Μια ιστορία εγκατάλειψης...

 

Όχι δεν υιοθετήθηκε από κανέναν. 

Οι περισσότεροι από εμάς που ζούμε εδώ έχουμε τόσα σκυλιά, όσα επιθυμούμε. Αυτοί που δεν έχουν, είναι γιατί το διάλεξαν. 

Το ξέρω ότι ήλπιζες ότι θα βρει ένα καλό σπίτι, όταν τον παράτησες εδώ, αλλά δυστυχώς δεν βρήκε.

Όταν τον πρωτοείδα ήταν μίλια μακριά από το κοντινότερο σπίτι,  ήταν μόνος, διψασμένος, αδύνατος και κούτσαινε γιατί είχε ένα σίδερο μπηγμένο στο πόδι του.

 Καθώς στάθηκα μπροστά του ευχήθηκα ολόψυχα να ήμουν ΕΣΥ. 

Για να δεις πως κουνούσε την ουρά του και πως λαμπύριζαν τα μάτια του καθώς φανταζόταν ότι τον έπαιρνες στην αγκαλιά σου, νομίζοντας ότι τον βρήκες, ότι δεν τον ξέχασες. 

Για να δεις την συγχώρεση στα μάτια του για αυτά που υπέφερε και τον πόνο που γνώρισε στην ατέλειωτη αναζήτηση του για να σε βρει. 

Αλλά ΔΕΝ  ήμουν εσύ και παρά τα παρακάλια μου, στα μάτια του ήμουν μια ξένη που δεν είχε εμπιστοσύνη. Δεν με πλησίασε. Γύρισε και συνέχισε το πονεμένο του ταξίδι του για να σε βρει.

Δεν μπορούσε να καταλάβει ότι δεν τον αναζητούσες,  ότι δεν τον ήθελες και ότι ΕΣΥ τον είχες εγκαταλείψει. 

Ήξερε μόνο, ότι ήσουν εκεί έξω και ότι έπρεπε να σε βρει.  

ΑΥΤΟ, ήταν πιο ενδιαφέρον και από το φαγητό ή το νερό ή τον ξένο που θα μπορούσε να του δώσει όλα αυτά.  Τα πάντα ήταν αδιάφορα για αυτόν. 

ΗΘΕΛΕ ΜΟΝΟ ΝΑ ΣΕ ΒΡΕΙ.

Του έφερα φαγητό και νερό.

Δεν είδα κανένα σημάδι του αλλά άφησα την προσφορά μου κάτω από το δένδρο όπου είχε πάει να ξεκουραστεί. 

Περίμενα ελπίζοντας  ότι θα ξαναγυρνούσε στο δένδρο, ελπίζοντας ότι το δώρο μου θα έχτιζε το στοιχείο της εμπιστοσύνης μεταξύ μας, ώστε να τον έφερνα σπίτι μου, να έβγαζα το σίδερο από το πόδι του, να του έδινα ένα δροσερό μέρος να ξαπλώσει και να τον βοηθήσω να καταλάβει ότι το μέρος της ζωής του μαζί σου ήταν παρελθόν.

Δεν είχε γυρίσει ούτε το πρωί και ότι του είχα βάλει ήταν ανέπαφα. Και ανησύχησα.

Ξεκίνησα, ψάχνοντας, να βαδίζω τον δρόμο που πήρε χτες.

 Η αναζήτηση του για να βρει εσένα, ήταν ανέλπιδη. 

Μπορούσε να περπατήσει πολλά μίλια σε  24  ώρες.  

Ήταν ώρες αργότερα και σε μια αξιόλογη απόσταση από εκεί που τον πρωτοείδα,  όταν ΒΡΗΚΑ το σκυλί σου. 

Η δίψα του είχε σταματήσει. Δεν ήταν πλέον ένα μαρτύριο για αυτόν. 

Η πείνα του είχε εξαφανιστεί. Δεν πονούσε πλέον.

Το σίδερο στο πόδι του δεν τον ενοχλούσε πια. Το σκυλί σου είχε ελευθερωθεί από όλα τα βάσανα του.

 Βλέπεις…… το σκυλί σου είχε πεθάνει.

Γονάτισα δίπλα του και σε καταράστηκα που δεν ήσουν εδώ εχθές, για να μπορέσω να δω την λάμψη σε αυτά τα κενά μάτια, έστω και για μια μόνο στιγμή.

Εάν μόνο ήξερες τι είχε περάσει για να φτάσει εκεί.

Και αγωνιώ γιατί το ξέρω, ότι αν ξυπνούσε αυτήν την στιγμή,

και αν εγώ ήμουν Εσύ,

τα μάτια του θα λάμπανε από χαρά γιατί θα σε αναγνώριζε και θα κουνούσε την ουρά του γιατί θα σε συγχωρούσε που τον εγκατέλειψες.

ΑΝΤΙΟ γλυκέ μου.

Μετάφραση από το αγγλικό κείμενο:  Καλλιόπη Σιμιτσή

Αδέσποτες Κουβέντες