Βουλευτής Ν.Δ.: ''Ποτέ δεν έκανα λόγο για επεμβάσεις μη θεραπευτικού χαρακτήρα''

Με αφορμή δημοσιεύματα που αφορούν την τοποθέτηση του Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Κώστα Κόλλια, εισηγητή του νομοσχέδιου του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης που συζητείται στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής, σχετικά με το άρθρο 46 που αφορά τα ζώα συντροφιάς (δείτε ΕΔΩ), ο Βουλευτής έκανε τις ακόλουθες δηλώσεις:

«Με έκπληξη διάβασα την ανακοίνωση της Πανελλαδικής Φιλοζωικής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας, σύμφωνα με την οποία μου αποδίδονται σκοπιμότητες που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Δεν προτίθεμαι να ανοίξω δημόσια διένεξη με την εν λόγω Ομοσπονδία καθότι αναγνωρίζω τις ανησυχίες και αλλά και τις ουσιαστικές προσπάθειες που καταβάλλει για την προστασία των ζώων. 

Θεωρώ όμως ότι το περιεχόμενο της ανακοίνωσης είναι αποτέλεσμα κακής ενημέρωσης. Ποτέ δεν έκανα λόγο για κοπή αυτιών, για ακρωτηριασμούς για λόγους αισθητικής και για επεμβάσεις μη θεραπευτικού  χαρακτήρα. Αντίθετα συνηγόρησα στην αυστηροποίηση της διαδικασίας και την τιμωρία των κτηνιάτρων που προβαίνουν σε τέτοιες πράξεις. Η μοναδική εξαίρεση που ζήτησα από τον Υπουργό ήταν να επιτρέπεται η κοπή μόνο της ουράς κατά το 1/3 στις πρώτες μέρες της ζωής των σκύλων, μόνο για μια μικρή κατηγορία κυνηγετικών σκύλων εργασίας, για καθαρά ιατρικούς λόγους, καθώς και για λόγους προστασίας, υγείας και ευζωίας του ζώου. Αυτές οι φυλές, λόγω ιδιομορφίας του ελληνικού εδάφους, αντιμετωπίζουν προβλήματα κατά την ώρα του κυνηγιού διότι λόγω της συνεχούς κινήσεως της ουράς προκαλούνται τραυματισμοί οι οποίοι οδηγούν σε γάγγραινα ή σηψαιμία. Σε αυτές τις περιπτώσεις ακολουθεί το υποχρεωτικό κόψιμο της ουράς, που είναι πράξη επώδυνη, ή ακόμα και ο θάνατος του ζώου.

Επισημαίνω ότι τέτοιου είδους εξαιρέσεις επιτρέπονται σήμερα στην Γαλλία, την Αγγλία, την Γερμανία, την Ιρλανδία, την Δανία, αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρώπης που έχουν παρόμοιο γεωγραφικό ανάγλυφο με την χώρα μας. 

Εν κατακλείδι αναφέρω ότι η τοποθέτησή μου επί του θέματος έτυχε της απολύτου αποδοχής από τον Πανελλήνιο Κτηνιατρικό Σύλλογο μέσω δημόσιας επιστολής του. 

Προς επιβεβαίωση των προαναφερομένων παραθέτω αυτούσιο όλο το απόσπασμα της εισήγησής μου για το Άρθρο 46, όπως προκύπτει από τα επίσημα πρακτικά της Βουλής. 

«Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι……..

Στο άρθρο 46 προβλέπονται τροποποιήσεις στο νόμο 4039 του 2012  για τα ζώα συντροφιάς.  

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για λόγους οικονομίας χρόνου θα αναφερθώ μόνο σε ορισμένες από τις διατάξεις οι οποίες έχουν προκαλέσει ποικίλες και διαφορετικές αντιδράσεις. Ο ορισμός του επικίνδυνου ζώου παρόλο που βελτιώθηκε σε σχέση με το αρχικό νομοσχέδιο πιστεύω ότι επιδέχεται βελτιώσεων, το πώς εκτιμά ο καθένας την απειλή ή την επιθετικότητα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την εξοικείωση του με τα ζώα και νομίζω ότι ο νόμος δεν πρέπει να επιτρέπει τόσο υποκειμενική εκτίμηση. Η εξαίρεση της χρησιμοποίησης άγριων ζώων σε παραστάσεις, εάν αυτές θεωρούνται εκπαιδευτικές, είναι ιδιαίτερα γενικόλογη. Πιστεύω ότι καμία παράσταση που αναγκάζει άγρια ζώα, σε συνθήκες αιχμαλωσίας να συμπεριφέρονται σαν άνθρωποι, δεν μπορεί να θεωρείται εκπαιδευτική. Αντιλαμβάνομαι ότι η διάταξη έχει συγκεκριμένο σκοπό, πλην όμως πιστεύω ότι αυτό το ζήτημα πρέπει να διευθετηθεί χωρίς να ανοίγει η πόρτα της νομιμοποίησης για κάθε λογής βασανισμούς ουσιαστικά άγριων ζώων. Επίσης, το άρθρο που προβλέπει ότι ακόμα και αν εκτρέφεται, έστω και ένας θηλυκός σκύλος αναπαραγωγής απαιτείται η έκδοση άδειας, είναι το λιγότερο υπερβολικό.

