Ο Χωρίς Όνομα - H Iστορία των ζώων που εγκαταλείπονται
Το αυτοκίνητό μου φορτωμένο μέχρι την οροφή. Ο μόνος άδειος χώρος η θέση του οδηγού. Κατευθύνομαι προς την Κυπαρισσία για να δουλέψω για λίγους μήνες ως εποχιακή. Πτώματα ζώων στην άκρη του δρομου: σκυλια, γατιά, αλεπούδες και σκαντζοχοιροι.
Ενα ακομα πτωμα σκεφτομαι βλέποντας τον Χωρίς Όνομα κουλουριασμένο στην αριστερη λωριδα. Τον προσπερναω και νιώθω το βλεμμα του να με ακολουθει...Δεν το σκεφτηκα. Με τον νταλικερη να με βριζει για την επιτοπου αναστροφη, παρκαρω και τον πλησιαζω με τα ποδια, νιωθοντας τα φασκελα απο τους οδηγους να με διαπερνουν...
Κι ομως ηταν ζωντανος. Κι ομως η σαπιλα απο τον λαιμο του με επιασε στα 3 μυτη και ομως σηκωσε τα ματια του και με κοιταξε. Τον μετεφερα στην ακρη του δρομου.Και διαπιστωσα οτι δεν ειχα ουτε μισο εκατοστο χωρο να τον βαλω στο αυτοκινητο. Μετα απο μερικα τηλεφωνηματα, η Βασια και ο Κωστας (παντα διπλα μου και συνοδοιποροι) ανταποκριθηκαν και ηρθαν.
Ο Χωρις Ονομα απλα με κοιταζε ξαπλωμενος και ανημπορος. Εφαγε την ξηρα τροφη που ειχα μαζι μου, εφαγε και τις πετρες που νομιζε οτι ηταν κροκετες. Μπηκα σε ενα σπιτι και ζητησα ψωμι. Εφαγε και μισο κιλο ψωμι, Μου εγλειψε τα χερια οταν του εβγαλα τα σκοινια απο τον λαιμό που ειχαν μπει στη σάρκα του και είχαν σαπισει.
Τον μεταφέραμε στον κτηνιατρο. Η κατασταση μη αναστρεψιμη. Ο Χωρίς Όνομα εκει, υπομονετικος χωρις να βγαλει ενα ωχ. ΑΠλα μας κοιταζε και μας εγλειφε.
Τον αγκαλιασαμε, τον φιλησαμε και ''κοιμηθηκε'' ηρεμος και χορτατος απο φαγητο και χάδια(ισως τα μοναδικα στη συντομη ζωη του) τις 2 τελευταιες ώρες του.
Μου ειπαν οτι τον ειχαν αφησει δεμενο σε ενα δεντρο αρκετο καιρο και ο αγροτης που μου εδωσε το ψωμι το μονο που εκανε ηταν να τον λυσει.
Δεν ξερω αν περιμενε εμενα να περασω για να εχει εναν ευπρεπη θάνατο., Δεν ξερω γιατι τον ειδα μόνο εγω ενω για τους άλλους ήταν "Αόρατος"
Ασχημο καλωσόρισμα στη Μεσσηνιακή γη και εγω να φοβαμαι για τα μελλούμενα
Καλο Ταξιδι γλυκε μου. Ευχομαι αυτος που σε εγκατελειψε να νιωσει τον ιδιο πονο
Αννα
Άννα του προσέφερες αγάπη πριν φύγει για πάντα, αυτό μόνο μπορούσες να κάνεις και το έκανες! Κρίμα που ήταν τόσο άτυχος στη ζωή του, τώρα τα βάσανά του τελείωσαν και χάρη σ'εσένα πρόλαβε να νοιώσει (έστω και για λίγο) ότι αγαπήθηκε... Κάτι είναι κι αυτό! Καλό ταξίδι τετράποδο φιλαράκι! Ξεκουράστηκες πια!
ΑπάντησηΔιαγραφή