Όχι άλλες φόλες, έχω κι εγώ δικαίωμα στη ζωή!

Οι φόλες έχουν στόχο κυρίως τα αδέσποτα, αλλά δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να συμβεί και στο δικό μας τετράποδο.


Αν ανατρέξουμε στα αίτια της παράθεσης φόλας, θα βρούμε διάφορες κατηγορίες.


Άνθρωποι με ψυχικές διαταραχές που βρίσκουν απόλαυση στη θέα ενός ζώου που ψυχορραγεί από σπασμούς και αιμορραγία, σε τουριστικές περιοχές κυρίως το καλοκαίρι, που οι Δήμοι και οι κατέχοντες μαγαζιά (εστιατόρια – καφέ) θεωρούν ότι ενοχλούν και η μόνη λύση είναι ο θάνατος για να απομακρυνθούν, εκείνοι που θεωρούν οποιοδήποτε ζώο εχθρό γιατί νομίζουν ότι θα κολλήσουν λύσσα οι ίδιοι και τα παιδιά τους.


Δυστυχώς η ύπαρξη των αδέσποτων είναι ευθύνη όλων μας και τα αίτια θα τα συζητήσουμε εκτενώς σε άλλη αναφορά.


Ενδεικτικά θα αναφέρω ότι συνήθως εγκαταλείπουμε το ζώο σαν εύκολη λύση αφού το έχουμε χαρεί ως κουτάβι, μετακομίζουμε και δεν έχουμε χώρο, αν έχει αρρωστήσει και δεν αναλαμβάνουμε τη θεραπεία, γεννήθηκε κάποιο παιδί στην οικογένεια κ.ο.κ.


Όποια και να είναι η αιτία αν τηρήσουμε τους νόμους σίγουρα η κατάσταση θα είναι διαφορετική.


Δηλητήρια υπάρχουν δεκάδες.


Είναι αδύνατο να γνωρίζουμε τι απ΄όλα έφαγε (ποντικοφάρμακο, φυτοφάρμακο, τροφή με τζάμια και βελόνες).


Η δηλητηρίαση συνήθως εκδηλώνεται με σπασμούς, αιμορραγία, δύσπνοια, κατάπτωση.


Η πρώτη κίνηση που πρέπει να κάνουμε από τη στιγμή που αντιληφθούμε ότι έχει φάει δηλητήριο είναι να προκαλέσουμε εμετό.


Αυτό επιτυγχάνεται με παρεντερική   χορήγηση δραστικής ουσίας με εμετική ιδιότητα (π.χ. απομορφίνη).


Καλό είναι με την συμβολή του κτηνιάτρου μας, να προμηθευτούμε το αντίστοιχο σκεύασμα και να γνωρίζουμε τη δοσολογία και τον τρόπο χορήγησης.


Παρ’ όλα αυτά αν έχει περάσει πολύτιμος χρόνος με εμφανή κλινικά      συμπτώματα, αντιμετωπίζουμε την δηλητηρίαση με συμπτωματική αγωγή π.χ. ατροπίνη και βιταμίνη Κ.


Πρέπει να σημειώσουμε ότι σε τέτοια περίπτωση πρέπει να καταφεύγουμε άμεσα στον πλησιέστερο κτηνίατρο για να κατευθύνει την ενδεδειγμένη αγωγή (ενδοφλέβιοι καθετήρες, οροθεραπεία, αντιβίωση και ορθή χρήση ουσιών ως αντίδοτα).


Θεωρώ πιο σημαντική απ’ όλα τη χορήγηση εμετικής ουσίας πριν την απορρόφηση του δηλητηρίου, διότι τώρα πλέον γίνεται χρήση πολλών τοξικών ουσιών ταυτόχρονα, που ακόμα και μέχρι να φτάσουμε στον κτηνίατρο μπορεί να έχει αποβεί μοιραίο για τη ζωή του.


Απαιτείται μεγάλη προσπάθεια και εντατική νοσηλεία, με πρόγνωση επιφυλακτική ως κακή αν έχει περάσει πολύτιμος χρόνος.
Έτσι λοιπόν προσοχή αν υποπτευθούμε το παραμικρό.


Καλό είναι να είμαστε έτοιμοι και εκπαιδευμένοι στη χρήση εμετικού σκευάσματος, όπως προανέφερα.


Σκεφτείτε λοιπόν αν για το δικό μας ζώο πόσο δύσκολα αντιμετωπίζεται η δηλητηρίαση, πόσες λίγες πιθανότητες υπάρχουν για τα δυστυχή αδέσποτα και πόσο μαρτυρικό θάνατο βρίσκουν, με αυτό το αγωνιώδες βλέμμα του θανάτου να συνοδεύει τα ματάκια τους.  


Είναι ντροπή μας να καταφεύγουμε σε τέτοιους τρόπους εξόντωσης.


Σίγουρα υπάρχουν πολλά προβλήματα σε σχέση με τα αδέσποτα και έμμεσα την πληρώνουν και τα δικά μας ζώα, προβλήματα όμως που μπορεί να λυθούν με την σωστή ενημέρωση, ευθύνη και συνεργασία όλων μας.


Όχι όμως με τις φόλες!

Πηγή   homefood.gr