Η όμορφη ιστορία του Ασπρούλη

Αυτός που βλέπετε είναι ο Ασπρούλης..Εμφανίστηκε τον Απρίλιο στο χώρο της δουλειάς μου πριν 4-5 μήνες παρέα με την φιλενάδα του, η οποία δυστυχώς δεν ζεί πια. Τους τελευταίους 2 μήνες έμεινε μόνος..χωρίς την παρέα του. Απο τότε κάθεται στην είσοδο των γραφείων και περιμένει...

Παρόλο που είναι φοβισμένος και μοναχικός, παρόλο που δεν θέλει να τον πλησιάζουν πολύ, μάλλον γιατί δεν έμαθε ποτέ του το χάδι, την γλυκιά κουβέντα, την αγάπη) δεν απομακρύνεται από εκεί..Θέλει να βλέπει ανθρώπους γύρω του...Δεν ξέρω αλήθεια γιατί, αφού κανείς στην ουσία δεν τον θέλει..

Βλέπετε ο Ασπρούλης έτσι βρώμικος και φοβισμένος ήταν για πολλούς χαμένη περίπτωση...Κάθε προσπάθειά μου να τον βοηθήσω έπεφτε στο κενό.Δεν βοηθούσε και ο ίδιος φυσικά..Εκφράσεις όπως '' Δεν γίνεται τίποτα με αυτόν, ξεχασέ τον'' ''Κρίμα είναι όμορφος αλλά τόσο βρώμικος, θα έχει αρρώστιες'' ''Δεν πλησιάζεται με τίποτα'', ήταν καθημερινές..

Έρχεται ο Μαίος και μετά από μεγάλη προσπάθεια ο Ασπρούλης τιμάει το όνομά του! Κουρεύτηκε, καθαρίστηκε, εμβολιάστηκε και φόρεσε μέχρι και κολάρο.

Και είναι πάλι εκεί και περιμένει...Δεν ξέρω αν ποτέ του στην μέχρι τώρα σύντομη ζωή του ( αφού είναι μικρός σε ηλικία ) είχε την ευκαιρία να ασχοληθεί κανείς μαζί του..Δεν ξέρω αν θα έχει και ποτέ την ευκαιρία μιας ζεστής γωνιάς σε δικό του σπιτικό..Δεν ξέρω αν ποτέ θα εμπιστευτεί κανένα τόσο ώστε να τον αφήσει να του χαιδέψει το κεφαλάκι..Δεν ξέρω καν αν αύριο το πρωί θα είναι εκεί να με περιμένει και να κουνάει την ουρά του...Βλέπετε ο χώρος της δουλειάς μου είναι πολύ επικίνδυνος για ένα τόσο μικρό σκυλάκι..

 Αυτό που ξέρω είναι ότι ο Ασπρούλης και κάθε σκυλί σαν αυτό αξίζει μια ευκαιρία..Αυτό που σίγουρα ξέρω είναι ότι για αυτό που είναι ο Ασπρούλης δεν φταίει αυτός...

Πως μπορούμε να τον καταδικάσουμε χωρίς καν να προσπαθήσουμε? Καταδικάζεις έτσι απλά στην μοίρα του ένα κακοποιημένο και παρατημένο παιδί? Έναν μοναχικό και πληγωμένο άνθρωπο? 

Ο Αύγουστος έφτασε και ο Ασπρούλης έχει αρχίσει να εξαφανίζεται από το χώρο των γραφείων και κινδυνεύει..Η περιοχή δεν είναι φιλόξενη στα σκυλιά..Τώρα που με εμπιστεύεται, τώρα που γυρνάει την κοιλίτσα του για να τον χαιδέψω τώρα πρέπει να βρεθεί σπίτι φιλοξενίας ..Πρέπει να ζήσει σε σπίτι μέχρι να στειρωθεί..Αλλά πως θα κάτσει να τον πιάσω? Αχ βρε Ασπρούλη βοήθα με κι εσύ λίγο!

Αγώνας να βρεθεί σπίτι φιλοξενίας..Συνεχόμενες αναρτήσεις σε σελίδες..Κανείς? Γιατί??

Κι εκεί που η απελπισία και η αγωνία για την ζωή του μεγαλώνει βρέθηκε η Ηρώ.. Ο μόνος άνθρωπος που δέχθηκε να ανοίξει το σπίτι του και την αγκαλιά του να τον βάλει μέσα..Με την Ηρώ ο Ασπρούλης μας έμαθε πως είναι να κοιμάται σε κρεβάτι, πως είναι να βγαίνει βόλτα με λουρί, πως είναι το παιχνίδι και η αγκαλιά (Εδώ να σημειώσω πως ο Ασπρόυλης αποδείχθηκε ένας μικρός κύριος στις ανάγκες του μέσα στο σπίτι).. Δεν θα αφήσουμε να γυρίσει πίσω ξανά. Πρέπει να υιοθετηθεί..Αναρτήσεις ξανά και ξανά.Τώρα που ζει σε διαμέρισμα πολλοί έδειξαν ενδιαφέρον.. Από Αθήνα, από Λαμία..

Και ήρθε ο καιρός να φύγει η Ηρώ, μα δεν μπόρεσε να τον αποχωριστεί..Ο Ασπρούλης και η Ηρώ γίνανε αχώριστοι! Πήγαν μαζί διακοπές! Και φυσικά τον υιοθέτησε... και τον έσωσε!

Η ιστορία του Ασπρούλη αποδεικνύει πως ακόμα και τα δύσκολα σκυλιά αξίζουν μια προσπάθεια..Μην τα αφήνετε στην μοίρα τους. Είναι το ίδο τρυφερά και υπάκουα όταν νιώσουν αγάπη.

Επίσης είναι τόσο σημαντικό να φιλοξενούνται τα αδέσποτα..Στην ουσία τους σώζει την ζωή και τους ανοίγει τον δρόμο για υιοθεσία.

Ένα μεγάλο μπράβο και ένα ευχαριστώ στην Ξένια Ψαθάκη

dogw0rld.blogspot.com