Αιτιολογία

Τα κυριότερα αίτια των επιληπτικών κρίσεων στο σκύλο (μικρά ζώα) είναι:

1. Συγγενείς και κληρονομικές εγκεφαλοπάθειες (υδροκεφαλεία, λειεγκεφαλεία, διατροφικές εγκεφαλοπάθειες).

2. Εγκεφαλίτιδες (Ν. Carre, λύσσα, λοιμώδης περιτονίτιδα, ψευδολύσσα, βακτηριακή μηνιγγοεγκεφαλίτιδα, κρυπτοκόκκωση, τοξοπλάσμωση, εγκεφαλίτιδα των υπερήλικων σκύλων, κοκκιωματώδης μηνιγγοεγκεφαλίτιδα).

3. Τραυματικές εγκεφαλοπάθειες, εγκεφαλική θρομβοεμβολή και αιμορραγίες.

4. Μεταβολικά νοσήματα ή διαταραχές (υπογλυκαιμία, υπασβεστιαιμία, ηπατική εγκεφαλοπάθεια, ουραιμική εγκεφαλοπάθεια, υποξία ή ανοξία του εγκεφάλου, αβιταμίνωση Β1).

5. Τοξικώσεις (μόλυβδος, οργανοφωσφορικά, χλωριομένοι υδρογονάνθρακες, στρυχνίνη, και πολλές άλλες τοξικές ουσίες).

6. Νεοπλασίες του εγκεφάλου (πρωτογενείς ή μεταστατικές).

7. Ιδιοπαθής επιληψία (κληρονομικής προέλευσης).

8. Επίκτητη επιληψία (λόγω υπολειματικής βλάβης από κάποια προηγούμενη εγκεφαλοπάθεια, τραύμα, αιμάτωμα, κλπ.).

Κλινική εικόνα


Οι επιληπτικές κρίσεις διακρίνονται σε:

1. Γενικευμένες ελαφράς μορφής

Κατά το στάδιο της αύρας το ζώο φαίνεται ανήσυχο και προσπαθεί να κρυφτεί ή αναζητεί τη βοήθεια του ιδιοκτήτη.Αμέσως μετά εμφανίζονται ταυτόχρονα μη ελεγχόμενοι κλονικοί σπασμοί των μυών των άκρων, του τραχήλου και της κεφαλής.

Κατά την διάρκεια της κρίσης το ζώο διατηρεί την συνείδηση του, παραμένει σε στερνική κατάκλιση και είναι ενδεχόμενο να εμφανίσει σιελόρροια και έμετο.

Η διάρκεια της καθαυτό επιληπτικής κρίσης είναι 1 ως 10 λεπτά αλλά σε ορισμένα ζώα μπορεί να φτάσει την 1 ώρα.

Κατά την διάρκεια του μετεπιληπτικού σταδίου ο σκύλος φαίνεται εξαντλημένος και εμφανίζει διανοητική σύγχιση.

Αυτού του είδους οι επιληπτικές κρίσεις έχουν παρατηρηθεί στην ιδιοπαθή ή κληρονομική επιληψία των Poodle, καθώς επίσης και σε διάφορα μεταβολικά νοσήματα και τοξικώσεις.

2. Γενικευμένες βαριάς μορφής

Στο είδος αυτό της επιληπτικής κρίσης συνήθως δεν προηγείτε το στάδιο της αύρας.Το ζώο πέφτει απότομα σε πλάγια κατάκλιση εκβάλοντας ταυτόχρονα κραυγές, εμφανίζει απώλεια συνείδησης, διατηρεί ανοιχτούς οφθαλμούς και παρουσιάζει μυδρίαση.

Κατά την τετανική φάση οι μυς των άκρων, του τραχήλου, του προσώπου και της κάτω γνάθου, εμφανίζουν συμμετρικούς τετανικούς σπασμούς και είναι άκαμπτοι.

Κατά την κλονική φάση οι παραπάνω μυς παρουσιάζουν κλονικούς σπασμούς.Κατά την διάρκεια των σπασμών δυσχερένει η αναπνοή και συχνά υπάρχει κυάνωση των βλεννογόνων.Επιπλέον ο σκύλος εμφανίζει έντονη σιελόρροια και κατά την διάρκεια της μυικής χάλασης, ακράτεια ούρων και κοπράνων.

Λίγο πριν αρχίσει η ανάνηψη παρατηρείτε έντονος ποδηλατισμός ή το ζώο παραμένει τελείως ήρεμο και σε πλάγια κατάκλιση.

Η συνήθης διάρκεια της καθαυτό επιληπτικής κρίσης κυμαίνεται από 30 ως 90 δευτερόλεπτα.Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις (τοξικώσεις, μεταβολικές διαταραχές) που διαρκούν περισσότερο.

Κατά την διάρκεια του μετεπιληπτικού σταδίου το ζώο εμφανίζεται εξαντλημένο και έχει υπνηλία ή αντίθετα, παρουσιάζει υπερδιέγερση, υπερκινητικότητα και αποπροσανατολισμό.

Λόγω της υπερδιέγερσης μπορεί να προκληθεί αυτοτραυματισμός για αυτό συνιστάται προσοχή.Πολλά ζώα εμφανίζουν δίψα και πείνα ή αφοδεύουν και ουρούν, εφόσον δε το έκαναν κατά την διάρκεια της κρίσης.Το τελευταίο αυτό στάδιο συνήθως διαρκεί από λίγα λεπτά ως και μία ώρα, περίπου, αλλά σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να καλύψει και ένα 24ωρο.

Σε περίπτωση ύπαρξης ενεργού παθολογικής κατάστασης, όπως η εγκεφαλίτιδα, οι τοξικώσεις, οι μεταβολικές διαταραχές ή οι νεοπλασίες, το ζώο είναι ενδεχόμενο να μην επανέλθει ποτέ στη φυσιολογική του κατάσταση.

Οι επιληπτικές κρίσεις αυτού του είδους εμφανίζονται, εκτός από τις παραπάνω καταστάσεις, στην ιδιοπαθή επιληψία των μεγαλόσωμων φυλών και των Spaniel, καθώς και σε λίγα περιστατικά επίκτητης επιληψίας.