Η απάντηση ενός εξάχρονου στο γιατί τα ζώα ''φεύγουν'' νωρίς από κοντά μας..

Όντας κτηνίατρος, είχα κληθεί να εξετάσω ένα δεκάχρονο ιρλανδικό Wolfhound με το όνομα Belker. Οι ιδιοκτήτες του σκυλιού, ο Ron, η σύζυγος του Lisa, και ο Shane το αγοράκι τους, ήταν όλοι πολύ δεμένοι με τον Belker, και είχαν την ελπίδα για ένα θαύμα.

Εξέτασα τον Belker και βρήκα ότι πέθαινε από καρκίνο. Είπα στην οικογένεια ότι δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα για τον Belker, και προσφέρθηκα να εκτελέσω τη διαδικασία της ευθανασίας για τον ηλικιωμένο πια σκύλο, στο σπίτι τους.

Όσο κάναμε τις ρυθμίσεις, ο Ron και η Lisa μου είπαν ότι σκέφτηκαν ότι θα ήταν καλό για τον εξάχρονο Shane να παρακολουθήσει την διαδικασία. Αισθανόταν ότι ο Shane θα μπορούσε να μάθει κάτι από την εμπειρία.

Την επόμενη μέρα, αισθάνθηκα τον γνώριμο κόμπο στον λαιμό μου, καθώς είδα την οικογένεια να έχει περικυκλώσει τον Belker. Ο Shane φαινόταν τόσο ήρεμος, χάιδευε τον ηλικιωμένο φίλο του για τελευταία φορά, και αναρωτήθηκα αν καταλάβαινε τι συνέβαινε. Μέσα σε λίγα λεπτά, ο Belker έφυγε ειρηνικά.

Το μικρό αγόρι φάνηκε να αποδέχεται τη μετάβαση του Belker χωρίς καμία δυσκολία ή σύγχυση. Καθίσαμε μαζί για λίγο μετά το θάνατο του Belker, και αναρωτιόμουνα μεγαλοφώνως για το θλιβερό γεγονός, ότι η ζωή των ζώων είναι μικρότερη από την ανθρώπινη ζωή.

Ο Shane, ο οποίος άκουγε ήσυχα, πετάχτηκε και είπε, '' Εγώ ξέρω γιατί.''

Ξαφνιασμένοι, όλοι στράφηκαν προς αυτόν. Αυτό που είπε μετά με άφησε έκπληκτο. Ποτέ δεν είχα ακούσει πιο παρήγορη εξήγηση. Άλλαξε τον τρόπο που προσπαθούσα να ζω.

Είπε: '' Οι άνθρωποι γεννήθηκαν έτσι, ώστε να μπορούν να μάθουν πώς να ζήσουν μια καλή ζωή; - όπως την αγάπη για όλους, όλη την ώρα και να είναι καλοί, σωστά;;''

Και ο εξάχρονος συνέχισε..

'' Λοιπόν, τα σκυλιά ξέρουν ήδη πώς να το κάνουν αυτό, και έτσι δεν πρέπει να μείνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα.''


Αδέσποτες Κουβέντες