''Στον Ηρακλή μου''

Κοντεύει ένας χρόνος από τότε που έφυγες από κοντά μας και αποφάσισα να γράψω κάποιες σκόρπιες σκέψεις μου, κάποια θλιβερά συναισθήματα που με βασανίζουν, μήπως και καταφέρω να σε ελευθερώσω από το βάρος του δικού μου πόνου, για να πας να βρεις το καλύτερο κομμάτι του Παραδείσου. Το ξέρω ότι πρέπει να σε αφήσω να φύγεις, όμως δεν μπορώ.....δεν μπορώ, γιατί μου λείπεις και αυτό είναι που πονάει.

Η ιστορία σου, δεν είναι πονεμένη. Ούτε συγκινητική!

Δεν ήσουν αδέσποτο. Δεν πρόλαβες να γίνεις. Ήσουν ένα κουταβάκι 22 ημερών, μιας ανεπιθύμητης γέννας και έγινες δώρο γενεθλίων, στην κόρη μου, από την νονά της.

Δεν ρωτηθήκαμε πότε γι' αυτό το τόσο ιδιαίτερο δώρο....Ευχαριστώ πρώτα την κουμπάρα μου για αυτό το ''δώρο'' και πιο πολύ ευχαριστώ την κόρη μου, την μικρή σου μαμά, που όχι μόνο δεν μας έδωσε τα περιθώρια ν' αρνηθούμε, αλλά ούτε καν να το συζητήσουμε.

Και έτσι μια ψυχούλα σε συσκευασία ''δώρου'' μπήκε στην ζωή μας.

Δεν είχαμε πότε μας ζώα. Μας ξεβόλεψες. Μας άλλαξες τις συνήθειες. Έκανες ζημιές, σκανταλιές, λέρωνες μέσα.

Όμως το μαγικό σου φίλτρο έπεφτε σιγά σιγά στην ζωή μας και μας μάγεψες.

Έπαψες να είσαι απλά ένας σκύλος. Έγινες μέλος, έγινες ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Τι δεν περάσαμε μαζί σχεδόν 13 χρόνια.

Λύπες, χαρές, παιχνίδια....παίζαμε κρυφτό...μας καλοδεχόσουν όταν γυρίζαμε από την δουλειά, με παρηγόρησες, όταν έχασα την μάνα μου και τον αδελφό μου, μεγάλωσαν τα παιδιά μαζί σου κι εσύ δίπλα μας, γερνούσες ευτυχισμένος, έχοντας φοβερή αδυναμία σε όλη την οικογένεια.

Και έτσι στα ξαφνικά εμφανίστηκαν τα πρώτα άσχημα συμπτώματα της αρρωστημένης σου καρδούλας.

Άργησα να καταλάβω το πρόβλημα σου και δεν θα συγχωρήσω πότε τον εαυτό μου γι' αυτό. Μια λάθος διάγνωση του γιατρού, μια λάθος φαρμακευτική αγωγή, και εσύ έφυγες από κοντά μας.

Ήσυχα και με αξιοπρέπεια όπως με αξιοπρέπεια έζησες τόσα χρόνια κοντά μας. Κύριος!!!!

Άδειασε το σπίτι μας Ηρακλούλη....είσαι παντού .. παντού αναμνήσεις και αγάπη....μια τόσο μεγάλη αγάπη!!!!

Ευχαριστούμε για την αγάπη σου, για την παρηγοριά σου, για την παρέα σου, για το ότι υπήρξες στην ζωή μας. Μακάρι να μπορούσα να γύριζα τον χρόνο πίσω και να τα ζούσαμε όλα από την αρχή, μαζί σου!!!

Το ταξίδι μας μαζί σου ΑΞΙΖΕ!!!!!!!

Δεν ξέρω πότε θα σε ξεπεράσω, δεν ξέρω καν αν θα σε ξεπεράσω πότε.... εκείνο που ξέρω όμως είναι ότι φεύγοντας πήρες μαζί σου κι ένα κομμάτι από την καρδιά μου και όσο και αν με πονάει η ανάμνηση σου, στην ζωή μας υπήρξες κυριολεκτικά ένα μεγάλο ΔΩΡΟ!!!!!

Πλατύ ποτάμι η αγάπη και βαθύ, κουράστηκε και πάει να κοιμηθεί......

Ηρακλούλη μου, κάλο μου αγοράκι....καλή αντάμωση......  

Κατερίνα Αποστολίδου 
Αναρτήθηκε στις Αδέσποτες Σχέσεις Στοργής