Συγκλονιστική διάσωση: Ζούσε για 10 χρόνια αλυσοδεμένη πάνω στη λάσπη και στα κόπρανά της

Δέκα χρόνια ζούσε με μια αλυσίδα. Δεν είχε μια κουβέρτα, ένα παιχνίδι ή ένα κόκαλο. Συχνά, δεν είχε ούτε τροφή, μα ούτε και νερό. Μέλη της οργάνωσης Animal Advocates στη Βρετανική Κολομβία, την εντόπισαν ένα βράδυ, να βρίσκεται ξαπλωμένη πάνω στην παγωμένη λάσπη, η οποία ήταν γεμάτη με τα περιττώματά της. Οι γείτονες δήλωσαν ότι οι ιδιοκτήτες της ουρούσαν πάνω της από τη βεράντα του σπιτιού τους. Είχαν επικοινωνήσει με την αστυνομία ζώων της Βρετανικής Κολομβίας πολλές φορές για πολλά χρόνια αλλά δεν κατάφεραν να κάνουν τίποτα.

Η αστυνομία ζώων της Βρετανικής Κολομβίας δεν ασχολήθηκε με την υπόθεση, παρότι θα μπορούσε να καταγγείλει τον ιδιοκτήτη για κακοποίηση και παραμέληση σκύλου ή έστω να τους προειδοποιήσει ώστε να βελτιώσουν τις συνθήκες διαβίωσης.
 
Η αστυνομία ζώων θα λάμβανε 50$ για να την σκοτώσει! Κι όμως καλά διαβάσατε! Εκείνη την εποχή, η SPCA είχε σκοτώσει χιλιάδες ανεπιθύμητα κατοικίδια ζώα  προκειμένου να κερδίσει χρήματα από συμβάσεις και συμφωνίες που είχε κάνει. Χιλιάδες ζώα που κακοποιούνταν και βρίσκονταν κοντά στο θάνατο, αγνοούνταν. Το ότι τελικά η αστυνομία ζώων της Βρετανικής Κολομβίας δεν ασχολήθηκε με την υπόθεση της σκυλίτσας, ήταν καλό. Γιατί το μόνο που θα έκανε ήταν να την σκοτώσει, για λίγα μετρητά.

Η φιλοζωική οργάνωση πήρε την σκυλίτσα μια ημέρα πριν οι ιδιοκτήτες της την παραδώσουν στην SPCA. Έπειτα από 10 χρόνια μαρτυρικής ζωής την έσωσαν από την ταπείνωση και την μοναξιά.

Ήταν τόσο αδυνατισμένη και αφυδατωμένη που μετά βίας μπορούσε να περπατήσει λόγω των ισχυρών πόνων στο πίσω πόδι της. Έπειτα από τόσα χρόνια ζωής στο κρύο υπέφερε από αρθριτικά και δυσπλασία.Το τρίχωμά της ζύγιζε τόνους λάσπης. Οι ιδιοκτήτες της την είχαν ονομάσει "Judas". Η οργάνωση άλλαξε το όνομά της σε Judith.

Και επειδή κάθε σκυλί που διασώζεται αξίζει ένα ευτυχισμένο τέλος, η Judith υιοθετήθηκε από δύο πολύ ξεχωριστούς ανθρώπους, που την αγάπησαν πολύ και την έκαναν μέλος της οικογένειάς τους. Αυτό δηλαδή που θέλει κάθε σκύλος περισσότερο από οτιδήποτε άλλο..Περισσότερο από το φαγητό, το νερό και τη στέγη. 

Και όταν πλέον η Judith δεν μπορούσε να περπατήσει η οικογένειά της της πήρε ένα καρότσι και την έπαιρνε παντού μαζί της.  

Και όταν πέθανε από γεράματα, μετά από δεκαοκτώ μήνες, πήρε μαζί της όλες τις αναμνήσεις από την αγνή αγάπη, τη ζεστασιά, το καλό φαγητό και τη διασκέδαση. Και ο χρόνος που έζησε πριν δεν μέτραγε καθόλου... 

dogw0rld.blogspot.gr