Αντίο Ρομέο: Αποχαιρετώντας τον φύλακα - άγγελο του Χαϊδαρίου..

του Gianni Igglesis

Προχθές και ενώ περπατούσα στον πεζόδρομο της Καραϊσκάκη είδα τον Ρομέο... τον γερόσκυλο - θρύλο του πεζόδρομου μπροστά στο γνωστό του στέκι...τον φούρνο, όπου σύχναζε κοντά δυο δεκαετίες να παραπαίει και με δυσκολία να σηκώνεται στα πόδια του. 


Πήγε και ξάπλωσε κοντά στο παγκάκι, που γνωστή παρέα Χαϊδαριωτών συζητούσε και κοιμήθηκε έχοντας το κεφάλι του στον ήλιο και το σώμα του στον ίσκιο του πεύκου. 

Κρατώντας το κινητό μου στο χέρι τον τράβηξα μερικές φωτογραφίες, γιατί ο Ρομέο ήταν αγαπητός από όλους τους Χαϊδαριώτες... Όλοι τον φρόντιζαν, τον τάιζαν, του έβαζαν νεράκι και ιδιαίτερα η φουρνάρισα, που νύχτα και μέρα ήταν εκεί στα γνωστά του σκαλιά ως φύλακας... 

Τους ηξερε όλους τους περαστικούς του πεζόδρομου... Ήταν ο φίλος όλων, μικρών και μεγάλων. Με όλους αντάλλασε την καλημέρα με τα γερασμένα μάτια του και σπάνια με το γαύγισμά του. 

Ο ίδιος αν ήταν άνθρωπος, θα είχε προ πολλού ξεπεράσει και τα εκατό είκοσι χρόνια, μια και ένας χρόνος ζωής ενός σκύλου αντιστοιχεί σε επτά χρόνια του ανθρώπου. 

Χθες το βράδυ ένας φίλος από την παρέα, που συζητούσε γύρω από το παγκάκι, μου είπε: ''Γιάννη καλά που φωτογράφησες τον Ρομέο προχτές... Έφυγε για πάντα...''

Φίλοι μου στην θύμηση αυτού του αγαπημένου σκύλου της γειτονιάς μας αφιερώνω αυτές τις λίγες φωτογραφίες...

dogw0rld.blogspot.gr