Οι Άγγελοι του δρόμου..

 ΄΄Ελα Παλιοσκυλο Φευγουμε!΄΄

 .....ετσι μου ειπε ο μπαμπας του Ντινου μου!

Αυτη η βολτα εμοιαζε χωρις επιστροφη.

Στο τελευταιο σκαλι προσπαθησα να αντισταθω.

Με κλωτσησε δυνατα μα δεν πονεσα.Πονεσα που ο 

Ντινος μου δεν ηταν εκει για να τον δω,να κανω αυτο που θελει, αυτο που θα μου ζητουσε.

Μετα...ηρθε το κρυο..Κρυο, πεινα,διψα...και ενοιωσα τοσο μονος και φοβισμενος!Ποσο αδειος νιωθω χωρις το λουρι του Ντινου μου, χωρις το χαδι και τα γελια του.

Του αρεσε να χαιδευει την μουσουδα μου και

να βλεπει την ουρα μου να κουνιεται περα δωθε...Προσπαθησα πολυ καιρο να τον βρω,

μα δεν τα καταφερα και νομιζω πως δεν θα το βρω ποτε ξανα...

....Και οταν γινεται νυχτα ερχεται κρυο...

....Και οταν γινεται ημερα νιωθω πεινα...

...Μα βρηκα κι αλλους σαν εμενα...

Σκυλους και γατες που μας περιφρονουν και μας αποκαλουν αδεσποτα.

Μα δεν γεννηθηκαμε ολοι αδεσποτα, πολλα απο εμας, μας εγκατελειψαν γιατι

βαρεθηκαν τα χαδια μου, γιατι δεν καταλαβαιναν πια τι σημαινει το κουνημα της ουρας μας.

Συγχωρεστε μας που ορισμενες φορες σας ικετευουμε για λιγο φαγητο και λερωνουμε το δρομο σας με σκουπιδια κατα το ψαξιμο μιας μπουκιας.

Συγχωρεστε μας που σας ζηταμε λιγο χωρο σε αυτον τον κοσμο. Τον δικο σας!

Και τωρα παω να ξαπλωσω κατω απο εκεινη τη σκαλα. Καποιος καλος κυριος μου εδωσε ενα κομματακι κρεας, μα απο την ωρα που το εφαγα δε νιωθω καλα,

ποναει πολυ η κοιλια μου, τα ματια μου κλεινουνε και θαμπωνουν, αλλα δεν νυσταζω...

...τα ποδια μου λυγιζουν,μα δεν νιωθω κουρασμενος...

Μα παλι πριν αποκοιμηθω τον Ντινο μου σκεπτομαι.

Φιλοζωικος Συλλογος Ροδου & Εθελοντες Προστασιας και Φροντιδας Αδεσποτων Ζωων