Τρίχες κατσαρές!

Σε μια εξόρμηση στο pet shop για να αγοράσω κάτι τροφές, έπεσα μουσούδα με μουσούδα με ένα μικρόσωμο τσαντόσκυλο.

Ξέρετε, από αυτά που κυκλοφορούν με τις κυρίες που τα έχουν μονίμως μέσα σε μια φιρμάτη τσάντα.

Ο σκύλος ήταν υπερπαραγωγή.

Μπαντάνα ροζ, φορμάκι ροζ, περιλαίμιο με στρασάκια ροζ. Θηλυκό και το όνομα αυτής Πίνκυ. Η κοπελίτσα που το είχε ήταν επίσης ροζ, από την κορφή μέχρι τα νυχοπόδαρα.

Δεν ρώτησα πώς τη λένε, αλλά αν την φώναζα Ροζαλία, μάλλον μέσα θα έπεφτα.

Είχαν έρθει να προμηθευτούν διάφορα λούσα.

Η κοπελίτσα χαρακτηριστικά είπε πως βγήκαν για shopping therapy, καθώς η Πίνκυ τελευταία είχε νεύρα. Πολλά νεύρα…δε μιλιότανε, γαύγιζε συνεχώς, κατέστρεφε πράγματα, κατουρούσε παντού και δάγκωνε τους πάντες.

Η γκρούμερ χρειάστηκε ράμματα όταν προσπάθησε να την πλύνει. Τι άλλο θα μπορούσε λοιπόν να ηρεμήσει έναν σκύλο; Όχι φυσικά να ζήσει όπως οι σκύλοι, αλλά να πάει για ψώνια.

Μου έκανε εντύπωση αυτή η μικρή φάτσα, που με μανία δάγκωνε την τσάντα που την κουβαλούσαν.

Πήγα να γνωριστούμε και να τη χαϊδέψω.

Η κοπελίτσα μου είπε να το ξανασκεφτώ αν μου χρειάζονταν όλα μου τα δάχτυλα.

Σκέφτηκα να το προσπαθήσω. Άλλωστε, αυτή η μικροσκοπική μαφία, πόσο να μου έτρωγε; Σίγουρα θα είναι σε δίαιτα σαν την κυρά της.

Ζήτησα από τη...Ροζαλία να τη βγάλει από την τσάντα και έπαθε σοκ.

-«Να πατήσει κάτω στα βρώμικα;».

-«Μα είναι σκύλος, βόλτα δεν πάει;».

-«Θα λερωθούν τα πατουσάκια της!».

-«Ε, καλά, βάλ’ την επάνω μου».

Τη βάζει στα πόδια μου και τι να δω; Μέχρι και νύχι βαμμένο η Πίνκυ. Ενώ εγώ, σαν την τρελή, με φόρμα, άβαφτη κι αχτένιστη.

Κατάπια τη ντροπή μου και κοίταξα την Πίνκυ στα μάτια. Είχε ήδη βγάλει δόντια και γρύλιζε, αλλά δεν έκανε κίνηση να με δαγκώσει. Μάλλον είχε καταλάβει πως ήμουν τεράστια μπριζόλα για τα κυβικά της.

Μπορεί και να ζήλεψε που μπορούσα κι έβγαινα σαν παρατράγουδο στο δρόμο, ελεύθερη να πατήσω στα πεζοδρόμια.

Ρώτησα τη μικρή, τρελή κυρά της:

-«Τι σ’ έπιασε κι έκανες το σκύλο καρνάβαλο;».

-«Εσύ δεν του βάζεις τίποτα;».

-«Στις χαμηλές θερμοκρασίες του βάζω ένα ζιπούνι γιατί είναι αρρωστιάρης. Άντε και για να τον εκδικηθώ, να τον φωτογραφίσω μασκαρά για 3 λεπτά στις απόκριες. Μετά έτσι κι αλλιώς, θα το φάει το κοστούμι».

-«Α, εμείς είμαστε κοπέλες, δε βγαίνουμε όπως να ‘ναι!  Ό,τι φοράω εγώ, βάζει κι αυτή. Να είμαστε ασορτί».

-«Ρε κορίτσι μου, ο σκύλος έχει λαλήσει. Ούτε βόλτες, ούτε παιχνίδια. Μόνο σολάριουμ δεν τον έχεις πάει».

-«Γιατί; Ο σκύλος της Paris Hilton είναι καλύτερος;».

Κοίταξα στα μάτια την Πίνκυ. Το βλέμμα της έλεγε πως δεν υπήρχε σωτηρία από τη...Ροζαλία.

Για μια στιγμή, σκέφτηκα να την αρπάξω και να αρχίσω να τρέχω. Να τη γλιτώσω.

Αλλά αν μου γινόταν μήνυση για κλοπή ιδιόκτητου σκύλου, τι θα έλεγα στο δικαστήριο;

«Την έσωσα από σίγουρη αποτρίχωση μπικίνι»

  Τίνα Βάμβουρα

 eyedoll.gr