Άργος: Ο σκύλος που υιοθετήθηκε έπειτα από 3,5 χρόνια στα αζήτητα

Γράφει η Μαρία Καρυδά

Απ’τα πιο φρικτά πράγματα που έχω να θυμάμαι είναι αυτό που αισθάνθηκα τη στιγμή που σήκωσα για πρώτη φορά στα χέρια μου τον Άργο. Ένα σώμα που έμοιαζε σαν να ήταν νεκρό από καιρό, ένα πλάσμα που αναρωτιόσουν με τι δύναμη αναπνέει, που δεν ήξερες πως να το αγγίξεις για να μην το ‘σπάσεις’, που ήλπιζες να αντέξει λίγο ακόμη για να προλάβεις να το βοηθήσεις. Ήταν 5 χρονών τότε ο Άργος, και μέχρι τότε το μόνο που είχε γνωρίσει ήταν μοναξιά, πείνα, μια αλυσίδα, και μια αυλή-μπουντρούμι, όπου δεν έβλεπε και δεν είχε επαφή με κανέναν και τίποτα.

Σώθηκε, μας είπαν τότε, λίγες ώρες πριν πεθάνει.
Σώθηκε όμως. Έγινε καλά, μεταμορφώθηκε σε έναν δυνατό και πανέμορφο σκύλο, και από τότε περίμενε. Περίμενε να ξεκινήσει να ζει. Ήταν πια υγιής, χορτάτος, ασφαλής, αλλά τα είχε όλα μισά. Κλεφτές βόλτες, κλεφτές αγκαλιές, κλεφτά χάδια, και ότι του έδινε χαρά να διαρκεί μόνο για λίγο. Και εκείνος στο τέλος της ημέρας να καταλήγει τελικά στο κλουβάκι του, μόνος πάλι. Μόνος, αλλά ευγνώμων πάντα. Χαρούμενος που είχε έστω αυτά.

Και περίμενε, περίμενε, περίμενε, για 3,5 ολόκληρα χρόνια. Μέχρι που τον είδε η νεράιδα του. Εκείνη που θέλησε να τον πάρει κοντά της, που δεν την ενδιέφερε αν ήταν μεγάλος σε ηλικία, αν ήξερε να ζει μέσα σε σπίτι, αν ήταν υγιής, αν θα της κατέστρεφε το σπίτι, αν θα του έπαιρνε χρόνο για να μάθει να ζει με ανθρώπους – δεν την ενδιέφερε τίποτα. Ήθελε μόνο να τον κάνει χαρούμενο, και να του δώσει ότι δεν είχε μέχρι σήμερα. Και το έκανε. Ο Άργος υιοθετήθηκε. Έχει σπίτι ολόδικό του πια, έχει τους ανθρώπους του, έχει την οικογένειά του.

Τελείωσε το ταξίδι Άργο μου, φτάσαμε. Πήρε πολύ παραπάνω απ’όσο θα’πρεπε, αλλά φτάσαμε. Εγώ θα σ’αγαπώ πάντα, όσο σ’αγαπούν πια και οι άνθρωποί σου. Βίκυ, Βασίλη, ευχαριστώ που του ανοίξατε την καρδιά και το σπίτι σας, περίμενε πολλά χρόνια και για τα δύο. Ευχαριστώ που του δώσατε την ευκαιρία να ζήσει. Να υπήρχαν και άλλοι Άνθρωποι σαν εσάς, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά.

Προς το παρόν ο Άργος είναι αρκετά απασχολημένος με το να καταστρέφει τα ρούχα και τα πράγματα της μαμάς του, μας ζήτησε όμως να ευχαριστήσουμε όλους για το ενδιαφέρον και τις χιλιάδες κοινοποιήσεις τόσα χρόνια, που τον βοήθησαν τελικά να φτάσει στον προορισμό του.