Σκύλος Κατίνα Παξινού..!

Καλοκαίρι καρατέλος και για τους σκυλόφιλους πρώτη φροντίδα είναι ο πλήρης έλεγχος του σκύλου, για να δούμε σε τι κατάσταση βρίσκεται μετά τις διακοπές.

Αλλά και αν δεν έκανε διακοπές ο δικός σας, τα κουνούπια και λοιπά ζωύφια κάνανε πάρτι, ειδικά φέτος που δεν ψεκάστηκαν στην ώρα τους κι έτσι για καλό και για κακό, αν έχετε αργήσει μια αιματολογική εξέταση, ήρθε η ώρα.

Δεν είναι μόνο για την υγεία του σκύλου σας. Είναι και η χαρά του ιδιοκτήτη, του κτηνίατρου και των γειτόνων ενίοτε.

Τι θέλω να πω; Το δράμα μου!

Έχω τον πιο τσαμπουκά αδεσποτο-μουτροσχίζα σκύλο! 

Όπως κάθε φορά, φρόντισα να τον παραπλανήσω…δυο μέρες πάνω…δυο μέρες κάτω…Τζίφος. Το κατάλαβε πως πάμε στον κτηνίατρο.

Πήγα από άλλη παραπλανητική διαδρομή…μα κάθε που σκεφτόμουν «μην αργήσουμε στο ραντεβού» στύλωνε βλέμμα, γύριζε πίσω και ήθελε να την κάνει. Διαβάζει το μυαλό μου!

Σκάψαμε τα πεζοδρόμια και τα μάρμαρα, αλλά τελικά μετά κόπων και βασάνων φτάσαμε στο κτηνιατρείο.

Και όπως πάντα, τσουπ! να σου τος, σκαρφαλωμένος πάνω στο κεφάλι μου. Λες κι αν ανέβει ψηλά (ουρανοξύστης εγώ, στο 1.60) θα γλιτώσει.

Καθίσαμε με τα πολλά στην αναμονή, αλλά βεβαίως, όποτε έμπαινε ή έβγαινε κάποιος από την πόρτα, πεταγόταν σφαίρα να κάνει τη μεγάλη απόδραση. Τον βλέπω καμιά μέρα πριονοκορδέλα, να κόβει το λουρί που τον κρατάει δεμένο μαζί μου σε τέτοιες περιπτώσεις.

Όταν είπε ο γιατρός περάστε…ω, το αρχαίο χορόδραμα! Τι Μαινάδες μου λες...Πάει καρφί για πρώτο πρωταγωνιστικό ρόλο!

Πονούσεεεεεε, που τον κοιτούσε. Ξεσηκώθηκε η γειτονιά. Ουρλιαχτά, κλάματα κακό κι ακόμα δεν είχε πάρει καν ο γιατρός τη σύριγγα.

Τέσσερις άνθρωποι πεσμένοι πάνω από ένα σκύλο 6 κιλών, να προσπαθούμε να τον κρατήσουμε να δώσει αίμα.

Υπερδράμα στη συνέχεια, για να του κόψει τα νύχια.

Εφιαλτικές στιγμές μετά, για να δει τα αυτιά του.

Μέχρι που τινάχτηκε και εκσφενδόνισε στο ταβάνι το ειδικό εργαλείο του γιατρού, που ευτυχώς δε βρήκε κανένα στο δόξα πατρί, να θρηνήσουμε και θύματα.

Ήταν τέτοια η παράσταση, που τελικά απόκαμε εξαντλημένος και τα 2 εμβόλια που έφαγε, δεν τα κατάλαβε καθόλου. Πάλι καλά, γιατί την προηγούμενη φορά από τον πανικό στην παλαίστρα, κόντεψε ο γιατρός να τα χτυπήσει σε μένα.

Αχ, είναι μια εξαιρετική εμπειρία να έχεις σκύλο Κατίνα Παξινού.

Και πάνω που έκανα το σταυρό μου και ηρέμησα και λέω πάμε σπίτι μας τώρα, ήρθε η ατάκα του κτηνίατρου που με έστειλε στον Άδη.

«Φέρε μου και λίγα ούρα για εξέταση».

Όποιος δεν με έχει δει να γυρνάω στους δρόμους με ουροσυλλέκτη στο χέρι, να συγκεντρώνομαι στο σκύλο για να εκτιναχθώ την κατάλληλη στιγμή να τα μαζέψω, δεν ξέρει τι χάνει.

Και πάντα, με το που πάω να κάνω κίνηση, ο σκύλος να κόβεται. Μπορεί να περάσουμε καμιά πενηνταριά δέντρα, να σηκώνει πόδι και να μην του βγαίνει τίποτα.

Όποιος δεν με έχει ακούσει να λέω «Κατούρα παιδί μου να πάμε σπίτι, κατουριέμαι!» δεν έχει ολοκληρωθεί ως άνθρωπος ακόμα.

Σκέφτομαι να του φέρω υπνωτιστή αυτή τη φορά, μήπως γλιτώσω το ρεζίλι.

Αλλά και πάλι…να κόψω τη χαρά από τους γείτονες;

Τίνα Βάμβουρα

eyedoll.gr