Ο σκύλος μου δεν κάθεται να τον φροντίσω, τι να κάνω;

Ακούμε πολύ τακτικά, ανθρώπους να μας ρωτάνε πώς θα μάθουν τον σκύλο τους να δέχεται το χτένισμα, το κόψιμο των νυχιών, τον έλεγχο/τον καθαρισμό των αυτιών, κλπ. Δυστυχώς όμως, συνήθως ακούμε αυτές τις ερωτήσεις, αφότου ο σκύλος έχει αναπτύξει "πρόβλημα" με μια από αυτές τις συμπεριφορές, ή δεν δέχεται καθόλου κάποια από αυτές.

Στο εξωτερικό ιδιαίτερα, η εκπαίδευση των σκύλων περιλαμβάνει και τέτοιου είδους ασκήσεις, δηλ. την εξοικείωση του σκύλου σε αγγίγματα που δεν είναι μόνο χάδι και που έχουν να κάνουν με τη διευκόλυνση και άλλων ανθρώπων, π.χ. κτηνιάτρων, groomers, αλλά και των ίδιων των κηδεμόνων τους.

Στην Ελλάδα δυστυχώς, η εκπαίδευση ακόμη, για πολλούς, θεωρείται "αχρείαστη", "περιττή", "πολυτέλεια", πόσο μάλλον αν ο εκπαιδευτής "καταναλώσει" ένα μάθημα ή δυο σε αυτό το κομμάτι!

Πρέπει να ξεκινάμε όλοι, ανεξαρτήτως του αν ο σκύλος μας έχει πρόβλημα με π.χ. να του πιάνω τα πόδια, να τον χτενίζω, κλπ., από πολύ νεαρή ηλικία.

Θα πρέπει να τους μαθαίνουμε - να δέχονται το χτένισμα - να δέχονται να τους ακουμπάμε/κρατάμε τα πατουσάκια - να τους κόβουμε τα νύχια -εμείς ή ο κτηνίατρος - να τους ελέγχουμε τα αυτιά και να τους τα καθαρίζουμε - να τους ελέγχουμε τα δόντια - να τους βάζουμε θερμόμετρο - να στέκονται ήρεμα για ιατρική εξέταση

Ας μην ξεχνάμε πως οι κτηνίατροι ΔΕΝ είναι θηριοδαμαστές, που θα φορέσουν την πανοπλία τους, για να εξετάσουν το "θηρίο", το οποίο, πολύ συχνά, γρυλίζει, αντιστέκεται, γαβγίζει, ή/και δαγκώνει.

Το αποτέλεσμα είναι ο κτηνίατρος να δυσανασχετεί, να εφαρμόζει όχι και ιδιαίτερα ευχάριστες λύσεις (π.χ. φίμωτρο, "περιορισμό", δέσιμο ή/και ηρεμιστική ένεση), ο κηδεμόνας να αντιδρά "άσχημα" και από ντροπή για το "τι θα λέει ο κτηνίατρος για μένα και τον σκύλο μου" και όλα αυτά να έχουν σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία περισσότερου στρες στον σκύλο, και ως εκ τούτου, μεγαλύτερες αντιδράσεις και ανεπιθύμητες συμπεριφορές.

Επιστέγασμα αυτών των συνθηκών είναι ο σκύλος να μισεί τον κτηνίατρο και να αρχίζει να εκδηλώνει "άσχημες" συμπεριφορές προτού καν μπει στο κτηνιατρείο, αλλά και να μη δέχεται ούτε να τον ακουμπήσει κανείς στο αυτί, π.χ. ακόμη και στο σπίτι, ο κηδεμόνας του.

Θυμάμαι ένα περιστατικό όπου μια κυρία με πήρε τηλέφωνο στις 9 το βράδυ και μου ζήτησε (με "απαιτητικό" τόνο) να πάω σπίτι της το ίδιο βράδυ (;;;;;) για να μάθω στον σκύλο της να δέχεται το μπάνιο και να μη γρυλίζει, κάτι που απέκτησε μετά από μια "τραυματική" εμπειρία όπου φίλοι της κυρίας τον παρακολουθούσαν στο μπάνιο του, γελούσαν και τον κορόϊδευαν.

Ο σκύλος μέχρι εκείνη την "αποφράδα" ημέρα, αγαπούσε το μπάνιο και δεν είχε κανένα πρόβλημα.

Ο σκυλάκος είναι 3,5 ετών.

Η κυρία ήθελε να του το μάθω το ίδιο βράδυ, και το επόμενο πρωί να τον κάνει μπάνιο!

Ο κόσμος γενικά, έχει μια εντύπωση πως η εκπαίδευση γενικότερα, είναι ένα "μαγικό ραβδί", που ακουμπάς το σκύλο και αλλάζει τελείως τη συμπεριφορά του, κατά πώς το θέλει ο κηδεμόνας του.

Και εδώ, ισχύει αυτό που ήδη γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά "Η ΠΡΟΛΗΨΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ".

Δηλαδή πρέπει να μαθαίνουμε στα τετράποδα παιδιά μας αυτά τα πράγματα, ΠΡΟΤΟΥ καν αρχίσουν να δείχνουν αντιπάθεια προς αυτά.

Η εξοικείωση γίνεται από μικρή ηλικία, ένα βήμα τη φορά και με αργούς ρυθμούς, ενώ ο ρυθμός πάντα, καθορίζεται από τη δεκτικότητα και τις αντιδράσεις του εκάστοτε σκύλου, αλλά και από τον τρόπο που χρησιμοποιώ για να μάθει, αλλά και από τις δικές μου αντιδράσεις.

Π.χ. ο σκύλος μου έμαθε την χτένα σε 2 μέρες, ενώ ο σκύλος του φίλου μου χρειάστηκε 15 ημέρες.

Το καλοκαίρι ειδικά, που θέλουμε να κουρέψουμε τα σκυλιά μας, αρχίζουν οι πολλές ερωτήσεις!!!!

"Πώς θα μάθω στη μικρή μου να δέχεται τη χτένα; αύριο θα πάμε για grooming" ή "πώς θα του μάθω να δέχεται να του κόβουν τα νύχια, χωρίς να δαγκώνει; κάθε φορά δαγκώνει τον κτηνίατρο".

Αυτά σημαίνουν πως η συγκεκριμένη συμπεριφορά έχει επαναληφθεί αρκετές έως και πολλές φορές στο παρελθόν. ΜΗΝ αφήνετε τη συμπεριφορά αυτή, να εδραιωθεί, αλλά φροντίστε να της δώσετε λύση, μετά από 1 περιστατικό, αλλά ιδανικά, προτού καν εμφανιστεί.

Μάθετε το σκυλάκι σας να δέχεται τις περιποιήσεις, τον κτηνιατρικό έλεγχο, τα αγγίγματα σε διάφορα "περίεργα" σημεία του σώματός του.

Και να θυμάστε πως για όλα τα πράγματα, σε δίποδους ή και τετράποδους, η ΠΡΟΛΗΨΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ.

happydogsworld.com