«Κοίτα τι κάνει για τον σκύλο της...Ούτε παιδί της να ήταν»
«Κοίτα τί κάνει για τον σκύλο της...Ούτε παιδί της να ήταν»
Και ποιός σας είπε καλή μου κυρία, ότι δεν είναι;; Επειδή δεν είναι της «ράτσας» μας;
ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ !!!
Ένα «παιδί» που μ’ αγαπάει, (όπως σας εύχομαι να σας αγαπήσουν).
Που με πιστεύει...
Που με αποδέχεται όπως είμαι...
Ένα παιδί, που αν χρειαστεί, θα θέσει σε κίνδυνο τη ζωή του για μένα.
Χωρίς δεύτερες σκέψεις...
Απόλυτα αφοσιωμένο, σε μια τόσο άνιση σχέση. (βλέπετε, εκείνο δε μπορεί να μου παραπονεθεί, να διεκδικήσει, να μου μιλήσει).
Αν και μεταξύ μας, ξέρετε τί κουβέντες μου έχει κάνει με τα μάτια;;;
Μου μαθαίνει... με κάνει να σκέφτομαι.
Μου αλλάζει συναισθήματα, ιδέες, διαθέσεις...
Τόσο, που ώρες-ώρες αναρωτιέμαι...
«τελικά, εγώ το εξημέρωσα, ή εκείνο εξημέρωσε εμένα;»
Μη μας φοβάστε... ούτε εμένα, ούτε εκείνο.
Σας προτείνω να φοβηθείτε αυτούς που δεν αγαπούν τα ζώα.
Είναι οι ίδιοι που αδυνατούν να αγαπήσουν και τους ανθρώπους.
Αφήστε με, λοιπόν καλή μου κυρία, τώρα ήσυχη με το «παιδί» μου.
Σας υπόσχομαι ότι αν το γνωρίζατε, θα συνηγορούσατε μαζί μου, ότι μόνο εκείνο δικαιούται να πάει στον παράδεισο...
Τα ζώα και τα παιδιά είναι ένα παράδειγμα για το ποιοι θα πάνε στον παράδεισο , άτομα σαν κι αυτά. Τα ζώα είναι ακριβώς σαν τους ανθρώπους, έχουν όλες τις αισθήσεις και τα πάντα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλέ, εγώ έχω υιοθετήσει μια κατασαρίδα. Να δείτε τι χαρές μου κάνει! Καλύτερα από σκυλάκι! Ούτε η μικρή η Τερέζα να ήταν! Και πώς με καταλαβαίνει! Να σκεφτείτε χθες που ήμουν θυμωμένη με τον άντρα μου, της είπα τον πόνο μου και τόσο συγκινήθηκε και πήγε και τον δάγκωσε στ' αυτί. Ποιος είπε πως τα ζώα δεν καταλαβαίνουν; Κι όποιος δεν καταλαβαίνει είναι αυτός ζώο κι όχι αυτά. Η μικρή μου κατσαρίδα καταλαβαίνει καλύτερα από οποιδήποτε ζώο, συγγνώμη, άνθρωπο ήθελα να πω. Ή μάλλον καλύτερα ζώο. Τέλος πάντων, με μπερδέψατε! Άνθρωπο, ζώο, τι σημασία έχει; Το ίδιο είναι. Τι να πατήσεις κατσαρίδα ή άνθρωπο, το ίδιο είναι. Μόνο που ο άνθρωπος είναι μεγάλος και ουρλιάζει, ενώ η κατσαρίδα δεν ουρλιάζει. Και τώρα που το σκέφτομαι. μήπως η κατασαρίδα είναι καλύτερη που δεν ουρλιάζει; Μπορείτε να μου απαντήσετε; Αν δεν μπορείτε, μοιάζετε με την κατσαρίδα μου που δεν μιλάει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια ερώτηση: Γιατί λέμε σκυλοζωή και όχι ανθρωποζωή; Τι ρατσισμός είναι αυτός; Απαράδεκτο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ να σκεφτείτε έμαθα στο σκυλάκι μου (συγγνώμη για την έκφραση) κομπιούτερ και τώρα συναγωνιζόμαστε στα παιχνίδια. Μια χαρά τα πάμε μαζί. Όταν βγαίνουμε βόλτα, είμαστε σαν αδελφάκια, που πολλοί δεν μα ξεχωρίζουν. Πήγα να τον γράψω και στο σχολείο. Αλλά αυτός ο ηλίθιος ο διευθυντής, δεν τον ήθελε. Θα του κάνω μήνυση για ρατσισμό. Άκου εκεί να λέει ότι ακόμη στα σχολεία πηγαίνουν μόνα τα παιδιά των ανθρώπων! Εγώ δεν θέλω το σκυλάκι μου να το πάω σε σχολείο μόνο για σκύλους. Αυτό είναι ρατσισμός. Θέλω το σκυλοπαιδάκι μου να μάθει ορθογραφία, γραμματική, αριθμητική και να μην παίζει μόνο κομπιούτερ!
Κι αν δεν με πιστεύετε, θα τον φέρω να σας δαγκώσει, συγγνώμη, να σας δείξει ήθελα να πω.
Γιατί βρίζουμε κάπιον και τον λέμε βρώμικο σαν γουρούνι; Θα έπρεπε να του λέμε: Καλέ μου άνθρωπε, τώρα βρήκες τον προορισμό σου. Έμοιασες με τα συμπαθή τετράποδα που κάποιοι τα ονόμασαν γουρούνια, ενώ λέγονται χοίροι. Κι είναι τόσο συμπαθητικά, που θα ήθελα κι εγώ να τους μοιάσω! Πόσο μ' αρέσουν τα χοιράκια (δηλαδή τα γουρουνάκια)!