Παραγγελιές!

Εδώ και πολύ καιρό σκέφτομαι πως όλοι οι ενεργοί φιλόζωοι που προωθούν τα ζωάκια που βρήκαν για υιοθεσία, θα πρέπει να απαντούν έτσι στο τηλέφωνο :

«Όλα τα γούστα, πώς μπορώ να εξυπηρετήσω;».

Ό,τι θες μπορεί να ακούσεις και κάποια στιγμή θα έπρεπε να είναι νόμιμο να ηχογραφούνται αυτές οι συνομιλίες για να τις έχουμε για τις δύσκολες ώρες.

Συνήθως όλα ξεκινάνε με το :  «θέλω ένα σκύλο/γάτα, άσπρο να μην αγριεύομαι, μαύρο γιατί το άσπρο λερώνει, μικρό γιατί δεν έχω χώρο, αλλά και φύλακα-συναγερμό και Μπράβο, να μην έχει τρίχες, αν έχει να μην πέφτουνε-πετάνε-μεγαλώνουν- να μη γαβγίζει-νιαουρίζει, να κουνιέται λίγο αλλά να μην το παρακάνει και ζαλίζομαι, αν είναι εύκολο να μην κατουράει-χέζει-κλάνει-ρεύεται…

Εγώ πάλι, λέω να το προχωρήσουμε και λίγο παραπέρα.

Να πιάσουμε τον πελάτη από παντού! Να εκπαιδεύσουμε βρε αδερφέ τα γατόσκυλα να κάνουν και κάτι παραπάνω!

Να φτιάχνουν καφέ-πρωινό πλήρες, να ετοιμάζουν το αφρόλουτρο, να μαγειρεύουν, στρώνουν κρεβάτια, σφουγγαρίζουν, σιδερώνουν, να πηγαίνουν για ψώνια, να κάνουν κηπουρική και να ρίχνουν μαπίδια και μπουνίδια σαν τον Τσακ Νόρις. Και το βράδυ να βάζουν ποτό, να ανάβουν κεριά και να μας δείχνουν πώς χορεύεται η ρούμπα.

Δυστυχώς, πάει πια ο έρωτας με την πρώτη ματιά.

Όπως επιλέγουν συζύγους, έτσι επιλέγουν και κατοικίδια.

Αλλά αν θες προδιαγραφές κι εγγυήσεις, μην ασχολείσαι με έμψυχα. Πάρε ηλεκτρικές συσκευές και τρίφτες στην κασίδα σου. Εγώ θέλω την απόλυτη σχέση. Ποιος με περιμένει τα βράδια και κάνει την ουρά προπέλα και παραλίγο απογειώνεται;

Ποιος μένει δίπλα μου σε ό,τι κάνω και δε βαριέται ποτέ;

Ποιος θέλει πάντα αγκαλίτσες και στο καπάκι κι άλλες;

Ποιος δε φεύγει από δίπλα μου, ούτε για μεζεδάκια, όταν είμαι άρρωστη;

Ποιος έρχεται να γλείψει τα δάκρυά μου όταν βλέπω μελό ταινίες που κανένας δε θέλει να δει μαζί μου;

Ποιος δεν κρατάει κακία σε ό,τι πω;

Ποιος με αγαπάει δίχως όρους κι υστερόγραφα, όπως κι αν είμαι, ό,τι κι αν κάνω;

Να εκπαιδευτούν οι άνθρωποι.

Αν τους αρέσει.

Αν δεν τους αρέσει, τη σχιζοφρένειά τους και σε άλλο ψυχίατρο. Κι ας μείνουν για πάντα αδέσποτα μερικά. Προκειμένου να τα παίρνουνε, να συνηθίζουν και να δένονται, να τα τρελαίνουν και μετά να τα πετάνε γιατί κάτι τους ξίνισε ή κάτι άλλο τους γυάλισε…

Αν π.χ. – και προσέξτε είναι αληθινές ατάκες - δεν ταιριάζουν με τις κουρτίνες ή το χρώμα του καναπέ, αν είναι μεγαλύτερα από ένα κρασοπότηρο (γιατί κάπου το έχει δει, υπάρχει λέει και θέλει και να χαρίζεται…).

Μέχρι να γίνει άνθρωπος ο Έλληνας και να αποκτήσει νου, δε σώζεστε αγαπητοί εθελοντές αν οι αγγελίες υιοθεσίας δεν είναι ως εξής :

«Σκύλος/γάτα αναζητεί αλλοδαπό κροίσο κηδεμόνα εκπάγλου καλλονής με ντοκτορά, πιάνο και πύργο στη Σκωτία. Μόνο σοβαρές προτάσεις».

Τίνα Βάμβουρα

eyedoll.gr