώρα, αν εσύ δεν ξέρεις τι πρέπει να του μάθεις και πώς, πάλι δεν είναι σημαντικό). Στο μαλτεζάκι όμως κανείς δεν δυσανασχέτησε για την ηλικία, λες και ξέρει ήδη πώς να φερθεί αυτό, λόγω ράτσας! Στα σωματεία και τις πανσιόν πεθαίνουν καθημερινά σκυλάκια μεσαίου ή μεγάλου μεγέθους στα αζήτητα, χωρίς να έχουν γνωρίσει ποτέ τους την οικογενειακή θαλπωρή... Μόνο λίγα χάδια των ανθρώπων που τα βρήκαν και τα περιέθαλψαν έχουν γνωρίσει, αλλά ζωή παρέα με έναν άνθρωπο αυτά δεν γνώρισαν ποτέ... Βλέπεις, αυτά δεν είχαν την τύχη να γεννηθούν μικρόσωμα και χνουδωτά...

Θα αναρωτιέστε γιατί θυμώνω τόσο, ενώ οι άνθρωποι μου απάντησαν ειλικρινά: μένουν σε μικρό διαμέρισμα. Γιατί αν κάποιος μένει σε μικρό διαμέρισμα και -όπως λέει ο ίδιος (όχι εμείς)- δεν θέλει να φυλακίσει και να ταλαιπωρεί ένα ζώο, δεν παίρνει ούτε μικρόσωμο ούτε ρατσάτο. Αν κάποιος μένει σε διαμέρισμα και, δη, λείπει και πολλές ώρες από το σπίτι ή δεν θέλει ν' αφιερώσει χρόνο στο σκυλί για βόλτα κτλ, δεν παίρνει σκύλο, παίρνει γάτα. Και παρέα θα έχει, και πιο ανεξάρτητος θα είναι ο ίδιος. Και κεραμιδόγατα παρακαλώ, γιατί αν πάρει αγκύρας θα πρέπει να τη βουρτσίζει κιόλας, όπερ και σημαίνει χρόνος και φροντίδα! Τον ίδιο χρόνο που θα μπορούσε να αφιερώσει για τη βόλτα ενός μεσαίου σκύλου.

Επίσης, αν κάποιος μένει σε διαμέρισμα και “αναγκαστικά” πρέπει να πάρει μικρόσωμο σκύλο, δεν επιλέγει μόνο ένα άσπρο, μαλλιαρό ρατσάτο. Μπορεί να επιλέξει μέσα από εκατοντάδες αδέσποτα μικροσωμάκια που φροντίζουν ομάδες ή σωματεία και που μπορεί να είναι μαύρα, καφέ, μπεζ, κοντότριχα κι ίσως και λίγο κακοφτιαγμένα κιόλας! Συντροφιά ψάχνουν εννοείται, όχι σκυλί για καλλιστεία!

Και τέλος, αν κάποιος έχει τρέλα με κάποια ράτσα και θέλει οπωσδήποτε να αποκτήσει μικρόσωμο σκυλάκι αυτής της ράτσας, πάει και δίνει καλά λεφτά σε έναν εκτροφέα και αποκτά το ονειρεμένο του σκυλί! Εκτροφέα, όχι pet shop! Και νόμιμο εκτροφέα, αναγνωρισμένο από τον ΚΟΕ (Κυνολογικός Όμιλος Ελλάδας), όχι από τη φίλη της ξαδέρφης της κουνιάδας του που είχε ένα μαλτέζ και το ζευγάρωσε το μανάρι μου για να γίνει κι αυτό μανούλα και να βγάλει κανένα φράγκο κι αυτή... Τσάμπα το'χε χρυσοπληρώσει στο pet shop; Ήρθε η ώρα για να κάνει την απόσβεση.

Εν ολίγοις, όλοι είμαστε φιλόζωοι στα όμορφα και στα λούτρινα μικρά σκυλάκια. Ο σκοπός είναι να είμαστε φιλόζωοι και σε όλα τα υπόλοιπα! Για να μην παλεύουν τσάμπα οι εθελοντές και τα σωματεία... Η αγάπη δεν κοιτά μεγέθη, τον ίδιο χώρο θα πιάσει στην καρδιά σου ένα μικρόσωμο, ένα μεσαίο κι ένα μεγάλο σκυλί! Το ίδιο θα σε αγαπήσει εκείνο, ανεξαρτήτως αν είναι ρατσάτο ή κοπράκι (ψέμματα, το κοπράκι παίζει να σε αγαπήσει περισσότερο γιατί του έσωσες τη ζωή). Την ίδια παρέα θα σου κάνει και τα ίδια συναισθήματα θα σε γεμίσει είτε είναι άσπρο, είτε μαύρο είτε τρικολόρε!

Άνοιξε πρώτα το μυαλό σου και στη συνέχεια άνοιξε και το σπίτι του σ' ένα ημίαιμο ζωάκι!

 

 κείμενο ΔΗΛΕΣΙΩΤΙΚΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑΚΙΑ

Αναρτήθηκε στο world-look.blogspot.gr