 Αντιλαμβάνομαι ότι ο νομοθέτης έχει στόχο να περιορίσει την ανεξέλεγκτη αναπαραγωγή που οδηγεί στην εγκατάλειψη χιλιάδων ζώων κάθε χρόνο. 

Πλην όμως, οι ευσυνείδητοι ιδιοκτήτες και τα ζώα τους είναι γνωστοί στην Πολιτεία, καταγράφονται και ελέγχονται. 

Οι ασυνείδητοι που τα εγκαταλείπουν δεν πρόκειται να συνετιστούν έτσι, επειδή η Πολιτεία τους λέει, ότι πρέπει να προσέλθουν και να δηλώσουν την αναπαραγωγή.

Επομένως, αυτή η διάταξη δεν πρόκειται να επιτύχει αυτό το στόχο, αντιθέτως, φοβάμαι ότι θα επιδεινώσει το φαινόμενο.

Οι ασυνείδητοι θα συνεχίσουν εν κρυπτώ τις αναπαραγωγές, οι ευσυνείδητοι ιδιοκτήτες που θέλουν έστω μια φορά να ζευγαρώσουν το σκυλί τους θα επιβαρύνονται δυσανάλογα.

Θεωρώ ότι πρέπει να διαχωριστεί με σαφήνεια η διαφορά ανάμεσα στον ιδιώτη κάτοχο ζώου και σε αυτόν που αναπαράγει, έστω και ερασιτεχνικά, για εμπορικούς σκοπούς.

Η δεύτερη διάταξη αφορά τους ακρωτηριασμούς.

Και πάλι ο νομοθέτης θέλει να αντιμετωπίσει το φαινόμενο των ακρωτηριασμών, για αισθητικούς σκοπούς, οι  οποίοι πολλές φορές γίνονται με τρόπους βασανιστικούς για τα ζώα.

Εννοείται ότι σε αυτές τις περιπτώσεις επιβάλλεται να απαγορευτούν οι ακρωτηριασμοί και συμφωνώ με τις φιλοζωικές οργανώσεις που λένε ότι θα πρέπει να διώκεται και ο κτηνίατρος που τις εκτελεί.

Πλην όμως ο νόμος, προσπαθώντας να θεραπεύσει ένα κακό, δημιουργεί κινδύνους, κυρίως για κάποιες κυνηγετικές ράτσες.

Κύριε Υπουργέ, υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι που σε κάποιες ράτσες το κόψιμο της ουράς είναι επιβεβλημένο. Τα ζώα εργασίας τραυματίζονται, μολύνονται, υποβάλλονται σε επώδυνες θεραπείες και κάποιες φορές πεθαίνουν. 

Ακριβώς για να μη συμβαίνει αυτό, μέρος της ουράς αφαιρείται σε μικρή ηλικία. 

Πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτό δε γίνεται από σαδισμό ούτε από μόδα. Αντιθέτως, γίνεται για την προστασία του ζώου. 

Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες που απαγορεύονται οι ακρωτηριασμοί, κάποιες ράτσες εξαιρούνται και θεωρώ κύριε Υπουργέ, ότι το ίδιο θα πρέπει να γίνει και εδώ. Θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι απαγορεύονται οι ακρωτηριασμοί για αισθητικούς σκοπούς με την εξαίρεση για κάποιες από τις ράτσες εργασίας και κυνηγιού, με αυστηρή διαδικασία. 

Σε ό,τι αφορά τη σήμανση και την καταγραφή των ζώων συντροφιάς, αρμοδιότητα που έχει περάσει στο Υπουργείο, θα ήθελα να επισημάνω ότι δεν έχει υλοποιηθεί, ενδεχομένως, λόγω έλλειψης μέσων και προσωπικού. 

Επειδή το θέμα είναι σοβαρό και ιδιαίτερα επείγον, θα πρέπει να εξετάσετε να ανατεθεί αυτή η αρμοδιότητα, έστω και προσωρινά στον Πανελλήνιο Κτηνιατρικό Σύλλογο ή σε άλλο φορέα ο οποίος ήδη διαθέτει ηλεκτρονική διαδικτυακή βάση σήμανσης και καταγραφής.

Τέλος, σε ό,τι αφορά τις στειρώσεις από εθελοντές, οπωσδήποτε χρειαζόμαστε κάθε βοήθεια. Πλην όμως, πρέπει να διασφαλίζεται κατ’ απόλυτο τρόπο η υγιεινή, η κατάρτιση, η καταλληλότητα των φαρμάκων και η ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχονται.»».

 

dogw0rld.blogspot.gr