Το συγκινητικό κείμενο της Νανά Παλαιτσάκη για τον σκύλο της που έφυγε από την ζωή

Σήμερα είναι ένας χρόνος μετά που ο Ζεν μας έφυγε απο την ζωή! Είναι πάντα κοντά μας και θέλουμε να πιστεύουμε ότι οι μακριές μαύρες αφτούλες τους, έχουν γίνει μεγάλα φτερά! Αν δεν ήταν εκείνος το γατάκι δεν θα είχε επιβιώσει ποτέ. Ο Ζεν σκοτώθηκε απο αυτοκίνητο σαν σήμερα, ο νυχτούλης, το γατάκι  επιβίωσε γιατί το κόκερ το περιέθαλψε σαν <<μαμά του>> . 


Τον βρήκα ένα μεσημέρι του Ιουλίου στο διπλανό οικόπεδο . Με οδήγησαν εκεί οι απελπισμένες φωνές του. Είδα ανάμεσα στα χόρτα ένα κορμάκι που τα μυρμήγκια το είχαν σκεπάσει εντελώς. Ο μικρούλης ζούσε. Τον πήρα στα χέρια μου. Έδιωξα με πανικό τις στρατιές μυρμηγκιών που τον κατασπάραζαν και τον πήγα στο γιατρό των σκυλιών μου . Τα νέα δεν ήταν καλά. 

Ο μικρός ήταν μόλις πέντε ημερών, έπρεπε να πιει ειδικό γάλα με σύριγγα αλλά το νευρικό του σύστημα δεν είχε αναπτυχθεί σε σημείο που να μπορεί να κάνει τσίσα και κακά μόνος του. Αυτή την διαδικασία έπρεπε να την έκανε η μαμά γάτα…

Γύρισα σπίτι νοιώθοντας ότι οι ελπίδες επιβίωσης για το μωρό τελείωναν. Ο φόβος μου, έγινε πανικός όταν τα δύο σκυλάκια το κόκερ μας ο ΖΕΝ και το μαλτεζάκι η Σανέλ εντόπισαν το μικροσκοπικό θύμα στο κουτάκι του. Είδα το Κόκερ μας τον Ζεν να πέφτει πάνω στον μικρούλη και να αρχίζει με πάθος να τον γλείφει παντού. Από εκείνη την πρώτη στιγμή της συνάντησης έγινε < η μαμά > του. 

Ο γιατρός μου είχε πει ότι για να επιβίωνε έπρεπε να πίνει γάλα κάθε μιάμιση ώρα. Την νύχτα, το Κόκερ ερχόταν και με ξυπνούσε, λες και είχε ενσωματωμένο ξυπνητήρι κάθε δύο ώρες για να ταΐσουμε τον μικρό .

24  Αυγούστου πέρσι, με μεγάλη ταχύτητα, στην γειτονιά μας, στου Παπάγου, ένα έρημο απόγευμα, το αυτοκίνητο βγήκε από την πορεία του. Είχα  βγει βόλτα μαζί μου με τα  τρία σκυλιά. Γύρισα με τον μικρό Ζεν στην αγκαλιά. Είχε ήδη φύγει.

ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΜΟΝΑΔΙΚΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΖΕΝ ΜΑΣ, ΜΕ ΤΟ ΓΑΤΑΚΙ ΠΟΥ ΕΣΩΣΕ. 


 

Νανά Παλαιτσάκη

mylady.gr