'' Όσο υπάρχουν άνθρωποι, οι ζυγαριές θα γέρνουν υπέρ μας! ''

 «Βάλε το μυαλό σου στην ζυγαριά της ζωής»

«Κατεβαίνοντας κεντρικό δρόμο της Αθήνας, στη αρχή του, εκεί πολύ κοντά στο Κολωνάκι, τραβά την προσοχή μου σκύλος αριστερά στο πεζοδρόμιο με εναλλαγή σε κλάμα και γαύγισμα…

Σταματώ στα αριστερά, διαπιστώνω ότι ο σκυλάκος κλαίει γιατί είναι δεμένος με κοντό λουρί στον ήλιο…

Φύλακας στο «σπίτι» του…. στην ουσία φύλακας στα υπάρχοντα ενός ανθρώπου χωρίς σπίτι… ενός άστεγου που προφανώς είχε ξεκινήσει από νωρίς για να εξασφαλίσει το φαγητό της ημέρας ή ένα μπάνιο, όπως κάνουν οι περισσότεροι… ξέρετε «ο δρόμος» δεν προσφέρει αυτά που εμείς θεωρούμε εξασφαλισμένα.

 
Μόλις κατάλαβα την αιτία του κλάματος και προσπαθώ να μετακινήσω τον σκύλο στο «κρεβάτι» του συντρόφου του, από το απέναντι πεζοδρόμιο έρχονται ένας νεαρός και μια κοπέλα (προφανώς από απέναντι γραφείο) κρατώντας ένα δοχείο με κρύο νερό.

Όσο μιλάμε και προσπαθούμε να λύσουμε το λουρί του σκυλάκου, εμφανίζεται άλλη μια κοπέλα από απέναντι, κρατώντας δυο μεγάλα ποτήρια πλαστικά , το ένα με νερό επίσης και το άλλο με γάλα.Εκεί που «στήνεται» η επιχείρηση βγαίνει μια κυρία από το απέναντι κατάστημα παιχνιδιών και ρωτά και αυτή με αγωνία τι συμβαίνει!

Η μεταφορά σε σκιερό μέρος και η αλλαγή στο δοχείο με το νερό ολοκληρώνεται (ναι λεπτομέρεια σημαντική ο συνοδοιπόρος του μικρού σκύλου είχε φροντίσει να του αφήσει φαγητό, ξηρά τροφή και νεράκι, αλλά ο ήλιος γύρισε πριν επιστρέψει) εμφανίζεται άλλη μια κυρία από απέναντι θυρωρός σε πολυκατοικία (προνομιούχα ομολογώ, η πολυκατοικία όχι η εργαζόμενη φαντάζομαι) και μας δίνει τις πληροφορίες… «είναι ο σκύλος του Κου Γιώργου, τον ξέρω και τον έχω στο νου μου κάθε μέρα, ξέρετε πόσο τον αγαπάει;;; είναι η παρέα του και η συντροφιά του. Φεύγει το πρωί για φαγητό και γυρίζει το μεσημέρι για να κοιμηθούν παρέα, όπως και το βράδυ» .

Η «παρέα» μας έχει ολοκληρώσει την «επιχείρησή της» ο σκυλάκος έχει ηρεμήσει στον ίσκιο πίνοντας νερό και γάλα και εμφανίζεται άλλη μια κοπέλα κρατώντας ένα μπιφτέκι σε χαρτοπετσέτα!

Χάδια, φαγητό, νερό και βλέμματα συντροφικά μεταξύ μας…

Ανεβαίνω στο μηχανάκι να φύγω και το μάτι μου πέφτει σε λιμουζίνα απέναντι όπου μια άλλη «κυρία» με τον σοφέρ της έχει σταματήσει και ψωνίζει σε μανάβικο στην απέναντι πλευρά του πεζοδρομίου…

Κάνοντας στο μυαλό μου την «στροφή της αντίθεσης» ο θυμός αρχίζει να κλωτσάει το στομάχι μου …
…ανάβω τσιγάρο… ξαφνικά εμφανίζεται μια «μπαλάντζα στο μυαλό μου» κάτσε Τατιάνα… ψυχραιμία…. ζύγιζε!!!

Μια εγώ που σταμάτησα, δυο ο νεαρός και η κοπέλα με το πρώτο νερό τρείς, μια η κοπέλα με το νερό και το γάλα τέσσερις, μια η κυρία από το παιχνιδάδικο πέντε, μια η γλυκύτατη θυρωρός-προστάτης έξη και άλλη μια η κοπέλα με το μπιφτέκι σύνολο επτά!!! Από την άλλη πλευρά μια η κυρία με τον σοφέρ που μας είδε, μεν αλλά μας αγνόησε δε! (ο σοφέρ δεν πιάνεται την δουλειά του έκανε ο άνθρωπος)…
Μας κάνει σούμα 7 προς 1 …στη ζυγαριά της ζωής , της έγνοιας για τον διπλανό μας δίποδο και τετράποδο, της αλληλεγγύης…
 
Έφυγα με την καρδιά μου να γελάει…

…γιατί όσο υπάρχουν άνθρωποι, οι ζυγαριές θα γέρνουν υπέρ μας ρε!!!!» 


 Τατιάνα Μπόλαρη (φωτορεπόρτερ Eurokinissi)

dogw0rld.blogspot.gr